Parenteel van Henri Bernadotte
1 Henri Bernadotte. Henri is overleden.
Kind van Henri uit onbekende relatie:
1 Karel XIV Johan (Jean-Baptiste Jules Bernadotte ) Van Zweden, geboren op woensdag 26 januari 1763 in Pau (Navarra, nu Frankrijk). Volgt 2.
2 Karel XIV Johan (Jean-Baptiste Jules Bernadotte ) Van Zweden is geboren op woensdag 26 januari 1763 in Pau (Navarra, nu Frankrijk), zoon van Henri Bernadotte (zie 1). Karel is overleden op woensdag 8 mei 1844 in Stockholm, 81 jaar oud.
Karel trouwde, 35 jaar oud, op vrijdag 17 augustus 1798 in Sceaux met Bernhardine Eugénie Désirée Clary, 20 jaar oud. Bernhardine is geboren op zondag 9 november 1777 in Marseille, dochter van François Clary. Bernhardine is overleden op maandag 17 december 1860 in Stockholm, 83 jaar oud. Bernhardine ging eerder samenwonen in 1794 met Napoleon Bonaparte (1769-1821).
Notitie bij Karel: Hij was de eerste heerser uit het huis Bernadotte dat tot op de dag van vandaag op de Zweedse troon zit.
Bernadotte werd geboren als zoon van de procureur Henri Bernadotte (1711-1780). Zijn doopnaam was Jean-Baptiste, maar later voegde hij in de geest van de Franse Revolutie Jules aan zijn voornaam toe, naar Julius Caesar. Op 3 september 1780 nam hij vrijwillig dienst in het Franse leger. Hij diende aanvankelijk op Corsica en maakte bij het uitbreken van de Franse Revolutie snel promotie. Aan de veldtochten in Duitsland, de Lage Landen en aan Napoleon Bonapartes veldtocht in Italië nam hij deel als generaal. Hij toonde zich daarbij een voorstander van strenge tucht. In 1798 diende hij als ambassadeur bij keizer Frans II in Wenen. Deze functie moest hij echter neerleggen nadat het hijsen van de Tricolore op de ambassade een schandaal had veroorzaakt.
Hij trad op 17 augustus 1798 in het huwelijk met Désirée Clary, voormalig verloofde van Napoleon en zuster van Julie Clary, echtgenote van diens broer Jozef Bonaparte. Van 2 juli tot 14 september was hij minister van Oorlog, een functie waarvan hij zich capabel kwijtte. Zijn groeiende roem en zijn contacten met de Jacobijnen irriteerden Emmanuel Joseph Sieyès, een van de leden van het Directoire dat Frankrijk van 1795 tot 1799 bestuurde. Hij werd op diens instigatie ontslagen, maar nam in 1799 niet deel aan Napoleons staatsgreep tegen het Directoire, hoewel hij dit ook niet verdedigde. Hij aanvaardde echter een functie in het Consulaat en commandeerde van april 1800 tot 18 augustus 1801 het leger in de Vendée.
Na de proclamatie van het Franse Keizerrijk werd hij maarschalk van Frankrijk (19 mei 1804). Hij was van juni 1804 tot september 1805 gouverneur van het bezette Hannover. Als beloning voor zijn dienst in de Slag bij Austerlitz ontving hij op 5 juni 1806 de titel van prins van Pontecorvo. Van juni 1807 tot april 1809 was hij gouverneur van de Hanzesteden. Zweedse krijgsgevangenen behandelde hij goed en hij kreeg in Zweden de reputatie van een goed bestuurder. Van zijn geplande campagne tegen Zweden kwam niets terecht. Hij nam in 1809 deel aan de Slag bij Wagram, die de Fransen weliswaar wonnen, maar waarbij hij meer dan een derde van zijn manschappen verloor. Hierop verklaarde hij dat de overwinning grotendeels aan zijn contingent was toe te schrijven, een verklaring die Napoleon verwierp. Bernadotte keerde gepikeerd terug naar Parijs. Daar werd hem de verdediging van het Koninkrijk Holland tegen de Britse invasie op Walcheren toevertrouwd.
Bernadottes carrière nam een onverwachte wending toen hem in 1810 de functie van kroonprins en dus troonopvolger van Zweden werd aangeboden. De Zweedse koning Gustaaf IV was in 1809 verdreven en vervangen door kinderloze Karel XIII. Nadat de aanvankelijke kroonprins, de Deen Christiaan August van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (Karel August), in 1810 plotseling was gestorven, vroegen de Zweden Napoleon om advies. Deze wees baron Carl Otto Mörner aan om een nieuwe troonopvolger te kiezen. Mörner benaderde Bernadotte, die hij bewonderde om diens militaire expertise en capabele en humane beleid. De Zweedse Rijksdag bevestigde deze keuze en koos hem op 21 augustus 1810 tot kroonprins. Bernadotte arriveerde op 20 oktober in Zweden en werd door Karel XIII als Karel Johan geadopteerd.
De nieuwe kroonprins nam onmiddellijk de regering op zich en fungeerde als regent voor de zieke Karel XIII. Zijn buitenlandbeleid was er voornamelijk op gericht Noorwegen te verwerven. Hij wekte het misnoegen van Napoleon - die zijn kandidatuur absurd had gevonden - door verlichting van het Continentaal Stelsel toe te staan. De Franse keizer bezette in januari 1812 plotseling Zweeds Pommeren, waarop Karel Johan zich bij Napoleons vijanden Rusland (april 1812) Groot-Brittannië (maart 1813) en Pruisen (april 1813) aansloot (Zesde Coalitie). Engeland beloofde hem steun voor de annexatie van het tot Denemarken behorende Noorwegen, maar overreedde hem eerst deel te nemen aan de campagne tegen Napoleon.
Na de voor Napoleon desastreuze Slag bij Leipzig was Karel Johan eveneens succesvol in de strijd tegen Denemarken waarin hij koning Frederik VI in januari 1814 dwong het Verdrag van Kiel te tekenen waarbij Noorwegen op Zweden overging. De Noren verzetten zich hiertegen en namen in mei 1814 een liberale constitutie aan. Na een korte veldtocht aanvaardden zij echter Karel XIII als koning, zij het met behoud van de grondwet.
Het Congres van Wenen na de val van Napoleon was Karel Johan aanvankelijk niet goed gezind en nam de zoon van de verdreven Gustaaf IV, Gustaaf Gustafsson van Wasa, als pretendent in overweging. Dankzij Russische en Britse steun bleef Karel Johan echter gehandhaafd en na de dood van Karel XIII op 5 februari 1818 werd hij koning van Zweden (kroning 11 mei) en Noorwegen (kroning 7 september). Hij bekeerde zich tot het lutheranisme.
De voorheen revolutionaire en republikeinse Karel XIV regeerde nu op conservatieve wijze - iets dat door de Zweden zoveel mogelijk werd tegengewerkt. Desondanks - en ondanks het feit dat hij de Zweedse en Noorse taal nooit machtig werd - was hij door zijn ervaring, kennis en charisma populair. Noorwegen en Zweden ging het onder zijn beleid voor de wind. Er brak een lange periode van vrede aan, de landbouw en handel alsmede de bevolking groeide snel. Zijn autocratische tendensen leidden in 1840 tot enige roep om zijn abdicatie, maar drie jaar later werd zijn jubileum met veel enthousiasme gevierd. Hij stierf op 8 mei 1844 en werd opgevolgd door zijn zoon Oscar I.
Niet alleen zit een nazaat van Karel Johan op de Zweedse troon, ook op de tronen van Denemarken, Noorwegen, België en Luxemburg zitten nazaten van Karel Johan.
Bernadotte werd geboren als zoon van de procureur Henri Bernadotte (1711-1780). Zijn doopnaam was Jean-Baptiste, maar later voegde hij in de geest van de Franse Revolutie Jules aan zijn voornaam toe, naar Julius Caesar. Op 3 september 1780 nam hij vrijwillig dienst in het Franse leger. Hij diende aanvankelijk op Corsica en maakte bij het uitbreken van de Franse Revolutie snel promotie. Aan de veldtochten in Duitsland, de Lage Landen en aan Napoleon Bonapartes veldtocht in Italië nam hij deel als generaal. Hij toonde zich daarbij een voorstander van strenge tucht. In 1798 diende hij als ambassadeur bij keizer Frans II in Wenen. Deze functie moest hij echter neerleggen nadat het hijsen van de Tricolore op de ambassade een schandaal had veroorzaakt.
Hij trad op 17 augustus 1798 in het huwelijk met Désirée Clary, voormalig verloofde van Napoleon en zuster van Julie Clary, echtgenote van diens broer Jozef Bonaparte. Van 2 juli tot 14 september was hij minister van Oorlog, een functie waarvan hij zich capabel kwijtte. Zijn groeiende roem en zijn contacten met de Jacobijnen irriteerden Emmanuel Joseph Sieyès, een van de leden van het Directoire dat Frankrijk van 1795 tot 1799 bestuurde. Hij werd op diens instigatie ontslagen, maar nam in 1799 niet deel aan Napoleons staatsgreep tegen het Directoire, hoewel hij dit ook niet verdedigde. Hij aanvaardde echter een functie in het Consulaat en commandeerde van april 1800 tot 18 augustus 1801 het leger in de Vendée.
Na de proclamatie van het Franse Keizerrijk werd hij maarschalk van Frankrijk (19 mei 1804). Hij was van juni 1804 tot september 1805 gouverneur van het bezette Hannover. Als beloning voor zijn dienst in de Slag bij Austerlitz ontving hij op 5 juni 1806 de titel van prins van Pontecorvo. Van juni 1807 tot april 1809 was hij gouverneur van de Hanzesteden. Zweedse krijgsgevangenen behandelde hij goed en hij kreeg in Zweden de reputatie van een goed bestuurder. Van zijn geplande campagne tegen Zweden kwam niets terecht. Hij nam in 1809 deel aan de Slag bij Wagram, die de Fransen weliswaar wonnen, maar waarbij hij meer dan een derde van zijn manschappen verloor. Hierop verklaarde hij dat de overwinning grotendeels aan zijn contingent was toe te schrijven, een verklaring die Napoleon verwierp. Bernadotte keerde gepikeerd terug naar Parijs. Daar werd hem de verdediging van het Koninkrijk Holland tegen de Britse invasie op Walcheren toevertrouwd.
Bernadottes carrière nam een onverwachte wending toen hem in 1810 de functie van kroonprins en dus troonopvolger van Zweden werd aangeboden. De Zweedse koning Gustaaf IV was in 1809 verdreven en vervangen door kinderloze Karel XIII. Nadat de aanvankelijke kroonprins, de Deen Christiaan August van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg (Karel August), in 1810 plotseling was gestorven, vroegen de Zweden Napoleon om advies. Deze wees baron Carl Otto Mörner aan om een nieuwe troonopvolger te kiezen. Mörner benaderde Bernadotte, die hij bewonderde om diens militaire expertise en capabele en humane beleid. De Zweedse Rijksdag bevestigde deze keuze en koos hem op 21 augustus 1810 tot kroonprins. Bernadotte arriveerde op 20 oktober in Zweden en werd door Karel XIII als Karel Johan geadopteerd.
De nieuwe kroonprins nam onmiddellijk de regering op zich en fungeerde als regent voor de zieke Karel XIII. Zijn buitenlandbeleid was er voornamelijk op gericht Noorwegen te verwerven. Hij wekte het misnoegen van Napoleon - die zijn kandidatuur absurd had gevonden - door verlichting van het Continentaal Stelsel toe te staan. De Franse keizer bezette in januari 1812 plotseling Zweeds Pommeren, waarop Karel Johan zich bij Napoleons vijanden Rusland (april 1812) Groot-Brittannië (maart 1813) en Pruisen (april 1813) aansloot (Zesde Coalitie). Engeland beloofde hem steun voor de annexatie van het tot Denemarken behorende Noorwegen, maar overreedde hem eerst deel te nemen aan de campagne tegen Napoleon.
Na de voor Napoleon desastreuze Slag bij Leipzig was Karel Johan eveneens succesvol in de strijd tegen Denemarken waarin hij koning Frederik VI in januari 1814 dwong het Verdrag van Kiel te tekenen waarbij Noorwegen op Zweden overging. De Noren verzetten zich hiertegen en namen in mei 1814 een liberale constitutie aan. Na een korte veldtocht aanvaardden zij echter Karel XIII als koning, zij het met behoud van de grondwet.
Het Congres van Wenen na de val van Napoleon was Karel Johan aanvankelijk niet goed gezind en nam de zoon van de verdreven Gustaaf IV, Gustaaf Gustafsson van Wasa, als pretendent in overweging. Dankzij Russische en Britse steun bleef Karel Johan echter gehandhaafd en na de dood van Karel XIII op 5 februari 1818 werd hij koning van Zweden (kroning 11 mei) en Noorwegen (kroning 7 september). Hij bekeerde zich tot het lutheranisme.
De voorheen revolutionaire en republikeinse Karel XIV regeerde nu op conservatieve wijze - iets dat door de Zweden zoveel mogelijk werd tegengewerkt. Desondanks - en ondanks het feit dat hij de Zweedse en Noorse taal nooit machtig werd - was hij door zijn ervaring, kennis en charisma populair. Noorwegen en Zweden ging het onder zijn beleid voor de wind. Er brak een lange periode van vrede aan, de landbouw en handel alsmede de bevolking groeide snel. Zijn autocratische tendensen leidden in 1840 tot enige roep om zijn abdicatie, maar drie jaar later werd zijn jubileum met veel enthousiasme gevierd. Hij stierf op 8 mei 1844 en werd opgevolgd door zijn zoon Oscar I.
Niet alleen zit een nazaat van Karel Johan op de Zweedse troon, ook op de tronen van Denemarken, Noorwegen, België en Luxemburg zitten nazaten van Karel Johan.
Heerlijkheid:
| van 1818 tot 1844 als Karel XIV Johan koning van Zweden en als Karel III Johan koning van Noorwegen |
Notitie bij Bernhardine: Ze werd geboren als dochter van de rijke zijdehandelaar François Clary (1725-1794) en Françoise Rose Somis (1737-1815) en leerde na de dood van haar vader de gebroeders Napoleon en Jozef Bonaparte kennen. Aanvankelijk maakte Jozef haar het hof, maar op 21 april 1795 verloofde ze zich met Napoleon. Haar zuster Julie was inmiddels met Jozef getrouwd. Toen Napoleon echter Joséphine de Beauharnais leerde kennen verbrak hij de verloving. Van 1795 tot 1797 leefde Désirée met haar moeder in de Italiaanse stad Genua. In 1797 ging ze wonen bij haar zuster Julie en haar man, Jozef, in Rome. Jozef was namelijk de Franse ambassadeur te Rome. De relatie tussen Désirée en haar zus Julie was erg warm en ze waren erg gehecht aan elkaar. Er was een korte tijd sprake van een huwelijk tussen Désirée en de Franse generaal, Léonard Duphot. Maar Duphot werd tijdens een rel in Rome vermoord in december 1797. Haar toekomstige man, Jean-Baptiste Bernadotte, ontmoette ze tijdens haar terugkeer naar Frankrijk.
Désirée trad op 17 augustus 1798 te Sceaux in het huwelijk met generaal Jean-Baptist Bernadotte. Uit het huwelijk werd één kind geboren, een zoon:
Jozef Frans Oscar (4 juli 1799 - 8 juli 1859), huwde in 1823 met prinses Joséphine van Leuchtenberg. Oscar werd in 1844, na de dood van zijn vader, koning van Zweden en Noorwegen.
Désirée was niet geïnteresseerd in de politiek, maar haar goede connecties maakten van haar een marionet in de handen van haar man en keizer Napoleon I, die beiden gebruikmaakten van haar invloed. Op die manier konden ze invloed uitoefenen op de anderen en met elkaar communiceren met haar als boodschapper. In 1810 werd haar man tot kroonprins van Zweden gekozen. Désirée had gedacht dat het een vergelijkbare titel was als Prins en Prinses van Pontecorvo en dat ze in Parijs kon blijven wonen. Toen ze er achter kwam dat ze wel degelijk Parijs moest verlaten, was ze erg verdrietig.
Désirée bracht voor het eerst een bezoek aan Zweden in 1810, maar vanaf het begin vond ze het moeilijk om zich aan te passen aan de strenge hof etiquette. De toenmalige Zweedse koningin, Hedwig Elizabeth Charlotte van Holstein-Gottorp, vrouw van koning Karel XIII, ontving haar met argwaan. De douairière-koningin, Sophia Magdalena, weduwe van wijlen koning Gustaaf III, was ook niet erg aardig tegen Désirée. Het Zweedse klimaat was ook een schok voor Désirée. Ze kwam aan in Zweden tijdens de winter, en ze haatte de sneeuw zo erg dat ze er van moest huilen. Ze had nooit de wens geuit om koningin te worden, en vond het erg moeilijk om zover van haar familie te moeten wonen. De koningin vond haar verwend en onwaardig en Desiree’s metgezellen, vooral Elise la Flotte, maakten haar impopulair. Elise la Flotte stimuleerde Désirée om te klagen over alles. In het zelfde jaar verliet Désirée Zweden en ging ze terug naar Parijs.
Na de dood van koning Karel XIII op 5 februari 1818 werd de man van Désirée koning van Zweden en Noorwegen als koning Karel XIV Johan (Zweeds: Kung Karl XIV Johan). Op 11 mei 1818 vond de kroning plaats van Karel Johan in Zweden. En later dat jaar op 7 september vond de kroning voor het Noorse volk plaats.
Désirée bleef in Parijs, ze zei dat dit kwam vanwege haar gezondheid. Haar man nam in Zweden een maîtresse, Mariana Koskull. Deze vrouw was eerder al de maîtresse van Karel XIII geweest. In Parijs hield Désirée op donderdagen en zondagen recepties als de koningin van Zweden, ook al werd ze liever aangesproken als gravin. Ze werd verliefd op de Fransman Armand-Emmanuel Duplessis, die van 1815 tot 1818 en in 1820 de Premier van Frankrijk was. Ze vergezelde Armand tijdens zijn reizen, tot zijn dood in 1822. In dat zelfde jaar ontmoette ze haar zoon in Aken.
In 1823 keerde ze terug naar Zweden met haar schoondochter, Joséphine van Leuchtenberg. Josephine was een kleindochter van de in 1814 overleden Franse keizerin Joséphine. Op 21 augustus 1829 werd ze tot koningin van Zweden gekroond op eigen verzoek. Ze wilde eigenlijk ook tot koningin van Noorwegen gekroond worden, maar de Noren werkten dit tegen, vanwege haar geloof. Ze was in feite niet religieus. Désirée was de eerste koningin van gewone komaf, sinds Karin Månsdotter, de vrouw van koning Erik XIV. In de jaren 30 van de negentiende eeuw, deed Désirée haar best om een goede invulling te geven aan haar rol als koningin van Zweden. De tien jaar worden beschreven als een tijd van ballen en partijen. Zoveel waren er niet meer geweest sinds de regeringsperiode van koning Gustaaf III. Koningin Désirée kon dit ook niet volhouden en wilde al snel weer terugkeren naar Parijs. Echter haar man keurde dit niet goed. Ze werd nooit echt populair aan het Zweedse hof, en ook leerde ze de Zweedse taal nooit goed spreken of schrijven. Ze behield haar Franse hofhouding. In de zomer resideerde ze te Slot Drottningholm, het paleis waar haar man een grote hekel aan had, of te Rosersbergs slott. Ze bezocht Noorwegen een paar keer, voor het eerst in 1825. Het hof was verbaasd over haar informele gedrag.
Haar man, koning Karel XIV Johan, stierf op 8 mei 1844. Haar enige zoon, Oscar, werd toen koning als Oscar I. In 1853 wilde ze graag terugkeren naar Parijs, maar angst om te varen, zorgde ervoor dat dit niet door ging. Zelf stierf Désirée te Stockholm op 17 december 1860 op 83-jarige leeftijd.
Désirée trad op 17 augustus 1798 te Sceaux in het huwelijk met generaal Jean-Baptist Bernadotte. Uit het huwelijk werd één kind geboren, een zoon:
Jozef Frans Oscar (4 juli 1799 - 8 juli 1859), huwde in 1823 met prinses Joséphine van Leuchtenberg. Oscar werd in 1844, na de dood van zijn vader, koning van Zweden en Noorwegen.
Désirée was niet geïnteresseerd in de politiek, maar haar goede connecties maakten van haar een marionet in de handen van haar man en keizer Napoleon I, die beiden gebruikmaakten van haar invloed. Op die manier konden ze invloed uitoefenen op de anderen en met elkaar communiceren met haar als boodschapper. In 1810 werd haar man tot kroonprins van Zweden gekozen. Désirée had gedacht dat het een vergelijkbare titel was als Prins en Prinses van Pontecorvo en dat ze in Parijs kon blijven wonen. Toen ze er achter kwam dat ze wel degelijk Parijs moest verlaten, was ze erg verdrietig.
Désirée bracht voor het eerst een bezoek aan Zweden in 1810, maar vanaf het begin vond ze het moeilijk om zich aan te passen aan de strenge hof etiquette. De toenmalige Zweedse koningin, Hedwig Elizabeth Charlotte van Holstein-Gottorp, vrouw van koning Karel XIII, ontving haar met argwaan. De douairière-koningin, Sophia Magdalena, weduwe van wijlen koning Gustaaf III, was ook niet erg aardig tegen Désirée. Het Zweedse klimaat was ook een schok voor Désirée. Ze kwam aan in Zweden tijdens de winter, en ze haatte de sneeuw zo erg dat ze er van moest huilen. Ze had nooit de wens geuit om koningin te worden, en vond het erg moeilijk om zover van haar familie te moeten wonen. De koningin vond haar verwend en onwaardig en Desiree’s metgezellen, vooral Elise la Flotte, maakten haar impopulair. Elise la Flotte stimuleerde Désirée om te klagen over alles. In het zelfde jaar verliet Désirée Zweden en ging ze terug naar Parijs.
Na de dood van koning Karel XIII op 5 februari 1818 werd de man van Désirée koning van Zweden en Noorwegen als koning Karel XIV Johan (Zweeds: Kung Karl XIV Johan). Op 11 mei 1818 vond de kroning plaats van Karel Johan in Zweden. En later dat jaar op 7 september vond de kroning voor het Noorse volk plaats.
Désirée bleef in Parijs, ze zei dat dit kwam vanwege haar gezondheid. Haar man nam in Zweden een maîtresse, Mariana Koskull. Deze vrouw was eerder al de maîtresse van Karel XIII geweest. In Parijs hield Désirée op donderdagen en zondagen recepties als de koningin van Zweden, ook al werd ze liever aangesproken als gravin. Ze werd verliefd op de Fransman Armand-Emmanuel Duplessis, die van 1815 tot 1818 en in 1820 de Premier van Frankrijk was. Ze vergezelde Armand tijdens zijn reizen, tot zijn dood in 1822. In dat zelfde jaar ontmoette ze haar zoon in Aken.
In 1823 keerde ze terug naar Zweden met haar schoondochter, Joséphine van Leuchtenberg. Josephine was een kleindochter van de in 1814 overleden Franse keizerin Joséphine. Op 21 augustus 1829 werd ze tot koningin van Zweden gekroond op eigen verzoek. Ze wilde eigenlijk ook tot koningin van Noorwegen gekroond worden, maar de Noren werkten dit tegen, vanwege haar geloof. Ze was in feite niet religieus. Désirée was de eerste koningin van gewone komaf, sinds Karin Månsdotter, de vrouw van koning Erik XIV. In de jaren 30 van de negentiende eeuw, deed Désirée haar best om een goede invulling te geven aan haar rol als koningin van Zweden. De tien jaar worden beschreven als een tijd van ballen en partijen. Zoveel waren er niet meer geweest sinds de regeringsperiode van koning Gustaaf III. Koningin Désirée kon dit ook niet volhouden en wilde al snel weer terugkeren naar Parijs. Echter haar man keurde dit niet goed. Ze werd nooit echt populair aan het Zweedse hof, en ook leerde ze de Zweedse taal nooit goed spreken of schrijven. Ze behield haar Franse hofhouding. In de zomer resideerde ze te Slot Drottningholm, het paleis waar haar man een grote hekel aan had, of te Rosersbergs slott. Ze bezocht Noorwegen een paar keer, voor het eerst in 1825. Het hof was verbaasd over haar informele gedrag.
Haar man, koning Karel XIV Johan, stierf op 8 mei 1844. Haar enige zoon, Oscar, werd toen koning als Oscar I. In 1853 wilde ze graag terugkeren naar Parijs, maar angst om te varen, zorgde ervoor dat dit niet door ging. Zelf stierf Désirée te Stockholm op 17 december 1860 op 83-jarige leeftijd.
Kind van Karel en Bernhardine:
1 Oscar I Van Zweden, geboren op donderdag 4 juli 1799 in Parijs. Volgt 3.
3 Oscar I Van Zweden is geboren op donderdag 4 juli 1799 in Parijs, zoon van Karel XIV Johan (Jean-Baptiste Jules Bernadotte ) Van Zweden (zie 2) en Bernhardine Eugénie Désirée Clary. Oscar is overleden op vrijdag 8 juli 1859 in Stockholm, 60 jaar oud.
Oscar:
Notitie bij Oscar: Hij werd geboren als Joseph François Oscar Bernadotte op 4 juli 1799 in Parijs als de enige zoon van Jean-Baptiste Bernadotte (na 1818 koning Karel XIV) en Désirée Clary (koningin Desideria). Zijn moeder was de eerste verloofde van keizer Napoleon I van Frankrijk. Désirée was een zus van Julie Clary, die in het huwelijk trad met Napoleons oudere broer, Jozef Bonaparte. Keizer Napoleon werd de peetoom van Oscar.
Toen zijn vader in 1810 tot kroonprins werd verkozen verhuisde hij en zijn moeder naar Zweden en ontving hij van koning Karel XIII van Zweden de titel van hertog van Södermanland. Hij werd in tegenstelling tot zijn vader de Zweedse taal snel machtig en ontving een uitstekende opleiding. Toen hij de volwassen leeftijd bereikte was hij ontzettend populair in Zweden en werd al snel als autoriteit op het gebied van sociaal-politieke kwesties beschouwd. In 1841 publiceerde hij anoniem een werk dat pleitte voor gevangenishervormingen, Om Straff och straffanstalter. Gedurende de heerschappij van zijn vader fungeerde hij tweemaal als onderkoning van Noorwegen.
De vader van Oscar, Karel XIV, had verschillende vrouwen uitgekozen voor hem waaronder prinses Wilhelmina Marie van Denemarken, prinses Marie van Hessen-Kassel, prinses Marie van Saksen-Weimar-Eisenach en prinses Josephine van Leuchtenberg. Hij trad op 19 juni 1823 in het huwelijk met Joséphine van Leuchtenberg, dochter van Eugène de Beauharnais en Augusta van Beieren, kleindochter van de Franse keizerin Joséphine en van koning Maximiliaan I Jozef van Beieren. Ze was een nichtje van koning Lodewijk I van Beieren. Uit het huwelijk werden vijf kinderen geboren.
Kroonprins Oscar was in 1824 en 1833 korte tijd premier van Noorwegen. Hij was liberaal en progressief gezind, met name wat betreft fiscaal beleid, persvrijheid en het gevangeniswezen. Zijn reactionaire vader verdacht hem er in 1838 van samen met de liberalen tegen hem samen te zweren om een andere regering aan de macht te krijgen of hem misschien zelfs tot aftreden te dwingen. Tot een daadwerkelijke breuk tussen vader en zoon kwam het echter nooit.
Oscar werd na de dood van Karel XIV op 8 mei 1844 koning van Zweden en Noorwegen en voerde een reeks progressieve hervormingen door, waaronder het instellen van de persvrijheid. Als aanhanger van het scandinavisme maakte hij zijn twee koninkrijken formeel gelijkwaardig door het introduceren van nieuwe vlaggen die melding maakten van de unie en een gemeenschappelijk wapen. Voor het overige was zijn beleid voornamelijk gericht op verbetering van de economische situatie van Zweden. Nadat in het revolutiejaar 1848 diverse Europese landen door revoluties waren geteisterd werd zijn beleid met name wat constitutionele zaken betrof conservatiever.
In de Eerste Duits-Deense Oorlog koos Oscar de kant van Denemarken tegen Pruisen. Gedurende de Krimoorlog bleef hij aanvankelijk neutraal. Later verwijderde hij zich echter van Rusland en sloot zich bij Groot-Brittannië en Frankrijk aan (25 november 1855). Zijn aanvankelijke plan de drie Scandinavische koninkrijken te verenigen moest hij uiteindelijk opgeven.
Oscar werd in 1857 ziek en liet zijn functies waarnemen door zijn zoon, de latere koning Karel XV. Hij stierf op 8 juli 1859 te Stockholm.
Toen zijn vader in 1810 tot kroonprins werd verkozen verhuisde hij en zijn moeder naar Zweden en ontving hij van koning Karel XIII van Zweden de titel van hertog van Södermanland. Hij werd in tegenstelling tot zijn vader de Zweedse taal snel machtig en ontving een uitstekende opleiding. Toen hij de volwassen leeftijd bereikte was hij ontzettend populair in Zweden en werd al snel als autoriteit op het gebied van sociaal-politieke kwesties beschouwd. In 1841 publiceerde hij anoniem een werk dat pleitte voor gevangenishervormingen, Om Straff och straffanstalter. Gedurende de heerschappij van zijn vader fungeerde hij tweemaal als onderkoning van Noorwegen.
De vader van Oscar, Karel XIV, had verschillende vrouwen uitgekozen voor hem waaronder prinses Wilhelmina Marie van Denemarken, prinses Marie van Hessen-Kassel, prinses Marie van Saksen-Weimar-Eisenach en prinses Josephine van Leuchtenberg. Hij trad op 19 juni 1823 in het huwelijk met Joséphine van Leuchtenberg, dochter van Eugène de Beauharnais en Augusta van Beieren, kleindochter van de Franse keizerin Joséphine en van koning Maximiliaan I Jozef van Beieren. Ze was een nichtje van koning Lodewijk I van Beieren. Uit het huwelijk werden vijf kinderen geboren.
Kroonprins Oscar was in 1824 en 1833 korte tijd premier van Noorwegen. Hij was liberaal en progressief gezind, met name wat betreft fiscaal beleid, persvrijheid en het gevangeniswezen. Zijn reactionaire vader verdacht hem er in 1838 van samen met de liberalen tegen hem samen te zweren om een andere regering aan de macht te krijgen of hem misschien zelfs tot aftreden te dwingen. Tot een daadwerkelijke breuk tussen vader en zoon kwam het echter nooit.
Oscar werd na de dood van Karel XIV op 8 mei 1844 koning van Zweden en Noorwegen en voerde een reeks progressieve hervormingen door, waaronder het instellen van de persvrijheid. Als aanhanger van het scandinavisme maakte hij zijn twee koninkrijken formeel gelijkwaardig door het introduceren van nieuwe vlaggen die melding maakten van de unie en een gemeenschappelijk wapen. Voor het overige was zijn beleid voornamelijk gericht op verbetering van de economische situatie van Zweden. Nadat in het revolutiejaar 1848 diverse Europese landen door revoluties waren geteisterd werd zijn beleid met name wat constitutionele zaken betrof conservatiever.
In de Eerste Duits-Deense Oorlog koos Oscar de kant van Denemarken tegen Pruisen. Gedurende de Krimoorlog bleef hij aanvankelijk neutraal. Later verwijderde hij zich echter van Rusland en sloot zich bij Groot-Brittannië en Frankrijk aan (25 november 1855). Zijn aanvankelijke plan de drie Scandinavische koninkrijken te verenigen moest hij uiteindelijk opgeven.
Oscar werd in 1857 ziek en liet zijn functies waarnemen door zijn zoon, de latere koning Karel XV. Hij stierf op 8 juli 1859 te Stockholm.
Heerlijkheid:
| was van 1844 tot 1859 koning van Zweden en Noorwegen |
(1) begon een relatie met Emilie Högqvist. Emilie is geboren op woensdag 29 april 1812 in Stockholm. Emilie is overleden op vrijdag 18 december 1846 in Turijn, 34 jaar oud.
Notitie bij Emilie: Zij was een Zweeds actrice. Ze was de dochter van Anders Högqvist en Anna Beata Hedvall. Haar broer Jean Högqvist was eveneens een bekend Zweeds acteur.
Högqvist studeerde bij het Koninklijk Theater in Stockholm, waar ze debuteerde in 1828. Ze was een van de meest gevierd gevierde primadonna’s van haar tijd en werd de Zweedse Aspasia genoemd.
Nadat ze een relatie had gehad met de Britse diplomaat John Bloomfield (met wie ze ook een dochter had, Tekla), leerde ze kroonprins Oscar kennen en werd zijn maîtresse. Oscar huurde voor haar een luxe appartement in Stockholm, vlakbij het koninklijk paleis, waar hij met zijn vrouw en kinderen woonde. Er werd gezegd dat hij om de dag met Högqvist sliep.
Högqvist en Oscar kregen twee kinderen, Hjalmar en Max, spottend ook de prinsen van Lapland genoemd. Max was vernoemd naar Maximiliaan van Leuchtenberg, broer van ’s konings vrouw Joséphine.
Högqvist stierf in Turijn, waar zij probeerde te herstellen van ziekte, waarschijnlijk tuberculose en mogelijk kanker.
Högqvist studeerde bij het Koninklijk Theater in Stockholm, waar ze debuteerde in 1828. Ze was een van de meest gevierd gevierde primadonna’s van haar tijd en werd de Zweedse Aspasia genoemd.
Nadat ze een relatie had gehad met de Britse diplomaat John Bloomfield (met wie ze ook een dochter had, Tekla), leerde ze kroonprins Oscar kennen en werd zijn maîtresse. Oscar huurde voor haar een luxe appartement in Stockholm, vlakbij het koninklijk paleis, waar hij met zijn vrouw en kinderen woonde. Er werd gezegd dat hij om de dag met Högqvist sliep.
Högqvist en Oscar kregen twee kinderen, Hjalmar en Max, spottend ook de prinsen van Lapland genoemd. Max was vernoemd naar Maximiliaan van Leuchtenberg, broer van ’s konings vrouw Joséphine.
Högqvist stierf in Turijn, waar zij probeerde te herstellen van ziekte, waarschijnlijk tuberculose en mogelijk kanker.
(2) trouwde, 23 jaar oud, op donderdag 19 juni 1823 met Joséphine van Leuchtenberg. Joséphine is overleden.
Kinderen van Oscar en Joséphine:
1 Karel XV Van Zweden, geboren op woensdag 3 mei 1826 in Stockholm. Volgt 4.
2 Gustaaf Van Zweden, geboren op maandag 18 juni 1827 in Haga Paleis, Zweden. Gustaaf is overleden op vrijdag 24 september 1852 in Christiana Paleis, Oslo, 25 jaar oud.
Notitie bij Gustaaf: Prins Gustaaf maakte carrière als componist, sommige van zijn werken zijn vandaag de dag nog steeds beroemd, zoals het Studentenlied (Studentsången). Dat lied wordt elk jaar gezongen door afstuderende studenten. Vanaf 1844 tot zijn dood in 1852 was hij tweede in lijn voor de tronen van Zweden en Noorwegen, dit was gedurende de regering van zijn vader, koning Oscar I. Gustaaf was een broer van koning Karel XV van Zweden en Oscar II van Zweden, en van de minder bekende prinses Eugénie en prins Augustus.
Titel:
| prins van Zweden, hertog van Uppland |
3 Oscar II Van Zweden, geboren op woensdag 21 januari 1829 in Stockholm. Volgt 42.
4 Eugénie Van Zweden, geboren op zaterdag 24 april 1830 in Stockholms slot. Eugénie is overleden op dinsdag 23 april 1889 in Stockholm, 58 jaar oud.
Notitie bij Eugénie: Eugénie werd geboren als enige dochter van de toenmalige kroonprins Oscar van Zweden en diens vrouw kroonprinses Josephine van Leuchtenberg. Haar grootouders aan vaderskant waren koning Karel XIV Johan van Zweden en koningin Désirée Clary. Haar grootouders aan moederskant waren Eugène de Beauharnais, prins van Frankrijk en stiefzoon van keizer Napoleon I Bonaparte en zoon van keizerin Joséphine de Beauharnais. Haar grootmoeder aan moederskant was prinses Augusta van Beieren dochter van koning Maximiliaan I Jozef van Beieren. Eugénie was een jongere zus van prins Karel (1826-1872) later koning en huwde met prinses Louise der Nederlanden, prins Gustaaf (1827-1852) hertog van Uppland bleef ongehuwd en prins Oscar (1829-1907) na de dood van zijn broer, Karel, koning van Zweden huwde met Sophia van Nassau-Weilburg. Eugénie was een oudere zus van prins Augustus (1831-1873) hertog van Dalarna huwde prinses Theresia Amalia van Saksen-Altenburg.
Eugénie werd geboren op 24 april 1830 met een zeer slechte gezondheid een daarom werd eigenlijk meteen besloten dat het beter voor haar zou zijn om geen huwelijk aan te gaan. Hierdoor kon zij een onafhankelijk leven leiden, zo zei ze zelf.
Prinses Eugénie was erg geïnteresseerd in schilderen, beeldhouwkunst en in componeren. Zij componeerde ook zelf, schreef gedichten, maakte beelden en schilderde elke dag van haar leven aan het Zweedse hof. Een van haar vrienden was de Zweedse schrijfster en dichtster Lina Sandell.
Eugénie stierf op 58-jarige leeftijd in 1889 tijdens de regering van haar broer koning Oscar II.
Eugénie werd geboren op 24 april 1830 met een zeer slechte gezondheid een daarom werd eigenlijk meteen besloten dat het beter voor haar zou zijn om geen huwelijk aan te gaan. Hierdoor kon zij een onafhankelijk leven leiden, zo zei ze zelf.
Prinses Eugénie was erg geïnteresseerd in schilderen, beeldhouwkunst en in componeren. Zij componeerde ook zelf, schreef gedichten, maakte beelden en schilderde elke dag van haar leven aan het Zweedse hof. Een van haar vrienden was de Zweedse schrijfster en dichtster Lina Sandell.
Eugénie stierf op 58-jarige leeftijd in 1889 tijdens de regering van haar broer koning Oscar II.
5 Augustus Van Zweden, geboren op woensdag 24 augustus 1831 in Slot Drottningholm. Volgt 60.
4 Karel XV Van Zweden is geboren op woensdag 3 mei 1826 in Stockholm, zoon van Oscar I Van Zweden (zie 3) en Joséphine van Leuchtenberg. Karel is overleden op maandag 19 augustus 1872 in Malmö, 46 jaar oud.
Karel trouwde, 24 jaar oud, op woensdag 19 juni 1850 in Storkyrkan in Stockholm met Louise der Nederlanden, 21 jaar oud. Louise is geboren op dinsdag 5 augustus 1828 in Den Haag, dochter van Willem Frederik Karel van Oranje-Nassau en Louise Augusta Wilhelmina Amalia van Pruisen. Louise is overleden op donderdag 30 maart 1871 in Stockholm, 42 jaar oud.
Notitie bij Karel: Karel was een tamelijk brute koning die desalniettemin tot een van de populairste van Zweden zou uitgroeien. Hij was een warm pleitbezorger van het scandinavisme, dat uitging van politieke solidariteit tussen de drie Scandinavische koninkrijken. Hij was bevriend met de Deense koning Frederik VII, aan wie hij dan ook steun aanbood toen in 1864 een Deens-Duitse oorlog onafwendbaar leek. Dat die steun uiteindelijk uitbleef, kwam door de gebrekkige voorbereiding van het Zweedse leger. Tijdens de regering van Karel werden tal van wetten gemoderniseerd. Hij stierf op 19 augustus 1872 en werd opgevolgd door zijn broer Oscar II.
Karl had verschillende verhoudingen tijdens zijn huwelijk. Als eerste kreeg hij een relatie met de hofdame van Louise, Josephine Sparre (1852-1860), zij was erg voorkomend en helemaal niet verlegen in tegenstelling tot Louise. Louise was echter erg tolerant en liet Karl zijn gang gaan. Zij zag toe hoe Josephine haar man overal volgde in de openbaarheid. Ook had Karl relaties met Hanna Styrell (1869-1872) en met Wilhelmine Schröder, voor wie hij zelfs een woning kocht.
Karl had verschillende verhoudingen tijdens zijn huwelijk. Als eerste kreeg hij een relatie met de hofdame van Louise, Josephine Sparre (1852-1860), zij was erg voorkomend en helemaal niet verlegen in tegenstelling tot Louise. Louise was echter erg tolerant en liet Karl zijn gang gaan. Zij zag toe hoe Josephine haar man overal volgde in de openbaarheid. Ook had Karl relaties met Hanna Styrell (1869-1872) en met Wilhelmine Schröder, voor wie hij zelfs een woning kocht.
Heerlijkheid:
| was tussen 1859 en 1872 als Karel XV koning van Zweden en als Karel IV koning van Noorwegen. |
Notitie bij Louise: Prinses Louise groeide op in Den Haag en later op Landgoed de Paauw behorende bij Huize De Paauw te Wassenaar. Als oudste dochter maakte zij bewust mee dat haar broertjes Willem en Frederik op jonge leeftijd overleden, respectievelijk in 1834 en 1846. Alleen haar zuster Prinses Marie, die dertien jaar jonger was, overleefde haar.
Kroonprins Karl van Zweden ontmoette prinses Louise tijdens een bezoek aan Nederland in augustus 1849. De verloving volgde in februari 1850. Op 19 juni 1850 trouwde Louise in de Storkyrkan in Stockholm met de Zweedse kroonprins Karel. In Zweden werd zij Lovisa genoemd. Prinses Louise en haar echtgenoot Karl waren erg verschillend en daardoor werd hun verbintenis nooit bijzonder gelukkig.
Door complicaties tijdens de laatste bevalling kon Louise geen kinderen meer krijgen. Hun enige zoon overleed in 1854 aan een longontsteking waardoor Louise en Karl geen mannelijke troonopvolger nalieten en de opvolging overging op Karls broer Oscar II. In 1859 werd Louise tot koningin van Zweden gekroond en in 1860 tot koningin van Noorwegen.
Koningin Louise was een erg teruggetrokken persoon. Zij werd omschreven als verlegen en was daardoor niet erg sociaal. Daardoor was zij niet in alle kringen bijzonder populair. Haar "huiselijkheid" werd niet op prijs gesteld. Zelden mengde zij zich in politieke aangelegenheden. Dat werd echter wel gezien als positief en als een goed voorbeeld van hoe een vrouw zich hoorde te gedragen.
De koningin was erg geïnteresseerd in muziek en geschiedenis. Als hobby kleurde zij bijbeltekeningen in. Zij wilde graag een rustig en alledaags leven leiden zonder politieke beslommeringen. Zij gaf niet om officiële verplichtingen maar wilde zorgen voor haar gezin. Wel deed zij veel aan liefdadigheid, zoals in die tijd min of meer verwacht werd van een vrouwelijk lid van het Zweedse koningshuis. Zij was onder andere beschermvrouwe van het Kroonprinses-Louise-Verpleegtehuis voor zieke kinderen (Kronprinsessan Lovisas vårdanstalt för sjuka barn).
Prinses Louise nam Zwedens eerste vrouwelijke tandarts aan, Rosalie Fougelberg: zij werd haar persoonlijke hoftandarts.
Uit een stuk geschreven door haar kamerheer Fritz von Dardel (1857) blijkt dat zij een liefhebbende en begaafde vrouw was. Zij was eerlijk en plichtgetrouw maar miste in haar huwelijk een hoger niveau. Ook omschrijft hij haar als een goede huismoeder die bijna altijd uitsluitend aan haar man dacht en door haar goede karakter een goede invloed op hem had. Door haar grote verlegenheid durfde zij zich niet te mengen in wat hij deed. Zij probeerde alleen zijn liefde te winnen.
Louise’s echtgenoot Karl had verschillende verhoudingen tijdens hun huwelijk. Als eerste kreeg hij een relatie met de hofdame van Louise, Josephine Sparre (1852-1860), zij was erg voorkomend en helemaal niet verlegen in tegenstelling tot Louise. Louise was echter erg tolerant en liet Karl zijn gang gaan. Zij zag toe hoe Josephine haar man overal volgde in de openbaarheid. Ook had Karl relaties met Hanna Styrell (1869-1872) en met Wilhelmine Schröder, voor wie hij een woning kocht.
Koningin Louise leed aan aanvallen die mogelijk epileptisch waren: Louise viel regelmatig plotseling flauw, waarbij ze zenuw- of krampaanvallen had. Zij stierf aan de gevolgen van een longontsteking die ze op de terugweg van Nederland naar Zweden had opgelopen nadat zij in Nederland de begrafenis van haar moeder had bijgewoond. Haar vader, prins Frederik, overleefde haar nog tien jaar.
Kroonprins Karl van Zweden ontmoette prinses Louise tijdens een bezoek aan Nederland in augustus 1849. De verloving volgde in februari 1850. Op 19 juni 1850 trouwde Louise in de Storkyrkan in Stockholm met de Zweedse kroonprins Karel. In Zweden werd zij Lovisa genoemd. Prinses Louise en haar echtgenoot Karl waren erg verschillend en daardoor werd hun verbintenis nooit bijzonder gelukkig.
Door complicaties tijdens de laatste bevalling kon Louise geen kinderen meer krijgen. Hun enige zoon overleed in 1854 aan een longontsteking waardoor Louise en Karl geen mannelijke troonopvolger nalieten en de opvolging overging op Karls broer Oscar II. In 1859 werd Louise tot koningin van Zweden gekroond en in 1860 tot koningin van Noorwegen.
Koningin Louise was een erg teruggetrokken persoon. Zij werd omschreven als verlegen en was daardoor niet erg sociaal. Daardoor was zij niet in alle kringen bijzonder populair. Haar "huiselijkheid" werd niet op prijs gesteld. Zelden mengde zij zich in politieke aangelegenheden. Dat werd echter wel gezien als positief en als een goed voorbeeld van hoe een vrouw zich hoorde te gedragen.
De koningin was erg geïnteresseerd in muziek en geschiedenis. Als hobby kleurde zij bijbeltekeningen in. Zij wilde graag een rustig en alledaags leven leiden zonder politieke beslommeringen. Zij gaf niet om officiële verplichtingen maar wilde zorgen voor haar gezin. Wel deed zij veel aan liefdadigheid, zoals in die tijd min of meer verwacht werd van een vrouwelijk lid van het Zweedse koningshuis. Zij was onder andere beschermvrouwe van het Kroonprinses-Louise-Verpleegtehuis voor zieke kinderen (Kronprinsessan Lovisas vårdanstalt för sjuka barn).
Prinses Louise nam Zwedens eerste vrouwelijke tandarts aan, Rosalie Fougelberg: zij werd haar persoonlijke hoftandarts.
Uit een stuk geschreven door haar kamerheer Fritz von Dardel (1857) blijkt dat zij een liefhebbende en begaafde vrouw was. Zij was eerlijk en plichtgetrouw maar miste in haar huwelijk een hoger niveau. Ook omschrijft hij haar als een goede huismoeder die bijna altijd uitsluitend aan haar man dacht en door haar goede karakter een goede invloed op hem had. Door haar grote verlegenheid durfde zij zich niet te mengen in wat hij deed. Zij probeerde alleen zijn liefde te winnen.
Louise’s echtgenoot Karl had verschillende verhoudingen tijdens hun huwelijk. Als eerste kreeg hij een relatie met de hofdame van Louise, Josephine Sparre (1852-1860), zij was erg voorkomend en helemaal niet verlegen in tegenstelling tot Louise. Louise was echter erg tolerant en liet Karl zijn gang gaan. Zij zag toe hoe Josephine haar man overal volgde in de openbaarheid. Ook had Karl relaties met Hanna Styrell (1869-1872) en met Wilhelmine Schröder, voor wie hij een woning kocht.
Koningin Louise leed aan aanvallen die mogelijk epileptisch waren: Louise viel regelmatig plotseling flauw, waarbij ze zenuw- of krampaanvallen had. Zij stierf aan de gevolgen van een longontsteking die ze op de terugweg van Nederland naar Zweden had opgelopen nadat zij in Nederland de begrafenis van haar moeder had bijgewoond. Haar vader, prins Frederik, overleefde haar nog tien jaar.
Heerlijkheid:
| Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau |
Kinderen van Karel en Louise:
1 Louise Van Zweden, geboren op vrijdag 31 oktober 1851 in Stockholm slot. Volgt 5.
2 Karel Oscar Van Zweden, geboren op dinsdag 14 december 1852 in Stockholm. Karel is overleden op maandag 13 maart 1854 in Stockholm, 1 jaar oud.
Notitie bij Karel: Hij was de enige zoon van kroonprins Karel en Louise van Oranje-Nassau, een kleindochter van de Nederlandse koning Willem I. Hij was tweede in de lijn van troonopvolging. De eerste was zijn één jaar oudere zuster Louise; die werd echter koningin van Denemarken.
De prins leed in 1854 aan een aanval van mazelen. Door artsen werd aanbevolen de jongen koud-waterbaden te geven. Hierna liep de jonge prins een longontsteking op, waaraan hij niet veel later bezweek. Zijn lichaam werd bijgezet in de koninklijke crypte in de Riddarholmskyrkan.
Het koningschap ging over op Oscar II, een jongere broer van Karl XV.
De prins leed in 1854 aan een aanval van mazelen. Door artsen werd aanbevolen de jongen koud-waterbaden te geven. Hierna liep de jonge prins een longontsteking op, waaraan hij niet veel later bezweek. Zijn lichaam werd bijgezet in de koninklijke crypte in de Riddarholmskyrkan.
Het koningschap ging over op Oscar II, een jongere broer van Karl XV.
5 Louise Van Zweden is geboren op vrijdag 31 oktober 1851 in Stockholm slot, dochter van Karel XV Van Zweden (zie 4) en Louise der Nederlanden. Louise is overleden op zaterdag 20 maart 1926 in Amalienborg (Kopenhagen), 74 jaar oud.
Louise trouwde met Frederik VIII van Denemarken. Frederik is geboren op zaterdag 3 juni 1843 in Kopenhagen, zoon van Christiaan IX van Denemarken en Louise van Hessen-Kassel. Frederik is overleden op dinsdag 14 mei 1912 in Hamburg, 68 jaar oud.
Notitie bij Louise: Door intimi werd zij Sessa genoemd. Zij werd door haar ouders bijzonder streng en eenzaam opgevoed, haar enige broertje Karel Oscar overleed jong waardoor zij alleen over bleef.
Heerlijkheid:
| koningin van Denemarken |
Notitie bij Frederik: Als kroonprins nam hij in 1864 deel aan de Tweede Duits-Deense Oorlog. Hij streed samen met zijn vader vruchteloos tegen de novemberconstitutie maar werd verder buiten de regering gelaten. Frederik was militair opgeleid en - in tegenstelling tot zijn vader - voorstander van een parlementaire regering. Op 28 juli 1869 huwde hij Louise, dochter van Karel XV van Zweden. Zij schonk hem acht kinderen. Toen Noorwegen zich in 1905 afscheidde van Zweden werd Frederiks tweede zoon Karel als Haakon VII koning van Noorwegen.
Frederik werd na Christiaans dood op 29 januari 1906 als Frederik VIII koning van Denemarken. Hij was een liberaal en populair bij politiek en volk. Onder hem werd het parlementaire stelsel praktisch uitgevoerd. In het licht van de dreigende Eerste Wereldoorlog had vooral de landsverdediging zijn interesse.
Frederik had hartproblemen en stierf in 1912 plotseling tijdens een van zijn incognito wandelingen in Hamburg op 69-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon Christiaan X.
Frederik werd na Christiaans dood op 29 januari 1906 als Frederik VIII koning van Denemarken. Hij was een liberaal en populair bij politiek en volk. Onder hem werd het parlementaire stelsel praktisch uitgevoerd. In het licht van de dreigende Eerste Wereldoorlog had vooral de landsverdediging zijn interesse.
Frederik had hartproblemen en stierf in 1912 plotseling tijdens een van zijn incognito wandelingen in Hamburg op 69-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon Christiaan X.
Heerlijkheid:
| van 1906 tot 1912 koning van Denemarken |
Kinderen van Louise en Frederik:
1 Christiaan X van Denemarken, geboren op maandag 26 september 1870 in Charlottenlund bij Kopenhagen. Volgt 6.
2 Haakon VII van Denemarken van Noorwegen, geboren op zaterdag 3 augustus 1872 in Charlottenlund. Volgt 16.
3 Louise Caroline van Denemarken, geboren op woensdag 17 februari 1875 in Amalienborg. Volgt 18.
4 Harald van Denemarken, geboren op zondag 8 oktober 1876 in Charlottenlund. Volgt 27.
5 Ingeborg van Denemarken, geboren op vrijdag 2 augustus 1878 in Kopenhagen. Volgt 30.
6 Thyra Louise van Denemarken, geboren op zondag 14 maart 1880. Thyra is overleden op vrijdag 2 november 1945, 65 jaar oud.
Notitie bij Thyra: Prinses Thyra werd geboren als zesde kind en derde dochter van de Deense koning Frederik VIII en zijn vrouw koningin Louise. Zij werd genoemd naar haar tante prinses Thyra. Ze bleef haar hele leven ongetrouwd en kreeg nooit kinderen. Ze woonde ook het grootste deel van haar leven samen met haar broer prins Gustaaf.
7 Gustaaf van Denemarken, geboren op vrijdag 4 maart 1887 in Charlottenlund. Gustaaf is overleden op donderdag 5 oktober 1944 in Egelund, 57 jaar oud.
Notitie bij Gustaaf: Prins Gustaaf werd geboren als de vierde zoon van de Deense koning Frederik VIII en zijn vrouw koningin Louise. Hij was tevens de broer van de eerste Noorse koning Haakon VII. Prins Gustaaf bleef zijn hele leven ongehuwd en kreeg nooit kinderen. Hij leefde het grootste deel van zijn leven samen met zijn zus Thyra, die eveneens ongehuwd bleef.
8 Dagmar van Denemarken, geboren op vrijdag 23 mei 1890. Volgt 41.
6 Christiaan X van Denemarken is geboren op maandag 26 september 1870 in Charlottenlund bij Kopenhagen, zoon van Frederik VIII van Denemarken en Louise Van Zweden (zie 5). Christiaan is overleden op zondag 20 april 1947 in Amalienborg, 76 jaar oud.
Christiaan trouwde, 27 of 28 jaar oud, in 1898 met Alexandrine Augusta van Mecklenburg-Schwerin, 18 of 19 jaar oud. Alexandrine is geboren op woensdag 24 december 1879, dochter van Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin en Anastasia Michajlovna van Rusland. Alexandrine is overleden op zondag 28 december 1952, 73 jaar oud.
Notitie bij Christiaan: Onder Christiaans bewind vonden beide wereldoorlogen plaats. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Haakon VII en de Nederlandse koningin Wilhelmina ontvluchtte hij tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn land niet. Hij bleef in Kopenhagen duidelijk aanwezig als symbool van de Deense zaak. Hij maakte dagelijks te paard een rit door de stad, niet begeleid door lakeien of bewakers.
Bekend is de mythe dat Christiaan toen de Deense joden werden verplicht een gele armband met Jodenster te dragen zelf ook een dergelijke armband droeg. In navolging hiervan zouden de Denen deze armband toen ook allemaal zijn beginnen te dragen zodat de joden niet meer opvielen. In werkelijkheid is er van dit verhaal niets waar. De Denen droegen nooit een Jodenster en de Duitse bezetter heeft de joden zelfs nooit verplicht er een te dragen.
Desondanks werkte Christiaan de Duitsers wel degelijk sterk tegen en sympathiseerde hij met de joden. Na een brandstichting in een Kopenhaagse synagoge in december 1941 zond hij bijvoorbeeld een steunbetuiging aan de rabbijn. Adolf Hitler zond Christiaan op diens zeventigste verjaardag een felicitatieboodschap. De koning antwoordde met het zéér beknopte "hartelijk bedankt", hetgeen Hitler natuurlijk als een belediging zag.
De bezetting van Denemarken maakte communicatie met IJsland onmogelijk. Het IJslandse parlement nam op 10 april 1940 het heft in eigen handen. Een maand later bezetten de Britten het eiland en op 17 juni 1944 stemde het IJslandse volk in een referendum vóór afscheiding van Denemarken.
De bejaarde Christiaan viel in oktober 1942 van zijn paard. Dit veroorzaakte chronische gezondheidsproblemen en hij verscheen sindsdien nauwelijks meer in het openbaar. Op 9 mei 1945 woonde hij - zichtbaar verzwakt en in een rolstoel - de heropening van de Deense Rijksdag bij. Hij stierf op 20 april 1947. Op zijn kist werd een armband geplaatst zoals de leden van het verzet tijdens de oorlog droegen.
Christiaan X was getrouwd met Alexandrine, dochter van groothertog Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin, en een nicht van prins Hendrik der Nederlanden.
Bekend is de mythe dat Christiaan toen de Deense joden werden verplicht een gele armband met Jodenster te dragen zelf ook een dergelijke armband droeg. In navolging hiervan zouden de Denen deze armband toen ook allemaal zijn beginnen te dragen zodat de joden niet meer opvielen. In werkelijkheid is er van dit verhaal niets waar. De Denen droegen nooit een Jodenster en de Duitse bezetter heeft de joden zelfs nooit verplicht er een te dragen.
Desondanks werkte Christiaan de Duitsers wel degelijk sterk tegen en sympathiseerde hij met de joden. Na een brandstichting in een Kopenhaagse synagoge in december 1941 zond hij bijvoorbeeld een steunbetuiging aan de rabbijn. Adolf Hitler zond Christiaan op diens zeventigste verjaardag een felicitatieboodschap. De koning antwoordde met het zéér beknopte "hartelijk bedankt", hetgeen Hitler natuurlijk als een belediging zag.
De bezetting van Denemarken maakte communicatie met IJsland onmogelijk. Het IJslandse parlement nam op 10 april 1940 het heft in eigen handen. Een maand later bezetten de Britten het eiland en op 17 juni 1944 stemde het IJslandse volk in een referendum vóór afscheiding van Denemarken.
De bejaarde Christiaan viel in oktober 1942 van zijn paard. Dit veroorzaakte chronische gezondheidsproblemen en hij verscheen sindsdien nauwelijks meer in het openbaar. Op 9 mei 1945 woonde hij - zichtbaar verzwakt en in een rolstoel - de heropening van de Deense Rijksdag bij. Hij stierf op 20 april 1947. Op zijn kist werd een armband geplaatst zoals de leden van het verzet tijdens de oorlog droegen.
Christiaan X was getrouwd met Alexandrine, dochter van groothertog Frederik Frans III van Mecklenburg-Schwerin, en een nicht van prins Hendrik der Nederlanden.
Heerlijkheid:
| van 1912 tot 1947 koning van Denemarken, waartoe tot 1918 ook IJsland behoorde. Van 1918 tot 1944 regeerde hij over een onafhankelijk IJsland in personele unie met Denemarken. |
7 Frederik IX van Denemarken is geboren op zaterdag 11 maart 1899 in Sorgenfri, zoon van Christiaan X van Denemarken (zie 6) en Alexandrine Augusta van Mecklenburg-Schwerin. Frederik is overleden op vrijdag 14 januari 1972 in Kopenhagen, 72 jaar oud.
Frederik trouwde, 36 jaar oud, op vrijdag 24 mei 1935 in in de Storkyrkan, de domkerk van Stockholm met Ingrid Van Zweden, 25 jaar oud. Zie 52 voor persoonsgegevens van Ingrid.
Notitie bij Frederik: In 1922 verloofde de kroonprins zich met de Griekse prinses Olga, maar de verloving hield geen stand. Het zou nog tot 1935 duren tot hij zich verloofde met de Zweedse prinses Ingrid, dochter van kroonprins Gustaaf VI Adolf en kroonprinses Margaretha.
Heerlijkheid:
| was van 1947 tot 1972 koning van Denemarken |
Kinderen van Frederik en Ingrid:
8 Margaretha II van Denemarken is geboren op dinsdag 16 april 1940 in Kopenhagen, dochter van Frederik IX van Denemarken (zie 7) en Ingrid Van Zweden (zie 52).
Margaretha trouwde, 27 jaar oud, op zaterdag 10 juni 1967 met Henri de Laborde de Monpezat, 32 jaar oud. Henri is geboren op maandag 11 juni 1934 in Talence.
Notitie bij Margaretha: Margaretha kon in eerste instantie geen koningin worden, omdat de erfopvolging via de mannelijke lijn ging, maar na een referendum onder het Deense volk werd de Salische Wet afgeschaft. Vanaf dat moment was Margaretha kroonprinses van Denemarken.
Na de dood van haar vader in 1972 werd zij als Margaretha II (Deens: Margrethe 2.) koningin van Denemarken. Ze werd in Denemarken zeer populair.
Margaretha is de doopmeter van de Nederlandse kroonprins Willem-Alexander. De koning van het buurland Zweden, Karel XVI Gustaaf, is een volle neef van Margaretha.
Na de dood van haar vader in 1972 werd zij als Margaretha II (Deens: Margrethe 2.) koningin van Denemarken. Ze werd in Denemarken zeer populair.
Margaretha is de doopmeter van de Nederlandse kroonprins Willem-Alexander. De koning van het buurland Zweden, Karel XVI Gustaaf, is een volle neef van Margaretha.
Heerlijkheid:
| sinds 1972 koningin van Denemarken |
9 Frederik van Denemarken is geboren op zondag 26 mei 1968 in Kopenhagen, zoon van Henri de Laborde de Monpezat en Margaretha II van Denemarken (zie 8).
Notitie bij Frederik: De kroonprins doorliep de middelbare school in Kopenhagen, waar hij in 1986 eindexamen deed, nadat hij ook nog een jaar in het geboorteland van zijn vader, Frankrijk, naar school was gegaan. Hij studeerde aan Harvard en aan de Universiteit van Aarhus (politicologie) en werkte, na zijn afstuderen, een jaar als secretaris van de Deense ambassade in Parijs. Vervolgens vervulde hij tal van functies in het leger. Daarnaast vervult de kroonprins tal van andere maatschappelijke functies.
Op 15 oktober 2005 werd hun eerste kind, een zoon, geboren. Naar Deense traditie werden de namen van de prins, Christian Valdemar Henri John, pas bij zijn doop op 21 januari 2006 bekendgemaakt. Hij kreeg verschillende doopmeters en -peters, onder wie de Zweedse kroonprinses Victoria, de Noorse kroonprins Haakon en zijn vrouw prinses Mette-Marit, de neef van zijn moeder, de Griekse prins Pavlos en Christians oom Joachim.
In oktober 2006 maakte het hof bekend dat prinses Mary opnieuw in verwachting was. Zij beviel op zaterdag 21 april 2007 in het Rigshospitalet in Kopenhagen van een gezonde dochter. Het is het eerste prinsesje geboren in het Deens Koninklijk Huis sinds 1946. De naam van het meisje luidt Isabella Henrietta Ingrid Margrethe. Dit is op 1 juli 2007 bekendgemaakt bij haar doop. De peetouders van Isabella zijn: Prinses Mathilde van België, Prinses Alexia van Griekenland en Denemarken (een nicht van Prins Frederik), Dr. Nadine Johnston, Christian Buchwald, Peter Heering en Marie Louise Skeel.
Op 8 januari 2011 is Mary in het Rigshospitalet bevallen van een tweeling, eerste een jongetje, daarna een meisje. De bevalling verliep op natuurlijke wijze, zonder complicaties. De namen van het prinsje en prinsesje worden pas bij de doop op 14 april 2011 bekendgemaakt.
Wanneer hij de troon zal bestijgen zal hij Frederik X van Denemarken worden genoemd.
Frederik trouwde, 35 jaar oud, op vrijdag 14 mei 2004 in Kopenhagen met Mary Donaldson, 32 jaar oud. Mary is geboren op zaterdag 5 februari 1972 in Hobart. Op 15 oktober 2005 werd hun eerste kind, een zoon, geboren. Naar Deense traditie werden de namen van de prins, Christian Valdemar Henri John, pas bij zijn doop op 21 januari 2006 bekendgemaakt. Hij kreeg verschillende doopmeters en -peters, onder wie de Zweedse kroonprinses Victoria, de Noorse kroonprins Haakon en zijn vrouw prinses Mette-Marit, de neef van zijn moeder, de Griekse prins Pavlos en Christians oom Joachim.
In oktober 2006 maakte het hof bekend dat prinses Mary opnieuw in verwachting was. Zij beviel op zaterdag 21 april 2007 in het Rigshospitalet in Kopenhagen van een gezonde dochter. Het is het eerste prinsesje geboren in het Deens Koninklijk Huis sinds 1946. De naam van het meisje luidt Isabella Henrietta Ingrid Margrethe. Dit is op 1 juli 2007 bekendgemaakt bij haar doop. De peetouders van Isabella zijn: Prinses Mathilde van België, Prinses Alexia van Griekenland en Denemarken (een nicht van Prins Frederik), Dr. Nadine Johnston, Christian Buchwald, Peter Heering en Marie Louise Skeel.
Op 8 januari 2011 is Mary in het Rigshospitalet bevallen van een tweeling, eerste een jongetje, daarna een meisje. De bevalling verliep op natuurlijke wijze, zonder complicaties. De namen van het prinsje en prinsesje worden pas bij de doop op 14 april 2011 bekendgemaakt.
Wanneer hij de troon zal bestijgen zal hij Frederik X van Denemarken worden genoemd.
Notitie bij Mary: Ze werd geboren als Mary Elizabeth Donaldson in Hobart, Australië, als vierde en jongste kind van de wiskundige John Dalgleish Donaldson en zijn vrouw Henrietta Clark Horne. Ze heeft twee oudere zussen en een oudere broer. Haar vader hertrouwde na het overlijden van haar moeder met Susan Elizabeth Horwood.
Ze studeerde af als bedrijfskundig juriste aan de Universiteit van Tasmanië (1989-1994). Tussen 1994 en 1996 behaalde ze een diploma in reclame aan The Advertising Federation of Australia en een diploma in direct marketing aan de Australian Direct Marketing Association.
Na haar afstuderen ging ze werken voor een internationaal opererend reclamebureau. Ze werkte onder meer in Melbourne voor DDB Needham, in Edinburgh voor Rapp Collins Worldwide en in Sydney voor Young & Rubicam. Ook werkte ze nog een tijd in Parijs als lerares Engels. Na haar verloving met de Deense kroonprins werkte ze als projectleider voor Microsoft Denemarken. Tegenwoordig zet zij zich ook in voor de Deense Hartstichting. Op 20 februari 2009 werd ze benoemd tot luitenant in het Deense hjemmeværnet
Op 15 oktober 2005 beviel kroonprinses Mary van een zoon, prins Christian. De naam van Christian was ver voor de geboorte al bekend onder de bevolking, aangezien de kroonprinsen van Denemarken al generaties lang om en om Frederik en Christian worden genoemd. Op 21 april 2007 beviel ze van een dochter, prinses Isabella. Isabella is de Spaanse naam voor Elizabeth en zo heeft Mary haar oudste dochter vernoemd naar haarzelf, Mary Elizabeth Donaldson. Op 8 januari 2011 beviel Mary van een tweeling, eerst een zoon, daarna een dochter. De bevalling verliep op natuurlijke wijze en zonder complicaties. De namen van het prinsje en prinsesje worden pas bij de doop op 14 april 2011 bekendgemaakt.
Ze studeerde af als bedrijfskundig juriste aan de Universiteit van Tasmanië (1989-1994). Tussen 1994 en 1996 behaalde ze een diploma in reclame aan The Advertising Federation of Australia en een diploma in direct marketing aan de Australian Direct Marketing Association.
Na haar afstuderen ging ze werken voor een internationaal opererend reclamebureau. Ze werkte onder meer in Melbourne voor DDB Needham, in Edinburgh voor Rapp Collins Worldwide en in Sydney voor Young & Rubicam. Ook werkte ze nog een tijd in Parijs als lerares Engels. Na haar verloving met de Deense kroonprins werkte ze als projectleider voor Microsoft Denemarken. Tegenwoordig zet zij zich ook in voor de Deense Hartstichting. Op 20 februari 2009 werd ze benoemd tot luitenant in het Deense hjemmeværnet
Op 15 oktober 2005 beviel kroonprinses Mary van een zoon, prins Christian. De naam van Christian was ver voor de geboorte al bekend onder de bevolking, aangezien de kroonprinsen van Denemarken al generaties lang om en om Frederik en Christian worden genoemd. Op 21 april 2007 beviel ze van een dochter, prinses Isabella. Isabella is de Spaanse naam voor Elizabeth en zo heeft Mary haar oudste dochter vernoemd naar haarzelf, Mary Elizabeth Donaldson. Op 8 januari 2011 beviel Mary van een tweeling, eerst een zoon, daarna een dochter. De bevalling verliep op natuurlijke wijze en zonder complicaties. De namen van het prinsje en prinsesje worden pas bij de doop op 14 april 2011 bekendgemaakt.
Titel:
| kroonprinses van Denemarken en gravin van Monpezat. |
Kinderen van Frederik en Mary:
1 Christian van Denemarken, geboren op zaterdag 15 oktober 2005 in Kopenhagen. Hij is gedoopt op zaterdag 21 januari 2006.
Notitie bij Christian: Namen:
Christian: de Deense koningen heten sinds 1513 afwisselend Frederik en Christian (Nederlands: Christiaan), uiteraard met uitzondering van de enige koningin in die periode, Margaretha II; als koning zal de prins Christiaan XI zijn.
Valdemar: een andere traditionele Deense koningsnaam (Nederlands: Waldemar).
Henri: naar zijn grootvader prins Henrik (eigenlijk Henri), de echtgenoot van koningin Margaretha II.
John: naar zijn grootvader van moederskant John Dalgleish Donaldson.
Christian: de Deense koningen heten sinds 1513 afwisselend Frederik en Christian (Nederlands: Christiaan), uiteraard met uitzondering van de enige koningin in die periode, Margaretha II; als koning zal de prins Christiaan XI zijn.
Valdemar: een andere traditionele Deense koningsnaam (Nederlands: Waldemar).
Henri: naar zijn grootvader prins Henrik (eigenlijk Henri), de echtgenoot van koningin Margaretha II.
John: naar zijn grootvader van moederskant John Dalgleish Donaldson.
2 Isabella van Denemarken, geboren op zaterdag 21 april 2007 in Kopenhagen.
Notitie bij Isabella: Op 26 oktober 2006 maakte het Deense hof officieel bekend dat het kroonprinselijke paar begin mei 2007 hun tweede kind hoopt te krijgen. Het meisje werd op zaterdag 21 april 2007 geboren om iets over vier uur in de middag. Bij de geboorte woog ze 3350 gram en was 50 centimeter lang. Isabella heeft een oudere broer, de op 15 oktober 2005 geboren Prins Christian. Isabella heeft ook een broertje en een zusje, zij werden op 8 januari 2011 geboren. De namen van de tweeling worden pas bij hun doop bekendgemaakt.
Tot haar doop op 1 juli 2007 ging Isabella door het leven als lillepige, Deens voor ’kleine meid’. De peetouders van de prinses zijn: Prinses Mathilde van België, Prinses Alexia van Griekenland en Denemarken (een nicht van haar vader), Dr. Nadine Johnston, Christian Buchwald, Peter Heering, Marie Louise Skeel.
Namen:
Isabella: Spaans voor Elizabeth, de tweede naam van haar moeder, kroonprinses Mary.
Henrietta: naar haar oma, de jong overleden moeder van Kroonprinses Mary.
Ingrid: naar de grootmoeder van Prins Frederik, de geliefde koningin Ingrid.
Margrethe: naar haar oma van vaderskant en huidige koningin Margaretha II .
Tot haar doop op 1 juli 2007 ging Isabella door het leven als lillepige, Deens voor ’kleine meid’. De peetouders van de prinses zijn: Prinses Mathilde van België, Prinses Alexia van Griekenland en Denemarken (een nicht van haar vader), Dr. Nadine Johnston, Christian Buchwald, Peter Heering, Marie Louise Skeel.
Namen:
Isabella: Spaans voor Elizabeth, de tweede naam van haar moeder, kroonprinses Mary.
Henrietta: naar haar oma, de jong overleden moeder van Kroonprinses Mary.
Ingrid: naar de grootmoeder van Prins Frederik, de geliefde koningin Ingrid.
Margrethe: naar haar oma van vaderskant en huidige koningin Margaretha II .
Titel:
| Prinses van Denemarken |
10 Joachim van Denemarken is geboren op zaterdag 7 juni 1969 in Kopenhagen, zoon van Henri de Laborde de Monpezat en Margaretha II van Denemarken (zie 8).
Joachim trouwde, 26 jaar oud, op zaterdag 18 november 1995 met Alexandra Christina Manley, 31 jaar oud. Het huwelijk werd ontbonden op vrijdag 8 april 2005. Alexandra is geboren op dinsdag 30 juni 1964 in Hongkong.
Notitie bij Joachim: De prins bezocht het gymnasium in Kopenhagen en volgde ook twee jaar middelbaar onderwijs in Frankrijk, het geboorteland van zijn vader. Na de middelbare school, werkte hij een jaar op een boerderij in Australië, waarna hij landbouweconomie studeerde aan de Agrarische Hogeschool van Naesgaard.
Na zijn studie ging Joachim in dienst. Hij is thans reservekapitein bij de infanterie. Daarnaast vervult hij tal van maatschappelijke functies.
Na zijn studie ging Joachim in dienst. Hij is thans reservekapitein bij de infanterie. Daarnaast vervult hij tal van maatschappelijke functies.
Titel:
| Prins van Denemarken, graaf van Monpezat |
Notitie bij Alexandra: Zij werd tijdens haar huwelijk met prins Joachim officieel genoemd HKH Alexandra Prinses van Denemarken. Na ontbinding van dit huwelijk, verkrijging van nieuwe titels, en vervolgens het aangaan van een nieuw huwelijk met Martin Jørgensen wordt zij officieel genoemd Alexandra Christina, Gravin van Frederiksborg.
Alexandra heeft Brits, Chinees, Pools en Oostenrijks bloed. Alexandra is de oudste van 3 dochters. Haar vader is Richard Nigel Manley (geboren in Sjanghai in 1924, Britse vader en Chinese moeder) en haar moeder is Christa Maria Manley-Nowotny (Geboren in Oostenrijk in 1933, Poolse vader en Oostenrijkse moeder). Alexandra werd gedoopt in de Kathedraal van Sint John -Johannes- in Hongkong. Haar vader was een leidinggevende van een verzekeringsbedrijf, haar moeder werkte als manager van een communicatiebedrijf.
De gravin studeerde international business aan universiteiten in Oostenrijk, Japan en het Verenigd Koninkrijk. Het is niet bekend welke graad ze behaald heeft. Van 1990 tot 1995 was ze werkzaam bij: ’GT Management (Azië) Ltd’., Hongkong. Van 1990 tot 1993 werkte ze in de verkoop en marketing en daarna als waarnemend hoofd van die afdeling.
Toen ze trouwde met Joachim gaf ze haar Engelse nationaliteit op en stopte ze haar carrière in de marketing. Alexandra besloot ook haar geloof te veranderen. Ze was gedoopt voor de Anglicaanse Kerk, maar werd Lutheraanse.
Prinses Alexandra werd onmiddellijk heel populair in Denemarken. Vanwege haar stijlvolle smaak en haar vrijwilligerswerk werd ze de ’Diana van het Noorden’ genoemd (prinses Diana van Wales). Haar moedertaal is Engels, maar Duits is sinds haar jeugd haar tweede taal. Hierdoor leerde ze snel Deens. Na 2 jaar kon ze het zelfs accentloos spreken; daarnaast spreekt ze ook een mondje Frans. Ook spreekt zij Kantonees (vanwege haar verblijf in Hongkong), echter niet vloeiend.
Vanaf de zomer van 2004 gingen de roddels in Denemarken, Noorwegen en Zweden dat het huwelijk van Alexandra en Joachim ten einde was. De geruchten bleken waar te zijn. Op 16 september 2004 vertelde het echtpaar dat ze uit elkaar gingen en mogelijk zouden scheiden. Het werd de eerste scheiding binnen de koninklijke familie sinds 1846. Kranten hebben veel theorieën bedacht over de reden van de breuk. Haar alimentatie kreeg ze sinds 1 oktober 2004. Het koppel liet hun huwelijk officieel ontbinden op 8 april 2005.
In de zomer van 2005 verschenen er foto’s en beelden van Alexandra en haar nieuwe liefde, Martin Jørgensen. Hij is 14 jaar jonger dan zij. De geruchten gaan dat ze geliefden werden in 2003, toen Martin als geluidsman werkte voor een documentaire over Alexandra’s werk voor UNICEF. De vader van Martin, Jacob Jørgensen, heeft een eigen filmproductie bedrijf (JJ Film). Dit bedrijf maakte veel reportages over de koninklijke familie. Sinds de affaire tussen Martin en Alexandra aan het licht kwam, neemt een ander bedrijf deze taak op zich. Alexandra en Martin trouwden op 3 maart 2007.
Na haar scheiding kreeg ze het predicaat: ’Hare Hoogheid’. Op haar verjaardag op 16 april 2005, gaf koningin Margaretha II van Denemarken haar ex-schoondochter een eigen, persoonlijke titel: Gravin van Frederiksborg. Nu Alexandra is hertrouwd, heeft ze de titel prinses verloren, maar ze blijft gravin. De titel zal niet geërfd worden door haar zoons; die prinsen van Denemarken zijn. Ze is geen lid meer van de Deense Koninklijke familie, maar ze behoudt wel de familieordes en juwelen.
Alexandra heeft Brits, Chinees, Pools en Oostenrijks bloed. Alexandra is de oudste van 3 dochters. Haar vader is Richard Nigel Manley (geboren in Sjanghai in 1924, Britse vader en Chinese moeder) en haar moeder is Christa Maria Manley-Nowotny (Geboren in Oostenrijk in 1933, Poolse vader en Oostenrijkse moeder). Alexandra werd gedoopt in de Kathedraal van Sint John -Johannes- in Hongkong. Haar vader was een leidinggevende van een verzekeringsbedrijf, haar moeder werkte als manager van een communicatiebedrijf.
De gravin studeerde international business aan universiteiten in Oostenrijk, Japan en het Verenigd Koninkrijk. Het is niet bekend welke graad ze behaald heeft. Van 1990 tot 1995 was ze werkzaam bij: ’GT Management (Azië) Ltd’., Hongkong. Van 1990 tot 1993 werkte ze in de verkoop en marketing en daarna als waarnemend hoofd van die afdeling.
Toen ze trouwde met Joachim gaf ze haar Engelse nationaliteit op en stopte ze haar carrière in de marketing. Alexandra besloot ook haar geloof te veranderen. Ze was gedoopt voor de Anglicaanse Kerk, maar werd Lutheraanse.
Prinses Alexandra werd onmiddellijk heel populair in Denemarken. Vanwege haar stijlvolle smaak en haar vrijwilligerswerk werd ze de ’Diana van het Noorden’ genoemd (prinses Diana van Wales). Haar moedertaal is Engels, maar Duits is sinds haar jeugd haar tweede taal. Hierdoor leerde ze snel Deens. Na 2 jaar kon ze het zelfs accentloos spreken; daarnaast spreekt ze ook een mondje Frans. Ook spreekt zij Kantonees (vanwege haar verblijf in Hongkong), echter niet vloeiend.
Vanaf de zomer van 2004 gingen de roddels in Denemarken, Noorwegen en Zweden dat het huwelijk van Alexandra en Joachim ten einde was. De geruchten bleken waar te zijn. Op 16 september 2004 vertelde het echtpaar dat ze uit elkaar gingen en mogelijk zouden scheiden. Het werd de eerste scheiding binnen de koninklijke familie sinds 1846. Kranten hebben veel theorieën bedacht over de reden van de breuk. Haar alimentatie kreeg ze sinds 1 oktober 2004. Het koppel liet hun huwelijk officieel ontbinden op 8 april 2005.
In de zomer van 2005 verschenen er foto’s en beelden van Alexandra en haar nieuwe liefde, Martin Jørgensen. Hij is 14 jaar jonger dan zij. De geruchten gaan dat ze geliefden werden in 2003, toen Martin als geluidsman werkte voor een documentaire over Alexandra’s werk voor UNICEF. De vader van Martin, Jacob Jørgensen, heeft een eigen filmproductie bedrijf (JJ Film). Dit bedrijf maakte veel reportages over de koninklijke familie. Sinds de affaire tussen Martin en Alexandra aan het licht kwam, neemt een ander bedrijf deze taak op zich. Alexandra en Martin trouwden op 3 maart 2007.
Na haar scheiding kreeg ze het predicaat: ’Hare Hoogheid’. Op haar verjaardag op 16 april 2005, gaf koningin Margaretha II van Denemarken haar ex-schoondochter een eigen, persoonlijke titel: Gravin van Frederiksborg. Nu Alexandra is hertrouwd, heeft ze de titel prinses verloren, maar ze blijft gravin. De titel zal niet geërfd worden door haar zoons; die prinsen van Denemarken zijn. Ze is geen lid meer van de Deense Koninklijke familie, maar ze behoudt wel de familieordes en juwelen.
11 Benedikte van Denemarken is geboren op zaterdag 29 april 1944 in Kopenhagen, dochter van Frederik IX van Denemarken (zie 7) en Ingrid Van Zweden (zie 52).
Notitie bij Benedikte: Prinses Benedikte en haar man wonen op het slot van de familie in het Duitse Bad Berleburg.
Benedikte trouwde, 23 jaar oud, op zaterdag 3 februari 1968 met Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, 33 jaar oud. Richard is geboren op maandag 29 oktober 1934 in Gießen. Notitie bij Richard: Hij is de zoon van Gustav Albrecht Prinz zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg en de Zweedse gravin Margareta Fouche d’Otrante. Tijdens het huwelijksfeest van zijn zuster Tatjana met Maurits Prinz von Hessen leerden de Nederlandse kroonprinses Beatrix en prins Claus elkaar kennen. Om de pers te misleiden werd lange tijd de suggestie in de lucht gehouden dat niet Claus, maar Richard zu Sayn-Wittgenstein zelf de aanstaande verloofde van de Nederlandse prinses was.
Kinderen van Benedikte en Richard:
2 Alexandra zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg, geboren op vrijdag 20 november 1970. Volgt 12.
12 Alexandra zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg is geboren op vrijdag 20 november 1970, dochter van Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg en Benedikte van Denemarken (zie 11). Alexandra trouwde, 27 jaar oud, op zaterdag 6 juni 1998 met Jefferson von Pfeil und Klein Ellguth.
Kinderen van Alexandra en Jefferson:
13 Anne Marie Dagmar Ingrid van Denemarken is geboren op vrijdag 30 augustus 1946 in Kopenhagen, dochter van Frederik IX van Denemarken (zie 7) en Ingrid Van Zweden (zie 52).
Notitie bij Anne: Op 18 september 1964, ze was toen net achttien jaar oud, trouwde ze in Athene met Constantijn II, die even daarvoor de Griekse troon had bestegen. Ze zou niet lang koningin van Griekenland zijn. Onlusten in het land, gevoegd bij niet altijd even democratische trekjes van de Griekse koning, leidden eerst in 1967 tot een staatsgreep van een aantal kolonels onder leiding van Georgios Papadopoulos. De koninklijke familie werd meteen het land uitgezet. In 1973 werd de monarchie definitief afgeschaft. Toen in 1974 de democratie in Griekenland werd hersteld, hoopten Constantijn en Anne Marie, tevergeefs op een uitnodiging het koningschap weer te gaan uitoefenen. Bij een referendum bleek dat 70 procent van de Grieken geen vertrouwen meer in hen had. Sindsdien woont het paar, dat vijf kinderen kreeg, in Londen.
Kinderen:
Prinses Alexia (10 juli 1965), gehuwd met Carlos Morales en moeder van drie dochters en een zoon:
Arrietta Morales (24 februari 2002)
Ana Maria Morales (15 mei 2003)
Carlos Morales jr. (30 juli 2005)
Amelia Morales (26 oktober 2007)
Kroonprins Paul (20 mei 1967), gehuwd met Marie-Chantal Miller en vader van één dochter en vier zonen:
Prinses Maria Olympia (25 juli 1996)
Prins Constantijn Alexios (29 oktober 1998)
Prins Achilleas Andreas (12 augustus 2000)
Prins Odysseas Kimon (17 september 2004)
Prins Aristidis Stavros (29 juni 2008)
Prins Nikolaos (1 oktober 1969), gehuwd met Tatiana Blatnik
Prinses Theodora (9 juni 1983)
Prins Philippos (26 april 1986)
Anne trouwde, 18 jaar oud, op vrijdag 18 september 1964 in Athene met Constantijn II, koning van de Hellenen van Griekenland, 24 jaar oud. Constantijn is geboren op zondag 2 juni 1940 in Athene, zoon van Paul I, Koning der Hellenen van Griekenland en Frederika van Brunswijk. Kinderen:
Prinses Alexia (10 juli 1965), gehuwd met Carlos Morales en moeder van drie dochters en een zoon:
Arrietta Morales (24 februari 2002)
Ana Maria Morales (15 mei 2003)
Carlos Morales jr. (30 juli 2005)
Amelia Morales (26 oktober 2007)
Kroonprins Paul (20 mei 1967), gehuwd met Marie-Chantal Miller en vader van één dochter en vier zonen:
Prinses Maria Olympia (25 juli 1996)
Prins Constantijn Alexios (29 oktober 1998)
Prins Achilleas Andreas (12 augustus 2000)
Prins Odysseas Kimon (17 september 2004)
Prins Aristidis Stavros (29 juni 2008)
Prins Nikolaos (1 oktober 1969), gehuwd met Tatiana Blatnik
Prinses Theodora (9 juni 1983)
Prins Philippos (26 april 1986)
Notitie bij Constantijn: Constantijn werd in 1940 geboren als zoon van prins Paul, de jongere broer en troonopvolger van de toenmalige koning George II. Zijn moeder was Frederika van Brunswijk, een dochter van hertog Ernst August van Brunswijk en een kleindochter van keizer Wilhelm II.
Constantijn besteeg in 1964 als opvolger van zijn vader de troon, op een moment dat, door de schuld van koningin-moeder Frederika, de bodem voor de Griekse monarchie te verzuurd was om haar nog een kans te bieden zich te ontwikkelen volgens de constitutionele principes van de West-Europese en Scandinavische koningshuizen.
Toch had de jonge koning alle vereiste kwaliteiten om populair te worden. Hij had gestudeerd, was sportief (olympisch kampioen zeilen) en dynamisch, en was in 1964 gehuwd met Anne Marie, dochter van Frederik IX van Denemarken, een prinses met onberispelijke democratische geloofsbrieven.
Het bleef roerig in Griekenland. Reeds in 1965 ontsloeg de koning de socialistische regering van premier Papandreou wegens een conflict over het door Papandréou gewenste ontslag van bepaalde legerofficieren. Een omstreden beslissing, waarachter men de hand van Frederika vermoedde. Vele Griekse politici betwistten het recht van de koning om een regering te ontslaan die een parlementaire meerderheid achter zich had. Langdurige kabinetscrises en onlusten waren het gevolg.
In mei 1967 zouden nieuwe verkiezingen worden gehouden. Conservatieve krachten in het land vreesden dat links daarbij wel eens de absolute meerderheid zou halen waardoor Griekenland het gevaar liep geleidelijk onder communistische invloed te geraken.
Op 21 april 1967 kwam door een staatsgreep een groep rechtse, conservatieve legerofficieren – “de kolonels” – aan de macht. De ’sterke mannen’ waren Georgios Papadopoulos en Stylianos Patakos. In Washington keek men oogluikend toe: alles was beter dan een links Griekenland.
Onder druk ging de koning in op de eisen van de kolonels, maar in het geheim werkte hij een plan uit voor een tegencoup. In december 1967 kwam koning Constantijn II in verzet tegen de militaire junta maar mislukte in zijn opzet door verraad. Constantijn rekende ook vergeefs op steun en sympathie van het volk. Als gevolg daarvan werd de koninklijke familie het land uit gezet. De kolonels hieven de grondwet op, verboden alle politieke partijen en zegden de Conventie voor de Rechten van de Mens op.
In 1973 verving de Griekse regering de monarchie door een republiek met Georgios Papadopoulos als president. Bij het referendum van juli 1973 keurde de meerderheid van de Griekse kiezers de nieuwe republikeinse grondwet goed.
Maar de dagen van het Kolonelsregime waren geteld. Na het verzet van de studenten van de Polytechnische School te Athene volgde in november 1973 een militaire staatsgreep die zonder bloedvergieten verliep. Papadopoulos werd door zijn medestanders van 1967 ten val gebracht: sindsdien zat hij een levenslange gevangenisstraf uit tot aan zijn dood op 27 juni 1999.
Toen in 1974 oud-premier Karamanlís de democratie herstelde wachtte de koning op een uitnodiging om terug te keren, maar die bleef uit. Bij een nieuw referendum bleek dat het Griekse volk Constantijn niet meer vertrouwde: 70% van de Grieken koos voor een republiek. De koning aanvaardde het verdict en leeft sindsdien als een succesvol zakenman in Londen. Door zijn verwantschap met haast alle Europese vorstenhuizen is hij een welkome gast op alle plechtigheden aan de Spaanse, Britse en Scandinavische hoven.
Constantijn besteeg in 1964 als opvolger van zijn vader de troon, op een moment dat, door de schuld van koningin-moeder Frederika, de bodem voor de Griekse monarchie te verzuurd was om haar nog een kans te bieden zich te ontwikkelen volgens de constitutionele principes van de West-Europese en Scandinavische koningshuizen.
Toch had de jonge koning alle vereiste kwaliteiten om populair te worden. Hij had gestudeerd, was sportief (olympisch kampioen zeilen) en dynamisch, en was in 1964 gehuwd met Anne Marie, dochter van Frederik IX van Denemarken, een prinses met onberispelijke democratische geloofsbrieven.
Het bleef roerig in Griekenland. Reeds in 1965 ontsloeg de koning de socialistische regering van premier Papandreou wegens een conflict over het door Papandréou gewenste ontslag van bepaalde legerofficieren. Een omstreden beslissing, waarachter men de hand van Frederika vermoedde. Vele Griekse politici betwistten het recht van de koning om een regering te ontslaan die een parlementaire meerderheid achter zich had. Langdurige kabinetscrises en onlusten waren het gevolg.
In mei 1967 zouden nieuwe verkiezingen worden gehouden. Conservatieve krachten in het land vreesden dat links daarbij wel eens de absolute meerderheid zou halen waardoor Griekenland het gevaar liep geleidelijk onder communistische invloed te geraken.
Op 21 april 1967 kwam door een staatsgreep een groep rechtse, conservatieve legerofficieren – “de kolonels” – aan de macht. De ’sterke mannen’ waren Georgios Papadopoulos en Stylianos Patakos. In Washington keek men oogluikend toe: alles was beter dan een links Griekenland.
Onder druk ging de koning in op de eisen van de kolonels, maar in het geheim werkte hij een plan uit voor een tegencoup. In december 1967 kwam koning Constantijn II in verzet tegen de militaire junta maar mislukte in zijn opzet door verraad. Constantijn rekende ook vergeefs op steun en sympathie van het volk. Als gevolg daarvan werd de koninklijke familie het land uit gezet. De kolonels hieven de grondwet op, verboden alle politieke partijen en zegden de Conventie voor de Rechten van de Mens op.
In 1973 verving de Griekse regering de monarchie door een republiek met Georgios Papadopoulos als president. Bij het referendum van juli 1973 keurde de meerderheid van de Griekse kiezers de nieuwe republikeinse grondwet goed.
Maar de dagen van het Kolonelsregime waren geteld. Na het verzet van de studenten van de Polytechnische School te Athene volgde in november 1973 een militaire staatsgreep die zonder bloedvergieten verliep. Papadopoulos werd door zijn medestanders van 1967 ten val gebracht: sindsdien zat hij een levenslange gevangenisstraf uit tot aan zijn dood op 27 juni 1999.
Toen in 1974 oud-premier Karamanlís de democratie herstelde wachtte de koning op een uitnodiging om terug te keren, maar die bleef uit. Bij een nieuw referendum bleek dat het Griekse volk Constantijn niet meer vertrouwde: 70% van de Grieken koos voor een republiek. De koning aanvaardde het verdict en leeft sindsdien als een succesvol zakenman in Londen. Door zijn verwantschap met haast alle Europese vorstenhuizen is hij een welkome gast op alle plechtigheden aan de Spaanse, Britse en Scandinavische hoven.
Heerlijkheid:
| was van 1964 tot 1974 (sinds 1967 in ballingschap) de laatste koning van Griekenland |
14 Knoet van Denemarken is geboren op vrijdag 27 juli 1900 in Sorgenfri, zoon van Christiaan X van Denemarken (zie 6) en Alexandrine Augusta van Mecklenburg-Schwerin. Knoet is overleden op maandag 14 juni 1976 in Kopenhagen, 75 jaar oud.
Notitie bij Knoet: Van 1947 tot 1953 was prins Knoet Christiaan beoogd troonopvolger, omdat zijn broer koning Frederik IX enkel dochters had. Na een referendum wijzigde Denemarken echter de grondwet, zodat erfopvolging ook in vrouwelijke lijn mogelijk werd gemaakt. Daardoor kon de oudste dochter van Frederik IX in 1972 als Margaretha II de Deense troon bestijgen. Prins Knoet Christiaan behield wel zijn leven lang de titel van erfprins.
Knoet trouwde, 33 jaar oud, op vrijdag 8 december 1933 met Caroline Mathilde van Denemarken, 19 jaar oud. Zie 29 voor persoonsgegevens van Caroline. Kinderen van Knoet en Caroline:
1 Elisabeth van Denemarken, geboren op woensdag 8 mei 1935 in Kopenhagen.
Notitie bij Elisabeth: Prinses Elisabeth was werkzaam op het Ministerie van Buitenlandse Zaken van 1956 tot 2001 en was verschillende malen in het buitenland werkzaam.
Prinses Elisabeth is nooit getrouwd en heeft geen kinderen. Wel heeft ze 25 jaar samengeleefd, tot zijn overlijden in 2006, met Claus Hermansen.
Prinses Elisabeth is nooit getrouwd en heeft geen kinderen. Wel heeft ze 25 jaar samengeleefd, tot zijn overlijden in 2006, met Claus Hermansen.
2 Ingolf van Denemarken, geboren op zaterdag 17 februari 1940 in Kopenhagen.
Notitie bij Ingolf: Bij zijn geboorte was prins Ingolf tweede in lijn voor de Deense troonopvolging na zijn vader, maar na een wijziging van de Deense grondwet in 1953, die erfopvolging ook in vrouwelijke lijn mogelijk maakte, verloor hij die positie. In 1968 gaf de prins zijn rechten op de Deense troon volledig op door zonder toestemming van de koning in het huwelijk te treden met het Deense burgermeisje Inge Terney. Hij nam toen de titel Graaf van Rosenborg aan.
In 1998 huwde Ingolf een tweede keer, ditmaal met de Deense Sussie Hjorhøy. Hij heeft geen kinderen.
In 1998 huwde Ingolf een tweede keer, ditmaal met de Deense Sussie Hjorhøy. Hij heeft geen kinderen.
3 Christian van Denemarken, geboren op donderdag 22 oktober 1942 in Kopenhagen. Volgt 15.
15 Christian van Denemarken is geboren op donderdag 22 oktober 1942 in Kopenhagen, zoon van Knoet van Denemarken (zie 14) en Caroline Mathilde van Denemarken (zie 29).
Notitie bij Christian: Bij zijn geboorte was prins Christian derde in lijn voor de Deense troonopvolging na zijn vader en zijn oudere broer Ingolf, maar na een wijziging van de Deense grondwet in 1953, die erfopvolging ook in vrouwelijke lijn mogelijk maakte, viel hij terug naar de zevende plaats. In 1971 verloor de prins zijn rechten op de troon volledig door zonder toestemming van de koning in het huwelijk te treden met het Deense burgermeisje Anne-Dorthe Maltoft-Nielsen. Hij voert sindsdien de titel Graaf van Rosenborg.
Het echtpaar heeft drie kinderen.
Camilla Alexandrine Kristine (29 oktober 1972);
Josephine Caroline Elisabeth (29 oktober 1972);
Feodora Mathilde Helena (27 februari 1975).
Christian trouwde met Anne-Dorthe Maltoft-Nielsen. Het echtpaar heeft drie kinderen.
Camilla Alexandrine Kristine (29 oktober 1972);
Josephine Caroline Elisabeth (29 oktober 1972);
Feodora Mathilde Helena (27 februari 1975).
16 Haakon VII van Denemarken van Noorwegen is geboren op zaterdag 3 augustus 1872 in Charlottenlund, zoon van Frederik VIII van Denemarken en Louise Van Zweden (zie 5). Haakon is overleden op zaterdag 21 september 1957 in Oslo, 85 jaar oud.
Haakon trouwde, 23 jaar oud, op woensdag 22 juli 1896 in Buckingham Palace met Maud van Saksen-Coburg en Gotha van Wales, 26 jaar oud. Maud is geboren op vrijdag 26 november 1869 in Londen, dochter van Eduard VII van het Verenigd Koninkrijk en Alexandra van Denemarken. Maud is overleden op zondag 20 november 1938 in Londen, 68 jaar oud.
Notitie bij Haakon: Haakon VII werd geboren als Karel van Denemarken (Carl) op 3 augustus 1872 te Charlottenlund nabij Kopenhagen. Hij was de tweede zoon van de latere koning Frederik VIII van Denemarken en diens vrouw koningin Louise van Zweden. Hij was een jongere broer van Christiaan (1870-1947), later als Christiaan X de koning van Denemarken, huwde Alexandrine Augusta van Mecklenburg-Schwerin. Hij was een oudere broer van: prinses Louise Caroline (1875-1906), huwde Frederik George van Schaumburg-Lippe. Prins Harald (1876-1949), huwde Helene Adelheid van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg. Prinses Ingeborg (1878-1958), huwde prins Karel van Zweden. Prinses Thyra (1880-1945), bleef ongehuwd. Prins Gustaaf (1887-1944), bleef ook ongehuwd. En prinses Dagmar (1890-1961), huwde Jørgen Castenskiold.
Via zijn vader was hij een kleinzoon van koning Christiaan IX en koningin Louise van Hessen-Kassel. En via zijn moeder was hij een kleinzoon van koning Karel XV van Zweden, die als Karel IV koning van Noorwegen was,en koningin Louise der Nederlanden, een kleindochter van koning Willem I der Nederlanden. Carl werd koning van Noorwegen nog voor zijn vader en broer koning van Denemarken werden. Tijdens zijn regering over Noorwegen zag hij zijn vader, Frederik VIII in 1906, zijn broer, Christiaan X in 1912, en zijn neefje Frederik IX, in 1947, de troon van Denemarken bestijgen. Carl was een prins uit het huis Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, een zijtak uit het huis Oldenburg. Het huis Oldenburg is een invloedrijk Noord-Europees vorstengeslacht, en regeerde Denemarken als sinds 1448, en van 1536 tot 1814 regeerde dit geslacht ook over Noorwegen, verbonden met Denemarken in het koninkrijk Denemarken-Noorwegen. Dit geslacht kwam eigenlijk uit het noorden van Duitsland. De Oldenburg familie had al banden met Noorwegen sinds de late middeleeuwen. En via zijn vader stamde Carl af van meerdere Noorse koningen, die regeerden over een onafhankelijk Noorwegen, waaronder: Haakon V, Christiaan I, Frederik I, Christiaan III, Frederik II, Christiaan IV en Frederik III. Frederik III voegde Noorwegen samen met Sleeswijk en Holstein, waarna het tot 1814 geen onafhankelijke status had. Christiaan Frederik was van mei tot oktober 1814 koning van een onafhankelijk Noorwegen. Ook Christiaan Frederik was een voorvader van Carl.
Prins Carl werd opgevoed aan het hof van Kopenhagen, en ging later studeren aan de Koninklijke Deense Marine Academie.
Op 22 juli 1896 huwde hij te Buckingham Palace met Prinses Maud van Saksen-Coburg en Gotha (ook wel bekend als Maud van Wales). Maud was de jongste dochter van de latere koning Eduard VII van het Verenigd Koninkrijk en koningin Alexandra van Denemarken. Koningin Alexandra was de oudste dochter van koning Christiaan IX en koningin Louise. Koningin Alexandra was dus een tante van prins Carl.
Na enige jaren van politieke onrust koos het Noorse volk in 1905 ervoor zich van Zweden af te scheiden. Op 18 november van dat jaar koos het parlement, het Storting, Karel als koning van Noorwegen. Deze keuze werd in een referendum door het volk bevestigd. Karel werd op 22 juni 1906 gekroond in de Nidaros-kathedraal in Trondheim. Hij noemde zich nu Haakon, naar de gelijknamige middeleeuwse koningen van Noorwegen.
Toen de Duitsers met Operatie Weserübung Noorwegen in april 1940 bezetten leidde Haakon twee maanden lang het verzet en weigerde de nieuwe regering onder Vidkun Quisling te erkennen. Hierna week hij uit naar Engeland en leidde de regering in ballingschap in de Londense wijk Rotherhithe. Hij vormde een belangrijk symbool voor het Noorse verzet. In 1945 keerde hij weer naar zijn land terug.
Haakon stierf op 21 september 1957 in Oslo aan de gevolgen van een val in zijn badkamer, twee jaar eerder. Alexander volgde hem op als Olaf V.
Via zijn vader was hij een kleinzoon van koning Christiaan IX en koningin Louise van Hessen-Kassel. En via zijn moeder was hij een kleinzoon van koning Karel XV van Zweden, die als Karel IV koning van Noorwegen was,en koningin Louise der Nederlanden, een kleindochter van koning Willem I der Nederlanden. Carl werd koning van Noorwegen nog voor zijn vader en broer koning van Denemarken werden. Tijdens zijn regering over Noorwegen zag hij zijn vader, Frederik VIII in 1906, zijn broer, Christiaan X in 1912, en zijn neefje Frederik IX, in 1947, de troon van Denemarken bestijgen. Carl was een prins uit het huis Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, een zijtak uit het huis Oldenburg. Het huis Oldenburg is een invloedrijk Noord-Europees vorstengeslacht, en regeerde Denemarken als sinds 1448, en van 1536 tot 1814 regeerde dit geslacht ook over Noorwegen, verbonden met Denemarken in het koninkrijk Denemarken-Noorwegen. Dit geslacht kwam eigenlijk uit het noorden van Duitsland. De Oldenburg familie had al banden met Noorwegen sinds de late middeleeuwen. En via zijn vader stamde Carl af van meerdere Noorse koningen, die regeerden over een onafhankelijk Noorwegen, waaronder: Haakon V, Christiaan I, Frederik I, Christiaan III, Frederik II, Christiaan IV en Frederik III. Frederik III voegde Noorwegen samen met Sleeswijk en Holstein, waarna het tot 1814 geen onafhankelijke status had. Christiaan Frederik was van mei tot oktober 1814 koning van een onafhankelijk Noorwegen. Ook Christiaan Frederik was een voorvader van Carl.
Prins Carl werd opgevoed aan het hof van Kopenhagen, en ging later studeren aan de Koninklijke Deense Marine Academie.
Op 22 juli 1896 huwde hij te Buckingham Palace met Prinses Maud van Saksen-Coburg en Gotha (ook wel bekend als Maud van Wales). Maud was de jongste dochter van de latere koning Eduard VII van het Verenigd Koninkrijk en koningin Alexandra van Denemarken. Koningin Alexandra was de oudste dochter van koning Christiaan IX en koningin Louise. Koningin Alexandra was dus een tante van prins Carl.
Na enige jaren van politieke onrust koos het Noorse volk in 1905 ervoor zich van Zweden af te scheiden. Op 18 november van dat jaar koos het parlement, het Storting, Karel als koning van Noorwegen. Deze keuze werd in een referendum door het volk bevestigd. Karel werd op 22 juni 1906 gekroond in de Nidaros-kathedraal in Trondheim. Hij noemde zich nu Haakon, naar de gelijknamige middeleeuwse koningen van Noorwegen.
Toen de Duitsers met Operatie Weserübung Noorwegen in april 1940 bezetten leidde Haakon twee maanden lang het verzet en weigerde de nieuwe regering onder Vidkun Quisling te erkennen. Hierna week hij uit naar Engeland en leidde de regering in ballingschap in de Londense wijk Rotherhithe. Hij vormde een belangrijk symbool voor het Noorse verzet. In 1945 keerde hij weer naar zijn land terug.
Haakon stierf op 21 september 1957 in Oslo aan de gevolgen van een val in zijn badkamer, twee jaar eerder. Alexander volgde hem op als Olaf V.
Heerlijkheid:
| van 1905 tot 1957 de eerste koning van Noorwegen na het einde van de personele unie met Zweden |
Notitie bij Maud: Maud werd geboren op 26 november 1869 in het Marlborough House, Londen. Ze was de jongste dochter van de toenmalige Prins van Wales, de latere koning Eduard VII en diens echtgenote Alexandra, dochter van koning Christiaan IX van Denemarken. Ze werd op 24 december gedoopt op Marlborough House door John Jackson, Bisschop van Londen. Hierbij waren verschillende leden van de hoge adel als doopgetuigen aanwezig, waaronder koning Karel XV van Zweden en Noorwegen, prins Leopold, de latere tsarina Maria Fjodorovna en kroonprinses Louise van Denemarken.
De prinses had nog vier broers en zussen, Albert Victor, George, Louise en Victoria. En ze had ook een jonger broertje, John. Prinses Maud was een levendig kind en had de bijnaam “Harry”. De prinses ging regelmatig mee met de reizen die haar familie naar Denemarken ondernam en vergezelde haar moeder later op cruises naar Noorwegen en de Middellandse Zee.
Op 22 juli 1896 trad Maud in een privé-kapel van Buckingham Palace in het huwelijk met haar neef Karel van Denemarken. Hij was de tweede zoon van kroonprins Frederik van Denemarken, de oudere broer van haar moeder Alexandra. Van haar vader kreeg Maud het landhuis Appleton House te Sandringham voor de bezoeken die ze regelmatig aan Engeland zou brengen. Hier werd ook haar enige zoon, prins Alexander, geboren op 2 juli 1903.
Prins Karel diende bij de Deense marine en hij en zijn familie woonden vooral in Denemarken tot 1905. In dat jaar werd de oude band tussen Noorwegen en Zweden door het parlement van Noorwegen opgeheven en werd besloten de troon van Noorwegen aan Karel aan te bieden. Karel accepteerde het aanbod en besteeg de troon als Haakon VII, waarbij zijn zoon, de nieuwe kroonprins, de naam Olav kreeg. Koning Haakon en koningin Maud werden op 22 juni 1906 gekroond in de Nidaros-domkerk in Trondheim.
Koningin Maud bleef altijd erg gehecht aan Engeland, maar wist zich snel aan te passen aan haar nieuwe thuisland en haar taken als koningin. Ze steunde verschillende goede doelen, vooral degene voor kinderen en dieren, en moedigde muzikanten en artiesten aan. Haar laatste officiële optreden in Engeland was bij de kroning van haar neef tot koning George VI van het Verenigd Koninkrijk in 1937.
Maud stierf aan een hartverlamming in Londen in 1938, drie dagen na een operatie. Haar lichaam werd overgebracht naar Noorwegen en werd vervolgens begraven in het koninklijke mausoleum bij Akershus.
Verschillende gebieden, gebergten e.d. werden naar de koningin genoemd. De bekendste hiervan is het Koningin Maudland.
De prinses had nog vier broers en zussen, Albert Victor, George, Louise en Victoria. En ze had ook een jonger broertje, John. Prinses Maud was een levendig kind en had de bijnaam “Harry”. De prinses ging regelmatig mee met de reizen die haar familie naar Denemarken ondernam en vergezelde haar moeder later op cruises naar Noorwegen en de Middellandse Zee.
Op 22 juli 1896 trad Maud in een privé-kapel van Buckingham Palace in het huwelijk met haar neef Karel van Denemarken. Hij was de tweede zoon van kroonprins Frederik van Denemarken, de oudere broer van haar moeder Alexandra. Van haar vader kreeg Maud het landhuis Appleton House te Sandringham voor de bezoeken die ze regelmatig aan Engeland zou brengen. Hier werd ook haar enige zoon, prins Alexander, geboren op 2 juli 1903.
Prins Karel diende bij de Deense marine en hij en zijn familie woonden vooral in Denemarken tot 1905. In dat jaar werd de oude band tussen Noorwegen en Zweden door het parlement van Noorwegen opgeheven en werd besloten de troon van Noorwegen aan Karel aan te bieden. Karel accepteerde het aanbod en besteeg de troon als Haakon VII, waarbij zijn zoon, de nieuwe kroonprins, de naam Olav kreeg. Koning Haakon en koningin Maud werden op 22 juni 1906 gekroond in de Nidaros-domkerk in Trondheim.
Koningin Maud bleef altijd erg gehecht aan Engeland, maar wist zich snel aan te passen aan haar nieuwe thuisland en haar taken als koningin. Ze steunde verschillende goede doelen, vooral degene voor kinderen en dieren, en moedigde muzikanten en artiesten aan. Haar laatste officiële optreden in Engeland was bij de kroning van haar neef tot koning George VI van het Verenigd Koninkrijk in 1937.
Maud stierf aan een hartverlamming in Londen in 1938, drie dagen na een operatie. Haar lichaam werd overgebracht naar Noorwegen en werd vervolgens begraven in het koninklijke mausoleum bij Akershus.
Verschillende gebieden, gebergten e.d. werden naar de koningin genoemd. De bekendste hiervan is het Koningin Maudland.
Kind van Haakon en Maud:
1 Olaf V van Noorwegen, geboren op donderdag 2 juli 1903 in Appleton House bij Sandringham. Volgt 17.
17 Olaf V van Noorwegen is geboren op donderdag 2 juli 1903 in Appleton House bij Sandringham, zoon van Haakon VII van Denemarken van Noorwegen (zie 16) en Maud van Saksen-Coburg en Gotha van Wales. Olaf is overleden op donderdag 17 januari 1991 in Oslo, 87 jaar oud.
Olaf trouwde met Märtha Van Zweden. Zie 33 voor persoonsgegevens van Märtha.
Notitie bij Olaf: Toen de Duitsers Noorwegen in april 1940 bezetten leidde zijn vader Haakon VII twee maanden lang het verzet en weigerde de nieuwe regering onder Vidkun Quisling te erkennen. Daarna week hij uit naar Engeland en leidde de regering in ballingschap in de Londense wijk Rotherhithe. De overige leden van de koninklijke familie weken uit naar de Verenigde Staten. Ze reisden daar rond om steun te winnen voor de Noorse zaak. Märtha en de kinderen brachten deze tijd door in Washington D.C. alwaar zij goed bevriend raakte met Franklin Delano Roosevelt.
In 1945 keerde de familie terug naar Noorwegen. Prinses Märtha stierf op 5 april 1954 in een ziekenhuis in Oslo. Met de dood van Haakon VII op 21 september 1957 werd Olaf koning. In eerste instantie wilde de Noorse regering weinig aandacht besteden aan de troonsovername door Olaf. Het liefst had de regering dat Olaf door middel van een eedaflegging het koningschap op zich genomen zou hebben. Olaf zelf wilde echter ingezegend worden. Dit geschiedde op 22 juni 1958 in de kathedraal van Nidaros in Trondheim.
Er lag een zware druk op de schouders van Olaf. Zijn vader stond symbool voor de Noorse vrijheidsstrijd en zelfstandigheid. Het was nu aan Olaf om deze trend door te zetten. Door zijn sterke plichtsgevoel en medemenselijkheid en het verder uitdragen van zijn vaders motto "Alt for Norge" ("Alles voor Noorwegen") werd hij al snel een populaire en geliefde koning.
Een sprekend voorbeeld is dat hij het voor elkaar kreeg dat de plicht om in de auto een gordel te dragen voor hem niet gold, maar hij stond wel gewoon in de file in plaats van de rijbaan voor openbaar vervoer te gebruiken (waartoe hij het recht had). Tijdens de oliecrisis van 1973 was autorijden in Noorwegen verboden en daarom nam de koning de metro naar zijn skioord. Toen hij een kaartje wilde kopen zei de conducteur dat andere mensen dat al voor hem hadden gedaan. Toen een journalist hem vroeg of hij niet bang was onbeveiligd rond te lopen, antwoordde hij: "Waarom zou ik bang zijn? Ik heb vier miljoen lijfwachten!" - de Noren.
Olaf sportte graag en had in 1928 bij de Olympische Spelen zelfs goud gewonnen bij zeilen. Hij is voor zijn dood in 1991 nog actief geweest om de Winterspelen naar het Noorse Lillehammer 1994 te krijgen. Hij was ook geïnteresseerd in kunst - en dan met name 19e- en 20e-eeuwse Scandinavische schilderkunst - en kon opmerkelijk goed namen en gezichten onthouden.
Zijn overlijden op 17 januari 1991 werd gevolgd door massaal rouwbetoon van het Noorse volk. Zijn zoon Harald volgde hem op als koning.
Mediabestanden
In 1945 keerde de familie terug naar Noorwegen. Prinses Märtha stierf op 5 april 1954 in een ziekenhuis in Oslo. Met de dood van Haakon VII op 21 september 1957 werd Olaf koning. In eerste instantie wilde de Noorse regering weinig aandacht besteden aan de troonsovername door Olaf. Het liefst had de regering dat Olaf door middel van een eedaflegging het koningschap op zich genomen zou hebben. Olaf zelf wilde echter ingezegend worden. Dit geschiedde op 22 juni 1958 in de kathedraal van Nidaros in Trondheim.
Er lag een zware druk op de schouders van Olaf. Zijn vader stond symbool voor de Noorse vrijheidsstrijd en zelfstandigheid. Het was nu aan Olaf om deze trend door te zetten. Door zijn sterke plichtsgevoel en medemenselijkheid en het verder uitdragen van zijn vaders motto "Alt for Norge" ("Alles voor Noorwegen") werd hij al snel een populaire en geliefde koning.
Een sprekend voorbeeld is dat hij het voor elkaar kreeg dat de plicht om in de auto een gordel te dragen voor hem niet gold, maar hij stond wel gewoon in de file in plaats van de rijbaan voor openbaar vervoer te gebruiken (waartoe hij het recht had). Tijdens de oliecrisis van 1973 was autorijden in Noorwegen verboden en daarom nam de koning de metro naar zijn skioord. Toen hij een kaartje wilde kopen zei de conducteur dat andere mensen dat al voor hem hadden gedaan. Toen een journalist hem vroeg of hij niet bang was onbeveiligd rond te lopen, antwoordde hij: "Waarom zou ik bang zijn? Ik heb vier miljoen lijfwachten!" - de Noren.
Olaf sportte graag en had in 1928 bij de Olympische Spelen zelfs goud gewonnen bij zeilen. Hij is voor zijn dood in 1991 nog actief geweest om de Winterspelen naar het Noorse Lillehammer 1994 te krijgen. Hij was ook geïnteresseerd in kunst - en dan met name 19e- en 20e-eeuwse Scandinavische schilderkunst - en kon opmerkelijk goed namen en gezichten onthouden.
Zijn overlijden op 17 januari 1991 werd gevolgd door massaal rouwbetoon van het Noorse volk. Zijn zoon Harald volgde hem op als koning.
Mediabestanden
Heerlijkheid:
| was van 1957 tot 1991 als Olaf V (Noors: Olav V) koning van Noorwegen. |
Kinderen van Olaf en Märtha:
1 Ragnhild van Noorwegen, geboren op maandag 9 juni 1930 in Oslo.
Notitie bij Ragnhild: Prinses Ragnhild trouwde op 15 mei 1953 met de Noorse bodybuilder Erling Sven Lorentsen. Het paar woont in Rio de Janeiro, Brazilië en kreeg drie kinderen (Haakon, Ingeborg en Ragnhild). Ragnhild staat bekend als buitengewoon conservatief. Hoewel zij zelf vermoedelijk een van de eerste prinsessen uit een regerend vorstenhuis was die met een burgerjongen trouwde, bekritiseerde zij in 2004 op de Noorse televisie openlijk haar neef kroonprins Haakon en diens zus Märtha Louise om het feit dat zij met gewone burgers waren getrouwd. Zij zei met name te vrezen dat het huwelijk van de kroonprins met Mette-Marit de Noorse monarchie om zeep zou helpen. Ook sprak ze uit er gelukkig over te zijn dat zij vermoedelijk al dood was, als Haakon en Mette-Marit de troon zouden bestijgen.
2 Astrid Maud Ingeborg van Noorwegen, geboren op vrijdag 12 februari 1932 in Oslo.
Notitie bij Astrid: Zij is de tweede dochter van koning Olav V en kroonprinses Märtha en een oudere zuster van de huidige koning Harald V.
Op 12 januari 1961 trouwde ze met Johan Martin Ferner, sindsdien staat ze bekend als "Prinses Astrid, mevrouw Ferner". Het paar woont in Oslo en kreeg vijf kinderen (Cathrine (1962), Benedikte (1963), Alexander (1965), Elisabeth (1969) en Carl-Christian (1972))
Sinds de dood van haar moeder, kroonprinses Märtha, in 1954 vergezelde ze haar vader vaak bij officiële gelegenheden. Ook is ze beschermvrouwe van tal van liefdadigheidsinstellingen. Haar bijzondere belangstelling geldt de jeugd. Ze zette zich onder meer in voor kinderen met dyslexie.
In 2002 besloot de Noorse regering haar van staatswege een pensioen toe te kennen.
Op 12 januari 1961 trouwde ze met Johan Martin Ferner, sindsdien staat ze bekend als "Prinses Astrid, mevrouw Ferner". Het paar woont in Oslo en kreeg vijf kinderen (Cathrine (1962), Benedikte (1963), Alexander (1965), Elisabeth (1969) en Carl-Christian (1972))
Sinds de dood van haar moeder, kroonprinses Märtha, in 1954 vergezelde ze haar vader vaak bij officiële gelegenheden. Ook is ze beschermvrouwe van tal van liefdadigheidsinstellingen. Haar bijzondere belangstelling geldt de jeugd. Ze zette zich onder meer in voor kinderen met dyslexie.
In 2002 besloot de Noorse regering haar van staatswege een pensioen toe te kennen.
18 Louise Caroline van Denemarken is geboren op woensdag 17 februari 1875 in Amalienborg, dochter van Frederik VIII van Denemarken en Louise Van Zweden (zie 5). Louise is overleden op woensdag 4 april 1906 in slot Nachod in Ratiboritz (Bohemen), 31 jaar oud. Louise trouwde, 21 jaar oud, op dinsdag 5 mei 1896 in Kopenhagen met Frederik van Schaumburg-Lippe, 28 jaar oud. Frederik is geboren op donderdag 30 januari 1868 in Ratiboritz. Frederik is overleden op maandag 17 december 1945 in Bad Kudowa, 77 jaar oud. Frederik trouwde later op woensdag 26 mei 1909 met Antoinette van Anhalt-Dessau (1885-1963).
19 Marie Luise Dagmar Bathildis Charlotte van Schaumburg-Lippe is geboren in 1897, dochter van Frederik van Schaumburg-Lippe en Louise Caroline van Denemarken (zie 18). Marie is overleden in 1938, 40 of 41 jaar oud. Marie trouwde, 18 of 19 jaar oud, op donderdag 27 april 1916 met Frederik Sigismund van Pruisen, 24 jaar oud. Frederik is geboren op donderdag 17 december 1891 in Potsdam (Babelsberg), zoon van Frederik Leopold van Pruisen en Louise van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg. Frederik is overleden op woensdag 6 juli 1927 in Luzern, 35 jaar oud.
20 Louise Victoria van Pruisen is geboren in 1917, dochter van Frederik Sigismund van Pruisen en Marie Luise Dagmar Bathildis Charlotte van Schaumburg-Lippe (zie 19). Louise is overleden in 2009, 91 of 92 jaar oud. Louise trouwde met Hans Reinhold.
21 Frederik Karel van Pruisen is geboren in 1919, zoon van Frederik Sigismund van Pruisen en Marie Luise Dagmar Bathildis Charlotte van Schaumburg-Lippe (zie 19). Frederik is overleden in 2006, 86 of 87 jaar oud. Frederik:
22 Christiaan van Schaumburg-Lippe is geboren op zondag 20 februari 1898 in Ödenburg, zoon van Frederik van Schaumburg-Lippe en Louise Caroline van Denemarken (zie 18). Christiaan is overleden op zaterdag 13 juli 1974 in Bückeburg, 76 jaar oud. Christiaan trouwde, 38 of 39 jaar oud, in 1937 met Feodora van Denemarken, 26 of 27 jaar oud. Zie 28 voor persoonsgegevens van Feodora.
23 Willem Frederik van Pruisen is geboren in 1939, zoon van Christiaan van Schaumburg-Lippe (zie 22) en Feodora van Denemarken (zie 28). Willem trouwde met Ilone von Gelgenheimb.
24 Waldemar van Pruisen is geboren in 1940, zoon van Christiaan van Schaumburg-Lippe (zie 22) en Feodora van Denemarken (zie 28). Waldemar trouwde met Anne Lise Johansen.
25 Harald van Pruisen is geboren in 1948, zoon van Christiaan van Schaumburg-Lippe (zie 22) en Feodora van Denemarken (zie 28). Harald:
26 Stephanie Alexandra van Schaumburg-Lippe is geboren in 1899, dochter van Frederik van Schaumburg-Lippe en Louise Caroline van Denemarken (zie 18). Stephanie is overleden in 1925, 25 of 26 jaar oud. Stephanie trouwde met Viktor Adolf van Bentheim en Steinfurt.
27 Harald van Denemarken is geboren op zondag 8 oktober 1876 in Charlottenlund, zoon van Frederik VIII van Denemarken en Louise Van Zweden (zie 5). Harald is overleden op woensdag 30 maart 1949 in Kopenhagen, 72 jaar oud. Harald trouwde, 32 jaar oud, op woensdag 28 april 1909 in Glücksburg met Helene Adelheid van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, 20 jaar oud. Helene is geboren op vrijdag 1 juni 1888 in Holstein. Helene is overleden op zaterdag 30 juni 1962 in Hellerup, 74 jaar oud.
Kinderen van Harald en Helene:
28 Feodora van Denemarken is geboren op zondag 3 juli 1910 in Jaegersborghus, dochter van Harald van Denemarken (zie 27) en Helene Adelheid van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg. Feodora is overleden op maandag 17 maart 1975 in Bückeburg, 64 jaar oud. Feodora trouwde, 26 of 27 jaar oud, in 1937 met Christiaan van Schaumburg-Lippe, 38 of 39 jaar oud. Zie 22 voor persoonsgegevens van Christiaan.
Kinderen van Feodora en Christiaan: zie 22.
29 Caroline Mathilde van Denemarken is geboren op maandag 27 april 1914 in Jægersborghus, dochter van Harald van Denemarken (zie 27) en Helene Adelheid van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg. Caroline is overleden op dinsdag 12 december 1995 in Sorgenfri, 81 jaar oud. Caroline trouwde, 19 jaar oud, op vrijdag 8 december 1933 met Knoet van Denemarken, 33 jaar oud. Zie 14 voor persoonsgegevens van Knoet.
Kinderen van Caroline en Knoet: zie 14.
30 Ingeborg van Denemarken is geboren op vrijdag 2 augustus 1878 in Kopenhagen, dochter van Frederik VIII van Denemarken en Louise Van Zweden (zie 5). Ingeborg is overleden op woensdag 12 maart 1958 in Stockholm, 79 jaar oud. Ingeborg trouwde, 19 jaar oud, op vrijdag 27 augustus 1897 in Kopenhagen met Karel Van Zweden, 36 jaar oud. Zie 59 voor persoonsgegevens van Karel.
Kinderen van Ingeborg en Karel:
1 Margaretha Sofia Van Zweden, geboren op zondag 25 juni 1899 in Stockholm. Volgt 31.
2 Märtha Van Zweden, geboren op donderdag 28 maart 1901 in Stockholm. Volgt 33.
3 Astrid Sofia Lovisa Thyra Van Zweden, geboren op vrijdag 17 november 1905 in Stockholm. Volgt 34.
4 Karel Van Zweden, geboren op dinsdag 10 januari 1911 in Stockholm. Karel is overleden op vrijdag 27 juni 2003 in Málaga, Spanje, 92 jaar oud.
Notitie bij Karel: Prins Karel was drie keer getrouwd.
In 1937 gaf hij zijn rechten op de Zweedse troon op om te trouwen met de Zweedse gravin Elsa von Rosen (7 februari 1904 -15 april 1991). Op de dag van zijn huwelijk 6 juli 1937 nam zijn zwager koning Leopold III hem op in de Belgische adel als Prins Bernadotte.
In 1951 scheidde hij van zijn echtgenote.
In 1954 trad hij voor de tweede keer in het huwelijk met Ann Margareta Larsson (22 maart 1921 - 1975) van wie hij in 1961 scheidde.
In 1978 trad hij voor de derde keer in het huwelijk, ditmaal met Kristine Rivelsrud (22 april 1932)
Uit zijn eerste huwelijk had prins Karel een dochter: Gravin Madeleine Ingeborg Ella Astrid Elsa Bernadotte. Zij trad in 1962 in het huwelijk met de Belgische graaf Charles Ullens de Schooten Whetnall met wie ze drie dochters en een zoon kreeg:
Marie-Christine (24 maart 1964)
Jean-Charles (6 oktober 1965); hij is een peetoom van gravin Leonore, de jongste dochter van prins Constantijn der Nederlanden.
Astrid (17 maart 1971)
Sophie (27 februari 1973); in het verleden is zij door de Europese roddelpers aan verschillende Europese prinsen gekoppeld zoals prins Felipe van Spanje.
In 1977 kreeg Madeleine een dochter Désirée terwijl zij nog getrouwd was met graaf Charles. Na hun scheiding in 1980 trad Madeleinde in het huwelijk met Nicos Kogevinas, de vader van Désirée.
In 1937 gaf hij zijn rechten op de Zweedse troon op om te trouwen met de Zweedse gravin Elsa von Rosen (7 februari 1904 -15 april 1991). Op de dag van zijn huwelijk 6 juli 1937 nam zijn zwager koning Leopold III hem op in de Belgische adel als Prins Bernadotte.
In 1951 scheidde hij van zijn echtgenote.
In 1954 trad hij voor de tweede keer in het huwelijk met Ann Margareta Larsson (22 maart 1921 - 1975) van wie hij in 1961 scheidde.
In 1978 trad hij voor de derde keer in het huwelijk, ditmaal met Kristine Rivelsrud (22 april 1932)
Uit zijn eerste huwelijk had prins Karel een dochter: Gravin Madeleine Ingeborg Ella Astrid Elsa Bernadotte. Zij trad in 1962 in het huwelijk met de Belgische graaf Charles Ullens de Schooten Whetnall met wie ze drie dochters en een zoon kreeg:
Marie-Christine (24 maart 1964)
Jean-Charles (6 oktober 1965); hij is een peetoom van gravin Leonore, de jongste dochter van prins Constantijn der Nederlanden.
Astrid (17 maart 1971)
Sophie (27 februari 1973); in het verleden is zij door de Europese roddelpers aan verschillende Europese prinsen gekoppeld zoals prins Felipe van Spanje.
In 1977 kreeg Madeleine een dochter Désirée terwijl zij nog getrouwd was met graaf Charles. Na hun scheiding in 1980 trad Madeleinde in het huwelijk met Nicos Kogevinas, de vader van Désirée.
31 Margaretha Sofia Van Zweden is geboren op zondag 25 juni 1899 in Stockholm, dochter van Karel Van Zweden (zie 59) en Ingeborg van Denemarken (zie 30). Margaretha is overleden op dinsdag 4 januari 1977 in Gentofte, 77 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: Zij was een Zweedse prinses uit het huis Bernadotte.
Zij was de oudste dochter van prins Karel van Zweden en diens vrouw Ingeborg van Denemarken. Zij was een zuster van de latere Belgische koningin Astrid en de Noorse kroonprinses Märtha.
Na de dood van haar zus, kroonprinses Märtha, in 1954 stond zij haar zwager koning Olaf V van Noorwegen regelmatig bij. Zij werd peettante van diens kleindochter prinses Märtha Louise.
Margaretha trouwde, 18 jaar oud, op woensdag 22 mei 1918 in Stockholm met Axel van Denemarken, 29 jaar oud. Axel is geboren op zondag 12 augustus 1888 in Kopenhagen, zoon van Waldemar van Denemarken en Marie van Bourbon-Orléans. Axel is overleden op dinsdag 14 juli 1964 in Kopenhagen, 75 jaar oud. Zij was de oudste dochter van prins Karel van Zweden en diens vrouw Ingeborg van Denemarken. Zij was een zuster van de latere Belgische koningin Astrid en de Noorse kroonprinses Märtha.
Na de dood van haar zus, kroonprinses Märtha, in 1954 stond zij haar zwager koning Olaf V van Noorwegen regelmatig bij. Zij werd peettante van diens kleindochter prinses Märtha Louise.
Notitie bij Axel: In 1932 was Axel lid van het Internationaal Olympisch Comité. Ook was hij enige tijd directeur van de Scandinavische luchtvaartmaatschappij SAS. Op 4 september 1948 vertegenwoordigde hij het Deense koningshuis bij de inhuldiging van koningin Juliana.
Kinderen van Margaretha en Axel:
1 George Waldemar van Denemarken, geboren op vrijdag 16 april 1920 in Kasteel Bernstorff. Volgt 32.
2 Flemming van Denemarken, geboren op donderdag 9 maart 1922 in Stockholm. Flemming is overleden op woensdag 19 juni 2002 in Antibes, 80 jaar oud.
Notitie bij Flemming: Hij werd opgeleid tot officier bij de Deense marine en werd kapitein-luitenant-ter-zee. Tussen 1961 en 1984 was prins Flemming directeur bij het bedrijf van zijn schoonvader.
In 1949 huwde hij met de Deense Ruth Nielsen. Omdat zijn bruid een burgermeisje was, moest hij zijn prinsentitel opgeven. Sindsdien voert hij de titel Graaf van Rosenborg. Het echtpaar kreeg vier kinderen: Axel, Birger, Carl Johan en Desirée.
In 1949 huwde hij met de Deense Ruth Nielsen. Omdat zijn bruid een burgermeisje was, moest hij zijn prinsentitel opgeven. Sindsdien voert hij de titel Graaf van Rosenborg. Het echtpaar kreeg vier kinderen: Axel, Birger, Carl Johan en Desirée.
32 George Waldemar van Denemarken is geboren op vrijdag 16 april 1920 in Kasteel Bernstorff, zoon van Axel van Denemarken en Margaretha Sofia Van Zweden (zie 31). George is overleden op maandag 29 september 1986 in Kopenhagen, 66 jaar oud (oorzaak: De prinses overleed in 1980, aan de gevolgen van een hartaanval).
George trouwde, 30 jaar oud, op zaterdag 16 september 1950 met Anne Bowes-Lyon, 32 jaar oud. Anne is geboren op dinsdag 4 december 1917 in Washington D.C., dochter van John Herbert Bowes-Lyon en Fenella Hepburn-Stuart-Forbes-Trefusis. Anne is overleden op vrijdag 26 september 1980 in Londen, 62 jaar oud. Anne is weduwe van Thomas Anson, met wie zij trouwde op donderdag 28 april 1938.
Titel:
| (een Deense prins uit het huis Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg.) |
Titel:
| (was een lid van de Engelse adel en door haar huwelijk, een Deense prinses) |
33 Märtha Van Zweden is geboren op donderdag 28 maart 1901 in Stockholm, dochter van Karel Van Zweden (zie 59) en Ingeborg van Denemarken (zie 30). Märtha is overleden op maandag 5 april 1954 in Oslo, 53 jaar oud.
Märtha trouwde met Olaf V van Noorwegen. Zie 17 voor persoonsgegevens van Olaf.
Notitie bij Märtha: Zij was de dochter van Prins Karel van Zweden en prinses Ingeborg van Denemarken en een oudere zuster van de latere Belgische koningin Astrid. Op 21 maart 1929 trouwde zij met de Noorse kroonprins Olav. Märtha en Olav waren neef en nicht (Märtha’s moeder was een zus van koning Haakon VII) en het huwelijk betekende een verbetering van de betrekkingen tussen Noorwegen en Zweden. Vijfentwintig jaar eerder was de unie tussen Noorwegen en Zweden opgeheven, en werd de grootvader van Märtha, Oscar II van Zweden van de Noorse troon gestoten.
Hoewel het huwelijk op het eerste gezicht een verstandshuwelijk leek, was het toch gelukkig. In 1979 vertelde Olav dat de dag van zijn huwelijk met Märtha, de gelukkigste dag van zijn leven was. Prinses Märtha overleed in 1954 aan de gevolgen van kanker, drie jaar voordat haar man koning Haakon VII zou opvolgen.
Hoewel het huwelijk op het eerste gezicht een verstandshuwelijk leek, was het toch gelukkig. In 1979 vertelde Olav dat de dag van zijn huwelijk met Märtha, de gelukkigste dag van zijn leven was. Prinses Märtha overleed in 1954 aan de gevolgen van kanker, drie jaar voordat haar man koning Haakon VII zou opvolgen.
Heerlijkheid:
| Van 1929 tot 1954 was zij kroonprinses van Noorwegen. |
Kinderen van Märtha en Olaf: zie 17.
34 Astrid Sofia Lovisa Thyra Van Zweden is geboren op vrijdag 17 november 1905 in Stockholm, dochter van Karel Van Zweden (zie 59) en Ingeborg van Denemarken (zie 30). Astrid is overleden op donderdag 29 augustus 1935 in Küssnacht am Rigi, 29 jaar oud.
Astrid trouwde, 20 jaar oud, op donderdag 4 november 1926 in Stockholm met Leopold Filips Karel Albert Meinrad Hubertus Maria Miguel van Belgie, 25 jaar oud. Leopold is geboren op zondag 3 november 1901 in Brussel, zoon van Albert Leopold Clément Marie Meinrad van Belgie en Elisabeth in Beieren. Leopold is overleden op zondag 25 september 1983 in Sint Lambrechts Woluwe, 81 jaar oud. Leopold trouwde later op zaterdag 6 december 1941 met Mary Lilian Henriette Lucie Josephine Ghislaine Baels (1916-2002).
Notitie bij Astrid: was de dochter van prins Karel van Zweden en prinses Ingeborg van Denemarken. Haar zus Märtha van Zweden, was kroonprinses van Noorwegen; koningin Astrid was dus een tante van de huidige koning Harald V van Noorwegen. Haar oom was Christiaan X van Denemarken, en haar grootvader was koning Oscar II van Zweden. Via haar moeder stamde ze af van de Nederlandse koning Willem I.
Bij haar aankomst in Antwerpen, vergat de prinses alle ceremonieel en vloog haar verloofde om de hals; dit spontane gebaar was het begin van de enorme sympathie die de vorstin bij de bevolking verwierf.
Door haar huwelijk in 1926 met de toenmalige Belgische kroonprins Leopold werd zij na de dood van koning Albert I in 1934 koningin der Belgen. De blijde intreden (de planmatig afgelegde bezoeken aan de negen provinciehoofdsteden) werden druk bijgewoond. Van het volk kreeg ze door nationale intekening het diadeem der negen provinciën.
In de koninklijke familie was er bezorgdheid vanwege haar lutherse afkomst. Een paar jaar na haar huwelijk bekeerde de koningin zich tot het rooms-katholieke geloof.
Het paar woonde eerst in het Bellevue-paleis te Brussel. Nadien verhuisde het gezin naar het Kasteel van Stuyvenberg, waar Boudewijn en Albert werden geboren. De koningin deed aan naastenliefde en organiseerde zelf inzamelacties ten behoeve van de minderbedeelden. Als ze een aangrijpende verzoekbrief kreeg, ging ze soms persoonlijk op onderzoek uit om het in de brief aangeroerde probleem op te lossen.
Dood
In 1935 kwam de koningin der Belgen op 29-jarige leeftijd om het leven bij een auto-ongeval in het Zwitserse Küssnacht am Rigi. De koning verloor de controle over de wagen waarin het paar incognito, onder de naam Renard, een uitstapje maakte. De vorstin werd uit de auto geslingerd en tegen een boom gekatapulteerd. Door ernstig hoofdletsel was zij op slag dood. Samen met de vorstin overleed ook haar vierde ongeboren kind, terwijl haar andere kinderen thuis waren. De koningin werd opgebaard met een omzwachteld hoofd.
Vele Belgen waren in rouw en treurden om de prinsjes en het prinsesje die op jonge leeftijd hun moeder verloren. Door dit ongeval was Astrid slechts een jaar koningin. Leopold treurde om haar verlies en verbood zijn kinderen over haar te spreken. Haar boudoir liet hij intact en hij bewaarde haar met bloed besmeurde jurk.
Küssnacht schonk Leopold de grond van de plaats van het ongeluk, waarop Leopold een kapel liet bouwen ter herinnering aan haar. Astrid zelf ligt begraven in een praalgraf in de koninklijke crypte te Laken. Ze rust naast haar echtgenoot en diens tweede vrouw, Lilian, prinses van Retie.
Astrid schonk de dynastie de latere koningen Boudewijn en Albert II en groothertogin Josephine-Charlotte van Luxemburg (11 oktober 1927).
Nagedachtenis
Op 1 december 1935 bezorgden de Belgische Posterijen een heruitgave van een zestal reeds bestaande frankeerzegels met de beeltenis van koningin Astrid, ditmaal evenwel voorzien van een zwarte rouwrand rondom.
Koningin Astrid heeft tot op de huidige dag nog haar bewonderaars, en er zijn door de jaren heen talrijke boeken over haar verschenen.[2] Soms ziet men een verband met prinses Diana en prinses Grace, die net als Astrid door de bevolking op handen gedragen werden en net als Astrid ten gevolge van een auto-ongeval om het leven kwamen. Er zijn in België veel monumenten, gebouwen, parken, straten en pleinen naar haar vernoemd, waaronder het Astridpark in Brugge en het Koningin Astridplein in Antwerpen. Ook Nederland heeft in Noordwijk een Koningin Astrid Boulevard.
Ter gelegenheid van haar honderdste geboortedag, in 2005, organiseerden nabestaanden een tentoonstelling over de vorstin. Deze nam plaats deels in het Koninklijke Paleis van Stockholm: Astrid, Prinsessa i Sverige - Drottning i Belgien en deels in het Koninklijk Paleis te Brussel: Ogenblikken met Astrid. De tentoonstelling werd plechtig geopend door koning Albert, koningin Paola, koningin Fabiola, koning Harald, koningin Sonja, koning Karel Gustaaf, koningin Silvia, groothertog Jan, groothertog Hendrik en groothertogin Maria Teresa. Behalve door nog andere, hier niet genoemde familieleden, werd de opening ook bijgewoond door een keur aan ministers en politici.
Bij haar aankomst in Antwerpen, vergat de prinses alle ceremonieel en vloog haar verloofde om de hals; dit spontane gebaar was het begin van de enorme sympathie die de vorstin bij de bevolking verwierf.
Door haar huwelijk in 1926 met de toenmalige Belgische kroonprins Leopold werd zij na de dood van koning Albert I in 1934 koningin der Belgen. De blijde intreden (de planmatig afgelegde bezoeken aan de negen provinciehoofdsteden) werden druk bijgewoond. Van het volk kreeg ze door nationale intekening het diadeem der negen provinciën.
In de koninklijke familie was er bezorgdheid vanwege haar lutherse afkomst. Een paar jaar na haar huwelijk bekeerde de koningin zich tot het rooms-katholieke geloof.
Het paar woonde eerst in het Bellevue-paleis te Brussel. Nadien verhuisde het gezin naar het Kasteel van Stuyvenberg, waar Boudewijn en Albert werden geboren. De koningin deed aan naastenliefde en organiseerde zelf inzamelacties ten behoeve van de minderbedeelden. Als ze een aangrijpende verzoekbrief kreeg, ging ze soms persoonlijk op onderzoek uit om het in de brief aangeroerde probleem op te lossen.
Dood
In 1935 kwam de koningin der Belgen op 29-jarige leeftijd om het leven bij een auto-ongeval in het Zwitserse Küssnacht am Rigi. De koning verloor de controle over de wagen waarin het paar incognito, onder de naam Renard, een uitstapje maakte. De vorstin werd uit de auto geslingerd en tegen een boom gekatapulteerd. Door ernstig hoofdletsel was zij op slag dood. Samen met de vorstin overleed ook haar vierde ongeboren kind, terwijl haar andere kinderen thuis waren. De koningin werd opgebaard met een omzwachteld hoofd.
Vele Belgen waren in rouw en treurden om de prinsjes en het prinsesje die op jonge leeftijd hun moeder verloren. Door dit ongeval was Astrid slechts een jaar koningin. Leopold treurde om haar verlies en verbood zijn kinderen over haar te spreken. Haar boudoir liet hij intact en hij bewaarde haar met bloed besmeurde jurk.
Küssnacht schonk Leopold de grond van de plaats van het ongeluk, waarop Leopold een kapel liet bouwen ter herinnering aan haar. Astrid zelf ligt begraven in een praalgraf in de koninklijke crypte te Laken. Ze rust naast haar echtgenoot en diens tweede vrouw, Lilian, prinses van Retie.
Astrid schonk de dynastie de latere koningen Boudewijn en Albert II en groothertogin Josephine-Charlotte van Luxemburg (11 oktober 1927).
Nagedachtenis
Op 1 december 1935 bezorgden de Belgische Posterijen een heruitgave van een zestal reeds bestaande frankeerzegels met de beeltenis van koningin Astrid, ditmaal evenwel voorzien van een zwarte rouwrand rondom.
Koningin Astrid heeft tot op de huidige dag nog haar bewonderaars, en er zijn door de jaren heen talrijke boeken over haar verschenen.[2] Soms ziet men een verband met prinses Diana en prinses Grace, die net als Astrid door de bevolking op handen gedragen werden en net als Astrid ten gevolge van een auto-ongeval om het leven kwamen. Er zijn in België veel monumenten, gebouwen, parken, straten en pleinen naar haar vernoemd, waaronder het Astridpark in Brugge en het Koningin Astridplein in Antwerpen. Ook Nederland heeft in Noordwijk een Koningin Astrid Boulevard.
Ter gelegenheid van haar honderdste geboortedag, in 2005, organiseerden nabestaanden een tentoonstelling over de vorstin. Deze nam plaats deels in het Koninklijke Paleis van Stockholm: Astrid, Prinsessa i Sverige - Drottning i Belgien en deels in het Koninklijk Paleis te Brussel: Ogenblikken met Astrid. De tentoonstelling werd plechtig geopend door koning Albert, koningin Paola, koningin Fabiola, koning Harald, koningin Sonja, koning Karel Gustaaf, koningin Silvia, groothertog Jan, groothertog Hendrik en groothertogin Maria Teresa. Behalve door nog andere, hier niet genoemde familieleden, werd de opening ook bijgewoond door een keur aan ministers en politici.
Heerlijkheid:
| prinses van België, hertogin van Brabant, prinses van Zweden |
Notitie bij Leopold: Hij werd geboren te Brussel als eerste kind van prins Albert, de latere koning Albert I en prinses Elisabeth. De prins werd in 1934 koning als Leopold III. Ten gevolge van zijn compromitterende houding tijdens de Tweede Wereldoorlog ontstond er na de Duitse bezetting een koningskwestie waardoor hij uiteindelijk werd gedwongen tot troonsafstand in 1951.
Leopold werd op 23 februari 1934 staatshoofd nadat koning Albert I op 17 februari in Marche-les-Dames het leven liet bij het beklimmen van een rots. Op 29 augustus 1935 raakte hij als chauffeur gewond bij het verkeersongeval in het Zwitserse Küssnacht, waarbij zijn vrouw, koningin Astrid, omkwam.
Tweede Wereldoorlog
Prins Leopold en zijn vaderOnder invloed van de Duitse herbewapening liet België de bondgenootschappen uit de Eerste Wereldoorlog los en ging een neutrale koers volgen. Nazi-Duitsland erkende, na het opzeggen van het Verdrag van Locarno, de Belgische en Nederlandse neutraliteit. Leopold bracht ook snelle verbetering in de koele betrekkingen met de noorderbuur. Samen met Koningin Wilhelmina nam hij in 1938 en 1939 enkele initiatieven met de bedoeling de vrede in Europa te bewaren.
In mei 1940, bij de inval van België door nazi-Duitsland, stond Leopold erop om persoonlijk het opperbevel over het Belgische leger te voeren. Zijn functie als staatshoofd vond hij hieraan ondergeschikt. Omdat hij weigerde naar het buitenland te vluchten, kwam het tot een breuk met de regering van Hubert Pierlot. Dit gegeven vormde de kiem van de latere Koningskwestie. Het laatste en dramatische gesprek tussen de koning en zijn ministers vond plaats in Wijnendale op 25 mei. Na de capitulatie op 28 mei 1940 werd hij krijgsgevangengenomen door de Duitsers. Premier Hubert Pierlot ontnam hem op 31 mei zijn bevoegdheden.
Leopold bleef gedurende de Tweede Wereldoorlog in België. In november 1940 reisde hij naar Berchtesgaden voor een door zijn zuster Marie-José, op zijn verzoek, georganiseerd onderhoud met Adolf Hitler. Daarin bepleitte hij de belangen van het land zoals hij die zag.
In januari 1944 schreef hij een "politiek testament", dat gepubliceerd moest worden in het geval hij niet in België zou zijn als de geallieerde troepen het land zouden bevrijden. (Zelf schreef hij "bezetten".) In het testament eiste hij excuses van de regering in ballingschap voor de gebeurtenissen van 1940 en verwierp hij de verdragen die zij in Londen gesloten had. Dit zette hernieuwd kwaad bloed, zowel bij de regering als bij de geallieerden.
Leopold werd op 23 februari 1934 staatshoofd nadat koning Albert I op 17 februari in Marche-les-Dames het leven liet bij het beklimmen van een rots. Op 29 augustus 1935 raakte hij als chauffeur gewond bij het verkeersongeval in het Zwitserse Küssnacht, waarbij zijn vrouw, koningin Astrid, omkwam.
Tweede Wereldoorlog
Prins Leopold en zijn vaderOnder invloed van de Duitse herbewapening liet België de bondgenootschappen uit de Eerste Wereldoorlog los en ging een neutrale koers volgen. Nazi-Duitsland erkende, na het opzeggen van het Verdrag van Locarno, de Belgische en Nederlandse neutraliteit. Leopold bracht ook snelle verbetering in de koele betrekkingen met de noorderbuur. Samen met Koningin Wilhelmina nam hij in 1938 en 1939 enkele initiatieven met de bedoeling de vrede in Europa te bewaren.
In mei 1940, bij de inval van België door nazi-Duitsland, stond Leopold erop om persoonlijk het opperbevel over het Belgische leger te voeren. Zijn functie als staatshoofd vond hij hieraan ondergeschikt. Omdat hij weigerde naar het buitenland te vluchten, kwam het tot een breuk met de regering van Hubert Pierlot. Dit gegeven vormde de kiem van de latere Koningskwestie. Het laatste en dramatische gesprek tussen de koning en zijn ministers vond plaats in Wijnendale op 25 mei. Na de capitulatie op 28 mei 1940 werd hij krijgsgevangengenomen door de Duitsers. Premier Hubert Pierlot ontnam hem op 31 mei zijn bevoegdheden.
Leopold bleef gedurende de Tweede Wereldoorlog in België. In november 1940 reisde hij naar Berchtesgaden voor een door zijn zuster Marie-José, op zijn verzoek, georganiseerd onderhoud met Adolf Hitler. Daarin bepleitte hij de belangen van het land zoals hij die zag.
In januari 1944 schreef hij een "politiek testament", dat gepubliceerd moest worden in het geval hij niet in België zou zijn als de geallieerde troepen het land zouden bevrijden. (Zelf schreef hij "bezetten".) In het testament eiste hij excuses van de regering in ballingschap voor de gebeurtenissen van 1940 en verwierp hij de verdragen die zij in Londen gesloten had. Dit zette hernieuwd kwaad bloed, zowel bij de regering als bij de geallieerden.
Heerlijkheid:
| Hertog van Brabant, Prins van België, was van 1934 tot 1951 Koning der Belgen. |
Kinderen van Astrid en Leopold:
1 Albert II (Albert Felix Humbert Theodoor Christiaan Eugène Marie) van Belgie. Volgt 35.
2 Josephine Charlotte Ingeborg Elisabeth Marie José Marguerite Astrid van Belgie, geboren op dinsdag 11 oktober 1927 in Brussel. Volgt 39.
3 Boudewijn Albert Karel Leopold Axel Marie Gustaaf van Belgie, geboren op zondag 7 september 1930 in Brussel. Volgt 40.
35 Albert II (Albert Felix Humbert Theodoor Christiaan Eugène Marie) van Belgie, zoon van Leopold Filips Karel Albert Meinrad Hubertus Maria Miguel van Belgie en Astrid Sofia Lovisa Thyra Van Zweden (zie 34).
Albert trouwde in 1959 met Paola Margherita Ruffo di Calabria, 21 of 22 jaar oud. Paola is geboren op zaterdag 11 september 1937, dochter van Fulco Ruffo di Calabria en Luisa Gazelli di Rossana e di Sebastiano.
Notitie bij Albert: Jeugd
Tijdens de zwangerschap van prinses Astrid, de hertogin van Brabant, verongelukte op 17 februari 1934 haar schoonvader Koning Albert I. Astrid werd zo onverwacht Koningin der Belgen op 23 februari, terwijl ze zwanger was van haar derde kind. Als eerbetoon aan haar schoonvader kreeg de jongste prins Albert als voornaam. Op 6 juni 1934 schonk Koningin Astrid het leven aan haar laatste kind in het kasteel van Stuyvenberg. De nieuwe prins kreeg de dynastieke titel Prins van Luik. Ter gelegenheid van deze titelverlening bracht Albert samen met zijn moeder een bezoek aan deze stad. Als peter kreeg hij bij zijn doopsel prins Felix van Bourbon-Parma.
Op 29 augustus 1935 was het vorstenpaar, op vakantie in Zwitserland, betrokken bij een zwaar verkeersongeluk in Küssnacht am Rigi. De koningin kwam hierbij om het leven, prins Albert was slechts een jaar oud. Zijn opvoeding werd voltooid door zijn stiefmoeder prinses Liliane en zijn enige zus Josephine-Charlotte. Hij groeide op in woelige tijden, onder meer door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De koninklijke familie werd gedeporteerd naar Duitsland en op 7 mei 1945 door het Amerikaanse leger bevrijd. Zijn vader kwam daarna hevig onder vuur te liggen tijdens de koningskwestie en zijn broer Boudewijn besteeg de troon. Albert vervulde nadien zijn legerdienst bij de Marine, en is thans opperbevelhebber van het leger.
Huwelijk en kinderen
Op 2 juli 1959 trouwde Albert met de Italiaanse prinses Donna Paola Ruffo di Calabria. Het huwelijk van prins Albert kwam er voordat zijn broer koning Boudewijn trouwde. Het burgerlijk huwelijk vond in de Empirezaal van het Koninklijk Paleis plaats. Het paar nam vervolgens zijn intrek in het kasteel van het Belvédère. Ze kregen drie kinderen:
prins Filip, geboren 15 april 1960
prinses Astrid, geboren 5 juni 1962
prins Laurent, geboren 19 oktober 1963
Na enige tijd kwamen er echter barsten in hun huwelijk. De prins leerde barones Sybille de Selys-Longchamps kennen. Uit hun relatie werd een kind geboren: Delphine Boël. Koning Boudewijn zorgde samen met zijn neven en nicht dat Albert herenigd werd met zijn echtgenote. De prins hoopte zo deze zwarte bladzijde te vergeten, maar werd hier later opnieuw aan herinnerd door een boek van Mario Danneels. Na de commotie die hierrond in de media ontstond, alludeerde de koning in zijn kerstboodschap van 1999 op deze vroegere huwelijksproblemen. Velen concludeerden hieruit dat hij het bestaan van dit buitenechtelijk kind in bedekte termen toegaf. Ondanks alle problemen houdt het huwelijk van het prinsenpaar stand. In 2009 vierden ze hun gouden huwelijksjubileum.
Gezondheid
Albert staat bekend om zijn joviale levensstijl, dit in tegenstelling tot zijn broer Boudewijn, die een meer sober leven leidde. Zo heeft Albert II een passie voor motorfietsen die hem al een paar keren beenbreuken en kneuzingen opleverde. Hij kwam naar het huwelijk van dochter Astrid met een verband en verleende astronaut Frank De Winne een audiëntie in een rolstoel.
Net zoals zijn broer is Albert een hartpatiënt. De koning onderging urgente hartchirurgie in Aalst [2], waarvan hij genas. Daarnaast onderging de koning ook chirurgie naar aanleiding van een acute hernia, waardoor hij genoodzaakt was om regelmatig te rusten tijdens officiële recepties. Sinds enige jaren heeft Albert een hoorapparaat. Hij onderging oogchirurgie, en in 2007 brak de koning de hals van zijn dijbeen
Tijdens de zwangerschap van prinses Astrid, de hertogin van Brabant, verongelukte op 17 februari 1934 haar schoonvader Koning Albert I. Astrid werd zo onverwacht Koningin der Belgen op 23 februari, terwijl ze zwanger was van haar derde kind. Als eerbetoon aan haar schoonvader kreeg de jongste prins Albert als voornaam. Op 6 juni 1934 schonk Koningin Astrid het leven aan haar laatste kind in het kasteel van Stuyvenberg. De nieuwe prins kreeg de dynastieke titel Prins van Luik. Ter gelegenheid van deze titelverlening bracht Albert samen met zijn moeder een bezoek aan deze stad. Als peter kreeg hij bij zijn doopsel prins Felix van Bourbon-Parma.
Op 29 augustus 1935 was het vorstenpaar, op vakantie in Zwitserland, betrokken bij een zwaar verkeersongeluk in Küssnacht am Rigi. De koningin kwam hierbij om het leven, prins Albert was slechts een jaar oud. Zijn opvoeding werd voltooid door zijn stiefmoeder prinses Liliane en zijn enige zus Josephine-Charlotte. Hij groeide op in woelige tijden, onder meer door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De koninklijke familie werd gedeporteerd naar Duitsland en op 7 mei 1945 door het Amerikaanse leger bevrijd. Zijn vader kwam daarna hevig onder vuur te liggen tijdens de koningskwestie en zijn broer Boudewijn besteeg de troon. Albert vervulde nadien zijn legerdienst bij de Marine, en is thans opperbevelhebber van het leger.
Huwelijk en kinderen
Op 2 juli 1959 trouwde Albert met de Italiaanse prinses Donna Paola Ruffo di Calabria. Het huwelijk van prins Albert kwam er voordat zijn broer koning Boudewijn trouwde. Het burgerlijk huwelijk vond in de Empirezaal van het Koninklijk Paleis plaats. Het paar nam vervolgens zijn intrek in het kasteel van het Belvédère. Ze kregen drie kinderen:
prins Filip, geboren 15 april 1960
prinses Astrid, geboren 5 juni 1962
prins Laurent, geboren 19 oktober 1963
Na enige tijd kwamen er echter barsten in hun huwelijk. De prins leerde barones Sybille de Selys-Longchamps kennen. Uit hun relatie werd een kind geboren: Delphine Boël. Koning Boudewijn zorgde samen met zijn neven en nicht dat Albert herenigd werd met zijn echtgenote. De prins hoopte zo deze zwarte bladzijde te vergeten, maar werd hier later opnieuw aan herinnerd door een boek van Mario Danneels. Na de commotie die hierrond in de media ontstond, alludeerde de koning in zijn kerstboodschap van 1999 op deze vroegere huwelijksproblemen. Velen concludeerden hieruit dat hij het bestaan van dit buitenechtelijk kind in bedekte termen toegaf. Ondanks alle problemen houdt het huwelijk van het prinsenpaar stand. In 2009 vierden ze hun gouden huwelijksjubileum.
Gezondheid
Albert staat bekend om zijn joviale levensstijl, dit in tegenstelling tot zijn broer Boudewijn, die een meer sober leven leidde. Zo heeft Albert II een passie voor motorfietsen die hem al een paar keren beenbreuken en kneuzingen opleverde. Hij kwam naar het huwelijk van dochter Astrid met een verband en verleende astronaut Frank De Winne een audiëntie in een rolstoel.
Net zoals zijn broer is Albert een hartpatiënt. De koning onderging urgente hartchirurgie in Aalst [2], waarvan hij genas. Daarnaast onderging de koning ook chirurgie naar aanleiding van een acute hernia, waardoor hij genoodzaakt was om regelmatig te rusten tijdens officiële recepties. Sinds enige jaren heeft Albert een hoorapparaat. Hij onderging oogchirurgie, en in 2007 brak de koning de hals van zijn dijbeen
Heerlijkheid:
| koning der Belgen |
Notitie bij Paola: Paola is afkomstig uit het eeuwenoude Italiaanse adellijk geslacht Ruffo di Calabria en is de jongste van zeven kinderen. Haar vader was Fulco Ruffo di Calabria, dertiende hertog van Guardia-Lombardije, die een oud-strijder van de Eerste Wereldoorlog was en lid van Mussolini’s fascistische Senaat.[1] Diens moeder (en dus Paola’s grootmoeder) was een Belgische, Laura Mosselman du Chenoy. Paola’s moeder was Luisa, Gravin Gazelli di Rossana e di Sebastiano. Haar broer, Augusto, liet het leven in de zeeslag bij Pescara. Zijn lichaam werd nooit gevonden. De familie was royalistisch dus moest de prinses tijdens de Tweede Wereldoorlog onderduiken in een klooster van de Augustinessen. Daar waren de prinsessen veilig, aangezien het klooster onder hoge bescherming stond van de paus.
Haar vader overleed toen de prinses acht jaar oud was. Zijn weduwe moest vanaf toen alleen een kroost van vijf kinderen groot brengen. De Italiaanse prinses bracht haar jeugd, na de oorlog, grotendeels door in Rome, waar ze haar klassieke humaniora (afdeling Grieks/Latijnse) afrondde. Ze studeerde op internaat en bracht veel tijd door met haar moeder.
In 1958 leerde de 21-jarige Paola de 24-jarige Belgische prins Albert, broer van koning Boudewijn, kennen rondom de kroningsplechtigheid van paus Johannes XXIII. Het hof was bijzonder blij met de komst van de zuiderse prinses, maar de invloed van La Rethy was duidelijk nog aanwezig.
Op 20 april 1959 raakte bekend dat Johannes XXIII, op aandrang van het hof, persoonlijk het huwelijk zou inzegenen in Rome. Het hof had echter op eigen initiatief gehandeld, zonder medeweten van de bevoegde ministers. Daarop ontstond er een diplomatieke rel; terwijl prinses Lilian en koning Leopold vereerd waren met de pontificale zegen, drong Gaston Eyskens met aandrang aan op een civiele dienst in België. Paus Johannes verstond de kritiek en trok zich terug.
Opnieuw stuurde het hof echter ambassadeurs en diplomaten naar het Vaticaan, op vraag van koning Boudewijn, koning Leopold en prinses Lilian. Leopold had er connecties via zijn zus, koningin Marie-José. Ook de familie Ruffo di Calabria had connecties die naar het Vaticaan gingen om de zaak te bepleiten. Zelfs kardinaal Van Roey werd naar Rome gestuurd om te onderhandelen. De paus stuurde als antwoord de apostolische nuntius en een pontificaal gezant die nogmaals weigerden. Het nieuws was een ontgoocheling voor vele Italianen, die op een koninklijk huwelijk van een Italiaanse prinses hadden gehoopt. Dit was volgens sommigen het begin van de ondergang van Lilian, die weldra haar eerste plaats zou moeten afstaan.
Op 2 juli 1959 trouwde het paar in Brussel. De prinses droeg daarbij een sluier in naaldkant van haar Belgische grootmoeder; Laura Mosselman du Chenoy (1854-1925). Het burgerlijk huwelijk werd in de empirezaal voltrokken, het kerkelijk in de kathedraal. Op relatief korte tijd kreeg het paar drie kinderen: kroonprins Filip (15 april 1960), Astrid (5 juni 1962) en Laurent (19 oktober 1963).
Haar vader overleed toen de prinses acht jaar oud was. Zijn weduwe moest vanaf toen alleen een kroost van vijf kinderen groot brengen. De Italiaanse prinses bracht haar jeugd, na de oorlog, grotendeels door in Rome, waar ze haar klassieke humaniora (afdeling Grieks/Latijnse) afrondde. Ze studeerde op internaat en bracht veel tijd door met haar moeder.
In 1958 leerde de 21-jarige Paola de 24-jarige Belgische prins Albert, broer van koning Boudewijn, kennen rondom de kroningsplechtigheid van paus Johannes XXIII. Het hof was bijzonder blij met de komst van de zuiderse prinses, maar de invloed van La Rethy was duidelijk nog aanwezig.
Op 20 april 1959 raakte bekend dat Johannes XXIII, op aandrang van het hof, persoonlijk het huwelijk zou inzegenen in Rome. Het hof had echter op eigen initiatief gehandeld, zonder medeweten van de bevoegde ministers. Daarop ontstond er een diplomatieke rel; terwijl prinses Lilian en koning Leopold vereerd waren met de pontificale zegen, drong Gaston Eyskens met aandrang aan op een civiele dienst in België. Paus Johannes verstond de kritiek en trok zich terug.
Opnieuw stuurde het hof echter ambassadeurs en diplomaten naar het Vaticaan, op vraag van koning Boudewijn, koning Leopold en prinses Lilian. Leopold had er connecties via zijn zus, koningin Marie-José. Ook de familie Ruffo di Calabria had connecties die naar het Vaticaan gingen om de zaak te bepleiten. Zelfs kardinaal Van Roey werd naar Rome gestuurd om te onderhandelen. De paus stuurde als antwoord de apostolische nuntius en een pontificaal gezant die nogmaals weigerden. Het nieuws was een ontgoocheling voor vele Italianen, die op een koninklijk huwelijk van een Italiaanse prinses hadden gehoopt. Dit was volgens sommigen het begin van de ondergang van Lilian, die weldra haar eerste plaats zou moeten afstaan.
Op 2 juli 1959 trouwde het paar in Brussel. De prinses droeg daarbij een sluier in naaldkant van haar Belgische grootmoeder; Laura Mosselman du Chenoy (1854-1925). Het burgerlijk huwelijk werd in de empirezaal voltrokken, het kerkelijk in de kathedraal. Op relatief korte tijd kreeg het paar drie kinderen: kroonprins Filip (15 april 1960), Astrid (5 juni 1962) en Laurent (19 oktober 1963).
Heerlijkheid:
| Koningin van Belgie |
Kinderen van Albert en Paola:
1 Filip Leopold Lodewijk Maria van Belgie, geboren op vrijdag 15 april 1960 in Brussel. Volgt 36.
2 Astrid Josephine Charlotte Fabrizia Elisabeth Paola Marie van Belgie, geboren op dinsdag 5 juni 1962 in Brussel. Volgt 37.
3 Laurent Benoît Baudouin Marie van Belgie, geboren op zaterdag 19 oktober 1963 in Brussel. Volgt 38.
36 Filip Leopold Lodewijk Maria van Belgie is geboren op vrijdag 15 april 1960 in Brussel, zoon van Albert II (Albert Felix Humbert Theodoor Christiaan Eugène Marie) van Belgie (zie 35) en Paola Margherita Ruffo di Calabria.
Filip trouwde met Mathilde d’Udekem d’Acoz. Mathilde is geboren op zaterdag 20 januari 1973 in Ukkel.
Notitie bij Filip: Biografie
Prins Filip werd geboren op 15 april 1960 als oudste zoon van prins Albert, prins van Luik (de latere koning Albert II) en donna Paola Ruffo di Calabria (de latere koningin). Aan het einde van de jaren 60, toen duidelijk werd dat het huwelijk van zijn oom koning Boudewijn kinderloos zou blijven, werd prins Filip steeds nadrukkelijker als troonopvolger naar voren geschoven.
Als eerste kroonprins van België kreeg de prins geen privé-onderwijs, maar volgde de humaniora in een gewone school. Tot zijn vijftiende ging hij naar het Franstalige Jezuïetencollege Saint-Michel in Brussel. Hierna ging hij naar de abdijschool van Zevenkerken in Sint-Andries (West-Vlaanderen).
Hij volgde hoger onderwijs op universitair niveau aan de Koninklijke Militaire School. Daar maakte hij deel uit van de 118e Promotie "Alle Wapens" van 1978 tot 1981.
Daarna had hij een korte carrière in het leger. De prins had inmiddels andere plannen. Hij bezocht Trinity College van de Universiteit van Oxford in het Verenigd Koninkrijk in 1988 en daarna ging hij naar de Stanford-universiteit in de Verenigde Staten waar hij de graad van ’Master of Arts in Political Science’ behaalde.
De prins, die al sinds lang een passie heeft voor techniek en vooral voor jachtvliegtuigen, begon een opleiding als gevechtspiloot. Hier vloog hij op Alpha Jet, Mirage V en F-16. In tegenstelling tot vele andere prinsen, maakte hij ook 30 solovluchten. Heden bezit hij een eigen helikopter.
Sinds 1992 beschikt prins Filip over een eigen huis en ontvangt hij een jaarlijkse dotatie. Tegenwoordig het ’Huis van de hertogen van Brabant’ genoemd. Na de dood van koning Boudewijn in 1993 en de eedaflegging van zijn vader, koning Albert II, ontving hij de titel ’Hertog van Brabant’, een titel die gewoonlijk aan de kroonprins gegeven wordt. Vanaf dan nam de prins veel meer officiële taken op zich.
Naar aanleiding van de 50e verjaardag van de kroonprins ontstond er een polemiek in de kranten over de aanpassing of herziening van het koninklijk statuut naar een meer ceremoniële of protocollaire invulling naar het voorbeeld van de Scandinavische landen.
Huwelijk en kinderen
Prins Filip verloofde zich op 10 september 1999[2] met jonkvrouw Mathilde d’Udekem d’Acoz (20 januari 1973). Op 4 december 1999 trouwden zij in Brussel. Zij hebben vier kinderen:
prinses Elisabeth (25 oktober 2001)
prins Gabriël (20 augustus 2003)
prins Emmanuel (4 oktober 2005)
prinses Eléonore (16 april 2008)
Prins Filip is erevoorzitter van de Belgische Dienst voor de Buitenlandse Handel en richtte in 1998 het Prins Filipfonds op. Zijn fonds heeft de bedoeling de gemeenschappen in België dichter bij elkaar te brengen. Zijn motto is "Hetgeen ons bindt is zoveel sterker dan wat ons scheidt, het is een troef die we in handen hebben". Ook wil hij graag een ’bruggenbouwer’ worden genoemd. In 2002 ontving hij een bij sommigen omstreden eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven.[3]
Prins Filip is erelid van de Club van Rome en was aanwezig op diverse meetings van de Bilderberggroep.
Prins Filip is een aantal keer in aanvaring gekomen met de politiek en pers: hij deed een uitval naar de partij Vlaams Belang, ondertekende een document van de werkgeversvereniging VBO en berispte begin 2007 de hoofdredacteuren van twee Vlaamse kranten. De prins werd wegens zijn gedrag door eerste minister Guy Verhofstadt terechtgewezen[4]. Men vreest immers dat prins Filip een actieve politieke rol wil spelen wanneer hij de troon bestijgt.
Prins Filip kwam ook in opspraak toen bleek dat de Vlaamse Gemeenschap al enkele jaren probeerde een collectie historische meubelen terug te vorderen. Volgens het Hof maakten deze meubels deel uit van de Koninklijke Collectie die ter beschikking staat van de Koninklijke familie om de residenties te bemeubelen. Op 3 september 2008 werd bekend gemaakt dat de Belgische kroonprins 23 historische stoelen en twee tafels zal teruggeven aan de Vlaamse overheid[5].
Mandaten:
Generaal-majoor (divisieadmiraal) van het Belgische leger
Senator van rechtswege sedert 21 juni 1994
Ereambten:
Erevoorzitter van het Agentschap voor Buitenlandse Handel sedert 1993
Voorzitter van de Nationale Raad voor Duurzame Ontwikkeling 1993-1997
Erevoorzitter van de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling sedert 1997
Stichter van het Prins Filipfonds in 1998
Erevoorzitter van de Belgische Investeringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden sedert 2001
Erevoorzitter van het Europese Afdeling van de Club van Rome sedert 2004
Erevoorzitter van de International Polar Foundation sedert 2004
Academische onderscheiding:
Doctor honoris causa van de Katholieke Universiteit Leuven sedert 4 februari 2002
nationale onderscheidingen:
Grootlint in de Leopoldsorde , na het overlijden van zijn vader wordt hij, als koning der Belgen, de grootmeester van deze Nationale Orde
onderscheidingen van andere staten:
Grootkruis in de Christusorde (Republiek Portugal) sedert oktober 2005
Grootkruis in de Orde van de Eer (Republiek Griekenland) sedert 1 februari 2005
Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Poolse Republiek (Republiek Polen) sedert 18 oktober 2004
Grootkruis in de Orde van de Witte Roos (Republiek Finland) sedert 30 maart 2004
Grootkruis in de Orde van Sint-Olaf (Koninkrijk Noorwegen) sedert 20 mei 2003
Ridder in de Orde van de Olifant (Koninkrijk Denemarken) sedert 28 mei 2002
Ridder in de Orde van de Serafijnen (Koninkrijk Zweden) sedert 7 mei 2001
Grootkruis in de de Orde van Isabella de Katholieke (Koninkrijk Spanje) sedert 16 mei 2000
Ridder in de Orde van de Gouden Leeuw van Nassau (Groothertogdom Luxemburg) sedert 15 maart 1999
Grootkruis van Eer en Devotie in de Orde van Malta (Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta) sedert 26 oktober 1998
Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland (Bondsrepubliek Duitsland) sedert 13 juli 1998
Grootkruis in de Militaire Orde van Aviz (Republiek Portugal) sedert 7 oktober 1997
Grootkruis in de Orde van de Condor van de Andes (Republiek Bolivia) sedert 9 september 1996
Grootkruis Ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem sedert 19 oktober 1995
Grootlint in de Opperste Chrysanthemumorde (Keizerrijk Japan) sedert 26 mei 1994
Grootkruis in de Orde van de Bevrijder San Martin (Republiek Argentinië) sedert 6 mei 1994
Grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau (Koninkrijk der Nederlanden) sedert 6 mei 1993
Ridder in de Orde van de Gulden Cydonia
Prins Filip werd geboren op 15 april 1960 als oudste zoon van prins Albert, prins van Luik (de latere koning Albert II) en donna Paola Ruffo di Calabria (de latere koningin). Aan het einde van de jaren 60, toen duidelijk werd dat het huwelijk van zijn oom koning Boudewijn kinderloos zou blijven, werd prins Filip steeds nadrukkelijker als troonopvolger naar voren geschoven.
Als eerste kroonprins van België kreeg de prins geen privé-onderwijs, maar volgde de humaniora in een gewone school. Tot zijn vijftiende ging hij naar het Franstalige Jezuïetencollege Saint-Michel in Brussel. Hierna ging hij naar de abdijschool van Zevenkerken in Sint-Andries (West-Vlaanderen).
Hij volgde hoger onderwijs op universitair niveau aan de Koninklijke Militaire School. Daar maakte hij deel uit van de 118e Promotie "Alle Wapens" van 1978 tot 1981.
Daarna had hij een korte carrière in het leger. De prins had inmiddels andere plannen. Hij bezocht Trinity College van de Universiteit van Oxford in het Verenigd Koninkrijk in 1988 en daarna ging hij naar de Stanford-universiteit in de Verenigde Staten waar hij de graad van ’Master of Arts in Political Science’ behaalde.
De prins, die al sinds lang een passie heeft voor techniek en vooral voor jachtvliegtuigen, begon een opleiding als gevechtspiloot. Hier vloog hij op Alpha Jet, Mirage V en F-16. In tegenstelling tot vele andere prinsen, maakte hij ook 30 solovluchten. Heden bezit hij een eigen helikopter.
Sinds 1992 beschikt prins Filip over een eigen huis en ontvangt hij een jaarlijkse dotatie. Tegenwoordig het ’Huis van de hertogen van Brabant’ genoemd. Na de dood van koning Boudewijn in 1993 en de eedaflegging van zijn vader, koning Albert II, ontving hij de titel ’Hertog van Brabant’, een titel die gewoonlijk aan de kroonprins gegeven wordt. Vanaf dan nam de prins veel meer officiële taken op zich.
Naar aanleiding van de 50e verjaardag van de kroonprins ontstond er een polemiek in de kranten over de aanpassing of herziening van het koninklijk statuut naar een meer ceremoniële of protocollaire invulling naar het voorbeeld van de Scandinavische landen.
Huwelijk en kinderen
Prins Filip verloofde zich op 10 september 1999[2] met jonkvrouw Mathilde d’Udekem d’Acoz (20 januari 1973). Op 4 december 1999 trouwden zij in Brussel. Zij hebben vier kinderen:
prinses Elisabeth (25 oktober 2001)
prins Gabriël (20 augustus 2003)
prins Emmanuel (4 oktober 2005)
prinses Eléonore (16 april 2008)
Prins Filip is erevoorzitter van de Belgische Dienst voor de Buitenlandse Handel en richtte in 1998 het Prins Filipfonds op. Zijn fonds heeft de bedoeling de gemeenschappen in België dichter bij elkaar te brengen. Zijn motto is "Hetgeen ons bindt is zoveel sterker dan wat ons scheidt, het is een troef die we in handen hebben". Ook wil hij graag een ’bruggenbouwer’ worden genoemd. In 2002 ontving hij een bij sommigen omstreden eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven.[3]
Prins Filip is erelid van de Club van Rome en was aanwezig op diverse meetings van de Bilderberggroep.
Prins Filip is een aantal keer in aanvaring gekomen met de politiek en pers: hij deed een uitval naar de partij Vlaams Belang, ondertekende een document van de werkgeversvereniging VBO en berispte begin 2007 de hoofdredacteuren van twee Vlaamse kranten. De prins werd wegens zijn gedrag door eerste minister Guy Verhofstadt terechtgewezen[4]. Men vreest immers dat prins Filip een actieve politieke rol wil spelen wanneer hij de troon bestijgt.
Prins Filip kwam ook in opspraak toen bleek dat de Vlaamse Gemeenschap al enkele jaren probeerde een collectie historische meubelen terug te vorderen. Volgens het Hof maakten deze meubels deel uit van de Koninklijke Collectie die ter beschikking staat van de Koninklijke familie om de residenties te bemeubelen. Op 3 september 2008 werd bekend gemaakt dat de Belgische kroonprins 23 historische stoelen en twee tafels zal teruggeven aan de Vlaamse overheid[5].
Mandaten:
Generaal-majoor (divisieadmiraal) van het Belgische leger
Senator van rechtswege sedert 21 juni 1994
Ereambten:
Erevoorzitter van het Agentschap voor Buitenlandse Handel sedert 1993
Voorzitter van de Nationale Raad voor Duurzame Ontwikkeling 1993-1997
Erevoorzitter van de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling sedert 1997
Stichter van het Prins Filipfonds in 1998
Erevoorzitter van de Belgische Investeringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden sedert 2001
Erevoorzitter van het Europese Afdeling van de Club van Rome sedert 2004
Erevoorzitter van de International Polar Foundation sedert 2004
Academische onderscheiding:
Doctor honoris causa van de Katholieke Universiteit Leuven sedert 4 februari 2002
nationale onderscheidingen:
Grootlint in de Leopoldsorde , na het overlijden van zijn vader wordt hij, als koning der Belgen, de grootmeester van deze Nationale Orde
onderscheidingen van andere staten:
Grootkruis in de Christusorde (Republiek Portugal) sedert oktober 2005
Grootkruis in de Orde van de Eer (Republiek Griekenland) sedert 1 februari 2005
Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Poolse Republiek (Republiek Polen) sedert 18 oktober 2004
Grootkruis in de Orde van de Witte Roos (Republiek Finland) sedert 30 maart 2004
Grootkruis in de Orde van Sint-Olaf (Koninkrijk Noorwegen) sedert 20 mei 2003
Ridder in de Orde van de Olifant (Koninkrijk Denemarken) sedert 28 mei 2002
Ridder in de Orde van de Serafijnen (Koninkrijk Zweden) sedert 7 mei 2001
Grootkruis in de de Orde van Isabella de Katholieke (Koninkrijk Spanje) sedert 16 mei 2000
Ridder in de Orde van de Gouden Leeuw van Nassau (Groothertogdom Luxemburg) sedert 15 maart 1999
Grootkruis van Eer en Devotie in de Orde van Malta (Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta) sedert 26 oktober 1998
Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland (Bondsrepubliek Duitsland) sedert 13 juli 1998
Grootkruis in de Militaire Orde van Aviz (Republiek Portugal) sedert 7 oktober 1997
Grootkruis in de Orde van de Condor van de Andes (Republiek Bolivia) sedert 9 september 1996
Grootkruis Ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem sedert 19 oktober 1995
Grootlint in de Opperste Chrysanthemumorde (Keizerrijk Japan) sedert 26 mei 1994
Grootkruis in de Orde van de Bevrijder San Martin (Republiek Argentinië) sedert 6 mei 1994
Grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau (Koninkrijk der Nederlanden) sedert 6 mei 1993
Ridder in de Orde van de Gulden Cydonia
Heerlijkheid:
| hertog van Brabant, prins van België, is de kroonprins van België en de oudste zoon van Albert II, koning der Belgen en koningin Paola. Hij voert de titel, met predicaat: Zijne Koninklijke Hoogheid de Hertog van Brabant. |
Notitie bij Mathilde: Mathilde werd in Ukkel geboren als jonkvrouw d’Udekem d’Acoz, ze is de oudste dochter van graaf Patrick d’Udekem d’Acoz (28 april 1936 - 25 september 2008) en gravin Anne Marie Komorowska (24 september 1946).
Ze is de oudste van een gezin van vijf kinderen: Mathilde, Elisabeth (17 januari 1977), Hélène (22 september 1979), Marie-Alix (16 september 1974- 1997) en Charles-Henri (13 mei 1985). In 1997 kwam Marie-Alix samen met hun grootmoeder om in een auto-ongeluk. Haar moeder, Anne Marie Komorowska is een Poolse edelvrouw die op 1 september 1971 trouwde met Patrick d’Udekem d’Acoz.
Mathilde groeide op in het Waalse dorpje Villers-la-Bonne-Eau nabij Bastenaken in het kasteel van Losange waar destijds ook de prinselijke verloving tussen kroonprins Umberto van Savoie en Marie José van België plaatsvond. Ze studeerde moderne talen aan het Institut Vierge Fidèle, te Brussel. Daarna studeerde ze met grote onderscheiding af aan het Institut Haute Ecole Léonard de Vinci als logopediste. Ze had in Brussel haar eigen praktijk en werkte ook deeltijds in een school voor lager onderwijs.
In 1998 begon ze (via een schakelprogramma) een academische opleiding in Louvain-la-Neuve en behaalde er met onderscheiding het diploma van licentiaat in de psychologie.
Op 13 september 1999 werd zij officieel voorgesteld als verloofde van prins Filip. Dit had plaats in de tuin van het kasteel van Laken. Daarna volgde een kennismaking met de bevolking via de Blijde Inkomsts in elke provincie.
Op 4 december 1999 trad zij in het huwelijk met Filip van België. Bij deze gelegenheid ontving zij de titel van prinses van België en kregen haar naaste aanverwanten de titel van graaf of gravin. Zij zal naar verwachting de eerste koningin der Belgen zijn die in België is geboren. De tweede echtgenote van Koning Leopold III was weliswaar ook een Belgische, maar Lilian Baels werd nooit aangeduid als koningin en werd ook niet geboren in België maar London waar haar familie verbleef tijdens WO I.
Van de hertogin van Brabant wordt verwacht dat ze de dynastie een troonopvolger schenkt. De prinses stichtte het Fonds Prinses Mathilde met geld dat ze ontving als huwelijksgift; jaarlijks wordt met dat geld de Prijs Prinses Mathilde uitgereikt.
De hertogin van Brabant besteedt aandacht aan de positie van de vrouw en kinderen in moeilijke situaties. Ze leidde al drie zendingen in Afrika; naar Niger,Mali en Senegal. Ook is ze vertegenwoordiger van UNAIDS en helpt ze op vraag van UNICEF via haar naambekendheid.
De hertogin van Brabant is de doopmeter van prinses Alexia der Nederlanden en prinses Isabella van Denemarken.
Ze is de oudste van een gezin van vijf kinderen: Mathilde, Elisabeth (17 januari 1977), Hélène (22 september 1979), Marie-Alix (16 september 1974- 1997) en Charles-Henri (13 mei 1985). In 1997 kwam Marie-Alix samen met hun grootmoeder om in een auto-ongeluk. Haar moeder, Anne Marie Komorowska is een Poolse edelvrouw die op 1 september 1971 trouwde met Patrick d’Udekem d’Acoz.
Mathilde groeide op in het Waalse dorpje Villers-la-Bonne-Eau nabij Bastenaken in het kasteel van Losange waar destijds ook de prinselijke verloving tussen kroonprins Umberto van Savoie en Marie José van België plaatsvond. Ze studeerde moderne talen aan het Institut Vierge Fidèle, te Brussel. Daarna studeerde ze met grote onderscheiding af aan het Institut Haute Ecole Léonard de Vinci als logopediste. Ze had in Brussel haar eigen praktijk en werkte ook deeltijds in een school voor lager onderwijs.
In 1998 begon ze (via een schakelprogramma) een academische opleiding in Louvain-la-Neuve en behaalde er met onderscheiding het diploma van licentiaat in de psychologie.
Op 13 september 1999 werd zij officieel voorgesteld als verloofde van prins Filip. Dit had plaats in de tuin van het kasteel van Laken. Daarna volgde een kennismaking met de bevolking via de Blijde Inkomsts in elke provincie.
Op 4 december 1999 trad zij in het huwelijk met Filip van België. Bij deze gelegenheid ontving zij de titel van prinses van België en kregen haar naaste aanverwanten de titel van graaf of gravin. Zij zal naar verwachting de eerste koningin der Belgen zijn die in België is geboren. De tweede echtgenote van Koning Leopold III was weliswaar ook een Belgische, maar Lilian Baels werd nooit aangeduid als koningin en werd ook niet geboren in België maar London waar haar familie verbleef tijdens WO I.
Van de hertogin van Brabant wordt verwacht dat ze de dynastie een troonopvolger schenkt. De prinses stichtte het Fonds Prinses Mathilde met geld dat ze ontving als huwelijksgift; jaarlijks wordt met dat geld de Prijs Prinses Mathilde uitgereikt.
De hertogin van Brabant besteedt aandacht aan de positie van de vrouw en kinderen in moeilijke situaties. Ze leidde al drie zendingen in Afrika; naar Niger,Mali en Senegal. Ook is ze vertegenwoordiger van UNAIDS en helpt ze op vraag van UNICEF via haar naambekendheid.
De hertogin van Brabant is de doopmeter van prinses Alexia der Nederlanden en prinses Isabella van Denemarken.
Heerlijkheid:
| Prinses, hertogin van Brabant |
Kinderen van Filip en Mathilde:
1 Elisabeth van Belgie, geboren op donderdag 25 oktober 2001 in Anderlecht.
Heerlijkheid:
| prinses van België |
2 Gabriel van Belgie, geboren op woensdag 20 augustus 2003 in Anderlecht.
Heerlijkheid:
| Prins van Belgie |
37 Astrid Josephine Charlotte Fabrizia Elisabeth Paola Marie van Belgie is geboren op dinsdag 5 juni 1962 in Brussel, dochter van Albert II (Albert Felix Humbert Theodoor Christiaan Eugène Marie) van Belgie (zie 35) en Paola Margherita Ruffo di Calabria.
Astrid trouwde met Lorenz van Oostenrijk-Este. Lorenz is geboren op vrijdag 16 december 1955 in Boulogne-sur-Seine, zoon van Robert van Oostenrijk-Este en Margherita van Savoye-Aosta.
Notitie bij Astrid: De prinses volgde trouw haar dienstplicht en is thans lid van de Medische component en treedt daarmee in de voetsporen van haar overgrootmoeder. Als dochter van het staatshoofd is ze senator van Rechtswege, ze legde de eed af op 22 november 1996. Ze was, tot de geboorte van prinses Elisabeth, tweede in lijn voor de troonopvolging. De prinses woont op het domein van Stuyvenberg in Laken, dichtbij het gelijknamige Stuyvenberg waar haar tante, koningin Fabiola, woont.
Astrid treedt op als voorzitter van het Belgische Rode Kruis, een functie die ze in 1994 van haar vader overnam. In die functie kwam ze begin maart 2007 in opspraak toen het Rode Kruis Vlaanderen haar persoonlijke assistente ontsloeg en de afdeling bekend maakte dat de prinses en haar adviseurs zich verzetten tegen de vraag naar meer autonomie voor de regio’s. Guido Kerstens, voorzitter Rode Kruis Vlaanderen stelde zijn mandaat ter beschikking.
Eind 2007 raakte bekend dat zij zich geen kandidaat meer stelt voor een nieuwe ambtstermijn als voorzitter van het Belgische Rode Kruis. Daarmee loopt haar mandaat af op 31 december 2007.
Astrid is zeer gelovig, dit blijkt onder andere uit de namen van haar kinderen; haar dochters zijn allen vernoemd naar Maria en Amedeo heeft Marie als tweede naam.
Toen bleek dat haar oom Boudewijn geen kinderen kon krijgen, werd de Salische Wet afgeschaft, die bepaalt dat enkel mannen op de troon mogen zitten. Hierdoor zakte haar broer Laurent een plaats naar beneden ten gunste van haar.
Astrid treedt op als voorzitter van het Belgische Rode Kruis, een functie die ze in 1994 van haar vader overnam. In die functie kwam ze begin maart 2007 in opspraak toen het Rode Kruis Vlaanderen haar persoonlijke assistente ontsloeg en de afdeling bekend maakte dat de prinses en haar adviseurs zich verzetten tegen de vraag naar meer autonomie voor de regio’s. Guido Kerstens, voorzitter Rode Kruis Vlaanderen stelde zijn mandaat ter beschikking.
Eind 2007 raakte bekend dat zij zich geen kandidaat meer stelt voor een nieuwe ambtstermijn als voorzitter van het Belgische Rode Kruis. Daarmee loopt haar mandaat af op 31 december 2007.
Astrid is zeer gelovig, dit blijkt onder andere uit de namen van haar kinderen; haar dochters zijn allen vernoemd naar Maria en Amedeo heeft Marie als tweede naam.
Toen bleek dat haar oom Boudewijn geen kinderen kon krijgen, werd de Salische Wet afgeschaft, die bepaalt dat enkel mannen op de troon mogen zitten. Hierdoor zakte haar broer Laurent een plaats naar beneden ten gunste van haar.
Heerlijkheid:
| Prinses, Aartshertogin van Oostenrijk-Este (Prins(es) van België Dragers van de vorstelijke titel Prins(es) van België (Frans: Prince(sse) de Belgique; Duits: Prinz(essin) von Belgien) worden voor het eerst gedefinieerd in een koninklijk besluit van 14 maart 1891 (B.S. 15 maart) als zij die "voortspruiten uit de rechtstreekse en mannelijke afstamming van wijlen Zijne Majesteit Leopold I." Het besluit stipuleert dat de voornaam van de titularis de titel voorafgaat en dat prinsessen die door huwelijk lid worden van de koninklijke familie de titel op dezelfde wijze zullen voeren na hun eigen namen en titels. Nagenoeg honderd jaar later voorzag het koninklijk besluit van 2 december 1991 (B.S. 5 december, 2de uitgave) in een nieuwe regeling, zonder daarbij te raken aan het titelrecht van hen die onder de toepassing van het oude besluit vielen. Krachtens het nieuwe besluit komt de titel "Prins/Prinses van België" toe aan de rechtstreekse afstammelingen van Albert II, destijds Prins van Luik. Daarmee ontzegt het KB de titel aan andere rechtstreekse nakomelingen van Leopold I, maar heft het wel de kracht van de Salische wet op door "de titel van Prins of Prinses van België te verlenen [...] aan de zowel vrouwelijke als mannelijke afstamming in de rechte lijn van Z.K.H. prins Albert." Een tweede novum geldt de breuk deze titel niet langer automatisch te verlenen aan personen die door huwelijk lid worden van de Belgische koninklijke familie. Voortaan kan aan hen de titel enkel met toepassing van art. 113 van de Grondwet (m.n. het prerogatief adeldom te verlenen) en door een bijzonder koninklijk besluit verleend worden. Zulke KB’s werden inmiddels uitgevaardigd voor alle drie de schoonkinderen van Albert II. Afgezien van het prestige is aan de titel geen enkel voorrecht verbonden. Zijn dragers worden geacht namens het staatshoofd representatieve taken te vervullen en komen door lidmaatschap van de koninklijke familie nooit in aanmerking voor het ministerschap of ambt van staatssecretaris (art. 98 GW). Op dit moment telt het Belgische koningshuis officieel 22 Prinsen van België. [bewerken] Titeldragers Hieronder volgt een lijst met de personen die de titel prins of prinses van België dragen met achter elke naam het jaartal waarin ze de titel verkregen, voor velen onder hen is dit tevens hun geboortejaar. De cursieve namen zijn de namen van personen die de titel via hun huwelijk verwerfden. 1.Albert II van België (1934) 2.Marie Christine van België (1951) 3.Marie Esmeralda van België (1956) 4.Paola Ruffo di Calabria (1959) 5.Filip van België (1960) 6.Astrid van België (1962) 7.Laurent van België (1963) 8.Amedeo van België (1991) 9.Maria Laura van België (1991) 10.Joachim van België (1991) 11.Lorenz van Oostenrijk-Este (1995) 12.Luisa Maria van België (1995) 13.Mathilde d’Udekem d’Acoz (1999) 14.Elisabeth van België (2001) 15.Claire Coombs (2003) 16.Laetitia Maria van België (2003) 17.Gabriël van België (2003) 18.Louise van België (2004) 19.Emmanuel van België (2005) 20.Nicolas van België (2005) 21.Aymeric van België (2005) 22.Eléonore van België (2008)) |
Notitie bij Lorenz: Hij verkreeg in 1995 de titel Prins van België.
Hij is de zoon van aartshertog Robert - tweede zoon van keizer Karel I - en Margherita van Savoye-Aosta. Hij studeerde aan de universiteiten van Sankt Gallen en Innsbruck en behaalde een diploma in economische en sociale wetenschappen. Daar was hij lid van de monarchistische studentenvereniging K.Ö.L. Theresiana Inssbruck im K.Ö.L..
De aartshertog verleende permanent zijn hoge bescherming aan Europæ Thesauri, en is erevoorzitter van de Koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden en Tuinen van België.
[bewerken] Stamboom
Hij is de zoon van aartshertog Robert - tweede zoon van keizer Karel I - en Margherita van Savoye-Aosta. Hij studeerde aan de universiteiten van Sankt Gallen en Innsbruck en behaalde een diploma in economische en sociale wetenschappen. Daar was hij lid van de monarchistische studentenvereniging K.Ö.L. Theresiana Inssbruck im K.Ö.L..
De aartshertog verleende permanent zijn hoge bescherming aan Europæ Thesauri, en is erevoorzitter van de Koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden en Tuinen van België.
[bewerken] Stamboom
Heerlijkheid:
| Aartshertog van Oostenrijk-Este |
38 Laurent Benoît Baudouin Marie van Belgie is geboren op zaterdag 19 oktober 1963 in Brussel, zoon van Albert II (Albert Felix Humbert Theodoor Christiaan Eugène Marie) van Belgie (zie 35) en Paola Margherita Ruffo di Calabria.
Laurent trouwde, 39 jaar oud, op zaterdag 12 april 2003 met Claire Louise COOMBS, 29 jaar oud. Claire is geboren op vrijdag 18 januari 1974 in Bath (GB).
Notitie bij Laurent: Prins Laurent was tot de jaren 1990 (ten tijde van koning Boudewijn) derde in rij om de troon te bestijgen maar door een wetswijziging, die ervoor zorgde dat ook vrouwen troonopvolger kunnen zijn, moet hij nu zijn zus en haar kinderen voor laten gaan.
Laurent werd opgeleid aan de Koninklijke Militaire School (1983-1985) en behoort tot de 123e Promotie “Alle Wapens”. Hij is houder van de brevetten helikopterpiloot en duiker van de Marine. Bij de Zeemacht heeft hij de graad van Kapitein-ter-Zee.
Sinds 1994 is hij voorzitter van het Koninklijk Instituut voor het Duurzame Beheer van de Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie (KINT). Sinds 1995 is hij voorzitter van de Stichting Prins Laurent voor het welzijn van huisdieren en wilde dieren. Sinds 1996 is hij erevoorzitter van het Nationaal Orkest van België. Sinds 31 mei 2000 is hij senator van rechtswege.
De prins werkte zich vooral in beeld als een menselijke prins met veel zin voor humor maar ook vatbaar voor depressies. Ook staat hij bekend voor zijn liefde voor dieren en snelle auto’s.
In het najaar van 2002 verloofde prins Laurent zich met Claire Coombs, met wie hij op 12 april 2003 in het huwelijk is getreden.
Op 6 februari 2004 beviel zijn vrouw van prinses Louise. Op 13 december 2005 kwamen daar twee prinsjes bij, een tweeling die de voornamen Nicolas en Aymeric dragen. Bij de persconferentie sprak hij de woorden: "Wij hebben nog geen peter, maar ik heb wel een meter" waarop hij een lintmeter uit zijn jasje haalde.
Volgens de Wet van 7 mei 2000, Art. 3bis. heeft prins Laurent vanaf 1 juli 2001 recht op een jaarlijkse dotatie van € 272.682,88; ten laste van de openbare schatkist. Dit bedrag is gekoppeld aan de index van de consumptieprijzen van juni 2001. Deze gelden dienen om de prins tegemoet te komen voor de Koninklijke Stichting Prins Laurent voor het welzijn van huisdieren en wilde dieren[1], en als voorzitter van de Raad van Bestuur van het Koninklijk Instituut voor het Duurzame Beheer van de Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie (KINT).[2]
Daarnaast legt de prins regelmatig bezoeken af bij initiatieven en actuele gebeurtenissen. Zo was hij op de herdenkingsdienst van Joe Van Holsbeeck in Waver samen met zijn vrouw
Prins Laurent staat algemeen bekend als een liefhebber van snelle wagens. De prins werd al meermaals betrapt op overdreven snelheid. Zo moest hij in 1987 zijn rijbewijs een tijdje inleveren wegens het begaan van snelheidsovertredingen. Eveneens werd hij voor het VTM-programma Royalty gefilmd terwijl hij zonder gordel achter het stuur zat. Een tijdlang voelde Prins Laurent zich door deze uitzending geviseerd en uitte hij openlijk kritiek op VTM-journalisten.
Er ontstond in juli 2006 opschudding toen de media meldden dat prins Laurent twee foto’s van zijn pasgeboren tweeling voor 15.000 euro wilde verkopen aan een roddelblad. Dit bericht werd later ontkend. Toch werd de prins op zijn vingers getikt door premier Verhofstadt.
Eind december 2006 ontwikkelde zich het Marineschandaal; de prins zou via aannemers onrechtstreeks geld hebben ontvangen van de aankoopdienst van de zeemacht om zijn woonst, de Villa Clémentine, in te richten en zijn dierenkliniek te voorzien van uitrusting. De in 1993 gebouwde villa te Tervuren is eigendom van de Koninklijke Schenking, die de villa ter beschikking stelt. Prins Laurent werd als getuige opgeroepen in de rechtszaal. Op 9 januari 2007 verklaarde hij in de rechtszaal dat hij wist dat het geld dat werd gebruikt om zijn villa te renoveren afkomstig was van de marine, maar zag geen enkele reden om fraude te vermoeden
In april 2007 riep de prins een boycot van persfotografen en een cameraploeg over zich af. Bij een bezoek aan een Antwerpse dierenkliniek bepaalde hij dat alleen opnames van zijn vertrek mochten worden gemaakt. Daarop stapte de pers demonstratief op
Laurent werd opgeleid aan de Koninklijke Militaire School (1983-1985) en behoort tot de 123e Promotie “Alle Wapens”. Hij is houder van de brevetten helikopterpiloot en duiker van de Marine. Bij de Zeemacht heeft hij de graad van Kapitein-ter-Zee.
Sinds 1994 is hij voorzitter van het Koninklijk Instituut voor het Duurzame Beheer van de Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie (KINT). Sinds 1995 is hij voorzitter van de Stichting Prins Laurent voor het welzijn van huisdieren en wilde dieren. Sinds 1996 is hij erevoorzitter van het Nationaal Orkest van België. Sinds 31 mei 2000 is hij senator van rechtswege.
De prins werkte zich vooral in beeld als een menselijke prins met veel zin voor humor maar ook vatbaar voor depressies. Ook staat hij bekend voor zijn liefde voor dieren en snelle auto’s.
In het najaar van 2002 verloofde prins Laurent zich met Claire Coombs, met wie hij op 12 april 2003 in het huwelijk is getreden.
Op 6 februari 2004 beviel zijn vrouw van prinses Louise. Op 13 december 2005 kwamen daar twee prinsjes bij, een tweeling die de voornamen Nicolas en Aymeric dragen. Bij de persconferentie sprak hij de woorden: "Wij hebben nog geen peter, maar ik heb wel een meter" waarop hij een lintmeter uit zijn jasje haalde.
Volgens de Wet van 7 mei 2000, Art. 3bis. heeft prins Laurent vanaf 1 juli 2001 recht op een jaarlijkse dotatie van € 272.682,88; ten laste van de openbare schatkist. Dit bedrag is gekoppeld aan de index van de consumptieprijzen van juni 2001. Deze gelden dienen om de prins tegemoet te komen voor de Koninklijke Stichting Prins Laurent voor het welzijn van huisdieren en wilde dieren[1], en als voorzitter van de Raad van Bestuur van het Koninklijk Instituut voor het Duurzame Beheer van de Natuurlijke Rijkdommen en de Bevordering van Schone Technologie (KINT).[2]
Daarnaast legt de prins regelmatig bezoeken af bij initiatieven en actuele gebeurtenissen. Zo was hij op de herdenkingsdienst van Joe Van Holsbeeck in Waver samen met zijn vrouw
Prins Laurent staat algemeen bekend als een liefhebber van snelle wagens. De prins werd al meermaals betrapt op overdreven snelheid. Zo moest hij in 1987 zijn rijbewijs een tijdje inleveren wegens het begaan van snelheidsovertredingen. Eveneens werd hij voor het VTM-programma Royalty gefilmd terwijl hij zonder gordel achter het stuur zat. Een tijdlang voelde Prins Laurent zich door deze uitzending geviseerd en uitte hij openlijk kritiek op VTM-journalisten.
Er ontstond in juli 2006 opschudding toen de media meldden dat prins Laurent twee foto’s van zijn pasgeboren tweeling voor 15.000 euro wilde verkopen aan een roddelblad. Dit bericht werd later ontkend. Toch werd de prins op zijn vingers getikt door premier Verhofstadt.
Eind december 2006 ontwikkelde zich het Marineschandaal; de prins zou via aannemers onrechtstreeks geld hebben ontvangen van de aankoopdienst van de zeemacht om zijn woonst, de Villa Clémentine, in te richten en zijn dierenkliniek te voorzien van uitrusting. De in 1993 gebouwde villa te Tervuren is eigendom van de Koninklijke Schenking, die de villa ter beschikking stelt. Prins Laurent werd als getuige opgeroepen in de rechtszaal. Op 9 januari 2007 verklaarde hij in de rechtszaal dat hij wist dat het geld dat werd gebruikt om zijn villa te renoveren afkomstig was van de marine, maar zag geen enkele reden om fraude te vermoeden
In april 2007 riep de prins een boycot van persfotografen en een cameraploeg over zich af. Bij een bezoek aan een Antwerpse dierenkliniek bepaalde hij dat alleen opnames van zijn vertrek mochten worden gemaakt. Daarop stapte de pers demonstratief op
Heerlijkheid:
| Prins van Belgie |
Notitie bij Claire: Coombs is de dochter van Nicholas Coombs (Wimbledon, 1938), een Brits zakenman, en zijn Belgische vrouw Nicole Mertens (Elsene, 1951). Ze woont sinds haar derde jaar in België.
Op 12 april 2003 trad Coombs in het huwelijk met prins Laurent en op 6 februari 2004 beviel zij van haar eerste kind, prinses Louise. Op 13 december 2005 schonk zij het leven aan een tweeling; twee zonen die de namen Nicolas en Aymeric dragen.
Ze spreekt vlotter Frans en Engels dan Nederlands waarvoor ze al meermaals bekritiseerd werd in de Vlaamse pers. Mede daardoor ging Coombs stage lopen bij een Antwerps bedrijf.[1][2] Ze werkte tot in 2003 als landmeter als vennote in het landmetersbureau Brône, Oldenhove & Coombs en beoefende professioneel de geodesie.
Op 12 april 2003 trad Coombs in het huwelijk met prins Laurent en op 6 februari 2004 beviel zij van haar eerste kind, prinses Louise. Op 13 december 2005 schonk zij het leven aan een tweeling; twee zonen die de namen Nicolas en Aymeric dragen.
Ze spreekt vlotter Frans en Engels dan Nederlands waarvoor ze al meermaals bekritiseerd werd in de Vlaamse pers. Mede daardoor ging Coombs stage lopen bij een Antwerps bedrijf.[1][2] Ze werkte tot in 2003 als landmeter als vennote in het landmetersbureau Brône, Oldenhove & Coombs en beoefende professioneel de geodesie.
39 Josephine Charlotte Ingeborg Elisabeth Marie José Marguerite Astrid van Belgie is geboren op dinsdag 11 oktober 1927 in Brussel, dochter van Leopold Filips Karel Albert Meinrad Hubertus Maria Miguel van Belgie en Astrid Sofia Lovisa Thyra Van Zweden (zie 34). Josephine is overleden op maandag 10 januari 2005 in Château de Fischbach, 77 jaar oud.
Josephine trouwde met Jean (Jan) Benoît Guillaume Marie Robert Louis Antoine Adolphe Marc d’Aviano van LUXEMBURG. Jean is geboren op woensdag 5 januari 1921.
Notitie bij Josephine: Zij was het oudste kind van de Belgische koning Leopold III en koningin Astrid. Zij had twee jongere broers, de latere Belgische koningen Boudewijn en Albert II en ze was ook de halfzus van prins Alexander en de prinsessen Marie-Christine en Marie-Esméralda (uit het huwelijk van haar vader met Lilian Baels).
Zij groeide op in het even buiten Brussel gelegen kasteel van Stuyvenberg. In 1935 kwam haar, toen pas negenentwintigjarige moeder om bij een auto-ongeval in het Zwitserse Küssnacht am Rigi.
Ze kreeg voornamelijk privé-onderwijs. In 1944 werd ze samen met haar vader in Duitsland onder huisarrest geplaatst.
In 1953 trouwde ze met Jan van Luxemburg. In 1964 besteeg het paar de Luxemburgse troon. Zij hield zich voornamelijk bezig met sociale problematiek en de kunsten. Ze kregen samen vijf kinderen:
Op 7 oktober 2000 deed groothertog Jan troonsafstand ten voordele van hun oudste zoon, Hendrik. Josephine-Charlotte overleed op 10 januari 2005 in het kasteel Fischbach en werd op 15 januari begraven. Ze was de dochter, zus, moeder en vrouw van gekroonde hoofden van België en Luxemburg.
Zij groeide op in het even buiten Brussel gelegen kasteel van Stuyvenberg. In 1935 kwam haar, toen pas negenentwintigjarige moeder om bij een auto-ongeval in het Zwitserse Küssnacht am Rigi.
Ze kreeg voornamelijk privé-onderwijs. In 1944 werd ze samen met haar vader in Duitsland onder huisarrest geplaatst.
In 1953 trouwde ze met Jan van Luxemburg. In 1964 besteeg het paar de Luxemburgse troon. Zij hield zich voornamelijk bezig met sociale problematiek en de kunsten. Ze kregen samen vijf kinderen:
Op 7 oktober 2000 deed groothertog Jan troonsafstand ten voordele van hun oudste zoon, Hendrik. Josephine-Charlotte overleed op 10 januari 2005 in het kasteel Fischbach en werd op 15 januari begraven. Ze was de dochter, zus, moeder en vrouw van gekroonde hoofden van België en Luxemburg.
Heerlijkheid:
| prinses van België, hertogin van Nassau, prinses van Bourbon-Parma |
Notitie bij Jean: Jan werd geboren op 5 januari 1921 op het kasteel van Colmar Berg, als oudste zoon van groothertogin Charlotte en prins Felix van Bourbon-Parma. Bij de Duitse inval in 1940 verliet hij het land met zijn ouders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog studeerde hij rechten en politieke wetenschappen aan de Universiteit van Québec en in oktober 1942 nam hij dienst bij het geallieerde leger, als officier bij de Irish Guards. In die hoedanigheid maakte hij begin september 1944 de bevrijding van Brussel mee, en overschreed hij enkele dagen later de Luxemburgse grens te Rodange. Hij kreeg verschillende militaire onderscheidingen en eretekens.
Van 1951 tot 4 mei 1961 was de prins lid van de Raad van State, daarna gedurende drie jaar ’luitenant-vertegenwoordiger’, dat wil zeggen regent, van het groothertogdom, tot hij op 12 november 1964 officieel zijn moeder opvolgde als groothertog van Luxemburg.
Op 7 oktober 2000 deed Jan troonsafstand ten voordele van zijn oudste zoon Hendrik.
Huwelijk en kinderen
Jan huwde op 9 april 1953 prinses Joséphine-Charlotte, dochter van koning Leopold III van België. Als kind al konden Joséphine-Charlotte en Jan goed met elkaar opschieten. Uit hun huwelijk werden vijf kinderen geboren:
Marie-Astrid (17 februari 1954), gehuwd met Carl Christian Habsburg-Lothringen
Hendrik (16 april 1955), groothertog, gehuwd met Maria Teresa Mestre
Jean (15 mei 1957), tweelingbroer van Margaretha, gehuwd met Hélène Suzanne Vestur / gescheiden, getrouwd met Diane de Guerre in 2009
Margaretha (15 mei 1957), tweelingzus van Jan, gehuwd met prins Nicolaas van Liechtenstein, zoon van vorst Frans Jozef II
Guillaume (1 mei 1963), gehuwd met Sibilla Sandra Weiller
Van 1951 tot 4 mei 1961 was de prins lid van de Raad van State, daarna gedurende drie jaar ’luitenant-vertegenwoordiger’, dat wil zeggen regent, van het groothertogdom, tot hij op 12 november 1964 officieel zijn moeder opvolgde als groothertog van Luxemburg.
Op 7 oktober 2000 deed Jan troonsafstand ten voordele van zijn oudste zoon Hendrik.
Huwelijk en kinderen
Jan huwde op 9 april 1953 prinses Joséphine-Charlotte, dochter van koning Leopold III van België. Als kind al konden Joséphine-Charlotte en Jan goed met elkaar opschieten. Uit hun huwelijk werden vijf kinderen geboren:
Marie-Astrid (17 februari 1954), gehuwd met Carl Christian Habsburg-Lothringen
Hendrik (16 april 1955), groothertog, gehuwd met Maria Teresa Mestre
Jean (15 mei 1957), tweelingbroer van Margaretha, gehuwd met Hélène Suzanne Vestur / gescheiden, getrouwd met Diane de Guerre in 2009
Margaretha (15 mei 1957), tweelingzus van Jan, gehuwd met prins Nicolaas van Liechtenstein, zoon van vorst Frans Jozef II
Guillaume (1 mei 1963), gehuwd met Sibilla Sandra Weiller
Heerlijkheid:
| was van 1964 tot 2000 groothertog van Luxemburg. |
40 Boudewijn Albert Karel Leopold Axel Marie Gustaaf van Belgie is geboren op zondag 7 september 1930 in Brussel, zoon van Leopold Filips Karel Albert Meinrad Hubertus Maria Miguel van Belgie en Astrid Sofia Lovisa Thyra Van Zweden (zie 34). Boudewijn is overleden op zaterdag 31 juli 1993 in Playa Granada, Motril (E), 62 jaar oud.
Boudewijn trouwde, 30 jaar oud, op donderdag 15 december 1960 in Brussel (burgerlijk in de Troonzaal van het koninklijk paleis, kerkelijk in de Sint-Michielskathedraal) met Fabiola Fernanda María de las Victorias Antonia Adelaida de Mora y Aragón, 32 jaar oud. Fabiola is geboren op maandag 11 juni 1928 in Madrid (E), dochter van Gonzalo de Mora y Fernández Riera del Olmo en Blanca de Aragón y Carrillo de Albornóz Barroeta-Aldamar y Elio.
Notitie bij Boudewijn: Jeugd
Prins Boudewijn werd geboren in het Kasteel van Stuyvenberg, bij Brussel op 7 september 1930. Hij was het tweede kind van prins Leopold III, vanaf 1934 Koning der Belgen, en prinses Astrid, geboren Prinses van Zweden. Hij werd genoemd naar prins Boudewijn de oudste zoon van prins Filips, Graaf van Vlaanderen.
Boudewijn kwam als eerste in aanmerking voor de troonopvolging. Op vijfjarige leeftijd verloor Boudewijn zijn moeder door een auto-ongeval in Küssnacht am Rigi, Zwitserland. Hij groeide op onder de vleugels van zijn zus die hij Joe noemde. Ook bij zijn grootmoeder, Prinses Ingeborg, vond hij veel liefde. De kleine prins was lid van de scouts. Hij had zijn eigen kameraadjes die speciaal voor hem naar het Kasteel van Laken kwamen. Zijn totemnaam was Trouwe Eland.
De Koningskwestie
De grondwettelijke macht van de Belgische koning ging toen nog bij erfopvolging over op het natuurlijke en wettige nakomelingschap, in rechte lijn van man op man en volgens het eerstgeboorterecht, zoals vastgelegd door de Salische Wet. Sinds 1991 geldt die wet niet meer en wordt aan de eerstgeborene, ongeacht het geslacht, de erfopvolging toegekend. Bij de troonsbestijging van zijn vader op 23 februari 1934, nam de prins de titel Hertog van Brabant aan. Deze titel is traditioneel enkel weggelegd voor de oudste zoon van de koning (de erfgenaam).
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog bracht Leopold III zijn kinderen eerst onder in Frankrijk en later in Spanje. Zelf bleef hij in België. De koning wilde in deze oorlog de rol spelen die zijn vader in de Eerste Wereldoorlog ook had. Deze omstandigheid werd echter gecompliceerd door de snelle capitulatie van België.
Ondanks aandringen van de regering bleef de koning in België. Hij liet ook zijn kinderen terugkomen. In eerste instantie was zijn beslissing vrij populair. De koning vluchtte niet, maar leefde mee met zijn volk, heette het. Toen Leopold hertrouwde, kwamen vele Belgen tot de conclusie dat de koning niet op dezelfde manier onder de bezetting gebukt ging als zij. Zijn voorstellen aan Adolf Hitler om hem zijn staatkundige rol terug te geven, zetten veel kwaad bloed.
Boudewijn en zijn familie vertrokken tegen het eind van de oorlog derhalve naar Oostenrijk. Na de val van de nazi’s verbleef de koninklijke familie in vrijwillige ballingschap in Zwitserland.
Na veel redetwisten leken de Belgen bereid hun koning weer te ontvangen. Om weerstand weg te nemen zou over de koningskwestie besloten worden door middel van een referendum. De koning won het pleit, vooral dankzij een meerderheid in Vlaanderen. Waalse arbeiders wilden zich echter niet onder het bewind van de eerste collaborateur neerleggen; stakingen en demonstraties werden georganiseerd. Er dreigde zelfs een burgeroorlog.
Prins Boudewijn studeerde inmiddels in Genève en verbreedde zijn horizon met een reis door Amerika. Na de hevige rellen in Angleur werd Leopold III tot aftreden gedwongen, en legde de prins op 11 augustus 1950 de eed af. Prins Karel zou tot de meerderjarigheid van Boudewijn als prins-regent het land blijven regeren. Op 16 juli 1951 tekende Leopold zijn troonsafstand, en een dag later droeg hij zijn macht over aan zijn zoon. De Belgen accepteerden de jonge Boudewijn als hun koning, en de spanning verdween.
Huwelijk
In 1960 trouwde Boudewijn met de Spaanse gravin Fabiola de Mora y Aragón. Hun huwelijk bleef kinderloos. Koningin Fabiola raakte tot vijfmaal toe zwanger, een eerste maal in 1961. Het nieuws werd bekend gemaakt door Paus Johannes XXIII, maar na een aantal weken eindigde de zwangerschap. Ook in 1962 en 1963 werd ze zwanger, maar telkens liep het fout af. Nadat behandelend gynaecoloog Albea kon bevestigen dat een nieuwe zwangerschap waarschijnlijk geen ernstig gezondheidsrisico zou betekenen, is koningin Fabiola nog tweemaal in verwachting geweest. Na haar laatste zwangerschap, die een buitenbaarmoederlijke bleek te zijn, gaf het echtpaar de hoop op. Het leven van koningin Fabiola zelf zou op haar leeftijd in gevaar komen bij een nieuwe poging. Beiden berustten in hun lot en beschouwden dit als een kans om "meer van alle kinderen te kunnen houden". De pijn van het kinderloos bestaan heeft mogelijk bijgedragen bij Boudewijns standpunt in verband met zijn weigering de abortuswet te tekenen.
Overlijden en mogelijke zaligverklaring
Zie De dood van koning Boudewijn voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Koning Boudewijn overleed op 31 juli 1993 in zijn buitenverblijf in Playa Granada, Motril in Spanje en werd, omdat zijn huwelijk kinderloos bleef, opgevolgd door zijn jongere broer Albert, die aldus koning Albert II der Belgen werd.
Zijn stoffelijk overschot werd te midden van zijn voorgangers bijgezet in de crypte van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken.
Tijdens de begrafenisplechtigheid besloot kardinaal Danneels zijn homilie met wat sommigen als een oproep tot zaligverklaring beschouwden van de overleden vorst[1].
De regering van Boudewijn
[bewerken] Politieke invloed
De rol van de koning in de Belgische parlementaire democratie is omschreven in de grondwet. Dit omvat onder meer het recht om te worden geïnformeerd, om te waarschuwen en het recht om te bemoedigen. Boudewijn kweet zich gedurende zijn langdurig koningschap plichtsbewust en kordaat van deze taak. Koning Boudewijn was de laatste Belgische koning die nog werkelijk politieke invloed deed gelden, onder meer bij de vorming van een nieuwe regering. Zo weigerde hij in 1977 VU- parlementariër Frans Baert, een over partij- én taalgrenzen heen gewaardeerd eminent jurist, te benoemen als federaal minister voor Justitie.[2] Ook berispte hij de Vlaamse minister-president Luc Van den Brande die vlak na de goedkeuring van het Sint-Michielsakkoord pleitte voor een volgende stap in het herschikken van het Belgisch staatsbestel: het confederalisme. Boudewijn dwong de toenmalige vice-premier Hugo Schiltz in 1988 tot een publieke verontschuldiging nadat deze zich had laten ontvallen dat België op een dag niet meer het probleem van de Vlamingen zou zijn. Boudewijn liet zijn persoonlijke opvattingen ook doorwegen bij benoemingen van staatssecretarissen bij de weigering om een staatssecretaris te benoemen zolang ze met haar vriend samenwoonde.
De staatshervorming
Tijdens de regering van Boudewijn laaiden de communautaire twisten tussen de Vlamingen en de Walen op. De problemen tussen de bevolkingsgroepen bedreigden het goed functioneren van het land. Volgens steeds meer Belgen was de omvorming van België tot een federale staat noodzakelijk en had de unitaire eenheidsstaat zijn langste tijd gehad.
Tegen de zin van de koning in ging het parlement in 1970 akkoord met een grondwetswijziging die enkele bevoegdheden decentraliseerde naar de nieuw opgerichte gemeenschappen en uitvoeringsorganen. In 1980 werden de gewesten en gemeenschappen opgericht en vastgelegd in artikel 104 quater. In 1988 en 1993 werden door grondwetswijzigingen meer bevoegdheden overgedragen aan deze gewesten. Deze laatste grondwetswijziging maakte van België een federale staat. Daar de spanningen afnamen tijdens de jaren 80 bekeerde de koning zich ook tot het federalistische gedachtegoed.
Op 21 juli 1993 sprak Boudewijn zijn lof uit over de federalisatie en spoorde hij de verschillende bevolkingsgroepen aan "in eenheid en verscheidenheid samen te leven". Deze toespraak zou zijn politieke testament worden.
Sociale bewogenheid en geloof
In het begin van zijn regering was de jonge koning zeer onzeker: de koningskwestie had Boudewijn niet onberoerd gelaten. Aanvankelijk stond hij nog onder invloed van zijn vader en stiefmoeder. Na zijn huwelijk met Fabiola, bloeide hij open.
Boudewijn en Fabiola werden zich ervan bewust dat ook sociale vraagstukken bijdroegen tot spanningen tussen de bevolkingsgroepen. In 1976 werd ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van zijn koningschap de Koning Boudewijnstichting opgericht, met als doel het oplossen van sociale problemen. In 2008 is de Stichting Europees georiënteerd met programma’s op de Balkan, meer bepaald voor ondersteuning van slachtoffers van de mensenhandel.
Later reisde Boudewijn vaker door het land dan voorheen en liet zijn belangstelling voor het wel en wee van de bevolking blijken bij plaatselijke rampen. Ook bracht de koning de problematiek van de mensenhandel en meer in het bijzonder de vrouwenhandel op het publieke forum door zijn bezoek in 1992 aan het Antwerpse Payoke, een vluchthuis voor prostituees en slachtoffers van mensenhandel. Naderhand onderhield de koning voortdurend contact met slachtofferorganisaties. Door Boudewijns bewogenheid op dit terrein kwam er meer gericht beleid en hulpverlening op gang.
Boudewijn en Fabiola stonden bekend als gelovige mensen. Het koningspaar werd sterk beïnvloed door de charismatische beweging op aansturen van kardinaal Suenens. Volgens CD&V senator Pol Van Den Driessche hield het koningspaar een rechtlijnige visie aan in verband met morele gedragsregels.
Abortuswet
In april 1990 weigerde Boudewijn, die zich beriep op gewetensproblemen, de abortuswet te bekrachtigen. Hij verzocht vervolgens de regering om een rechtsgeldige oplossing aan te brengen voor dit probleem. De Eerste Minister Wilfried Martens redeneerde vervolgens dat de Koning zich in de "feitelijke onmogelijkheid om te regeren" bevond, zodat de voltallige regering, conform de grondwet, de wet zelf kon ondertekenen. Hiervoor werd Koning Boudewijn voor 36 uur van zijn functie ontheven.[3]
Belgisch Congo
Koning Boudewijn kreeg in de eerste tien jaar van zijn bewind veel met Belgisch Congo te maken. Aanvankelijk leek alles goed te gaan, maar al spoedig ontstonden de eerste politieke bewegingen onder de bevolking. Patrice Lumumba was de voornaamste onder de politiek activisten. Hij stond een Congo voor als eenheidsstaat, waarin geen plaats zou zijn voor tegenstellingen tussen verschillende volkeren. Hij wist zo overtuigend deze boodschap te brengen dat zijn aanhang snel groeide. De kolonisten sloeg de schrik om het hart. Na rellen in Leopoldstad in 1959 besloot België Kongo snel te dekoloniseren. De toen zogenoemde tiende Belgische provincie Belgisch Kongo werd op 30 juni 1960 omgevormd tot het onafhankelijke Congo. De communistisch georiënteerde Lumumba en andere leiders werden in het tumult na de onafhankelijkheid gevangengenomen door muitende militairen en onder onduidelijke omstandigheden vermoord, waarschijnlijk met Westerse steun. De naam van Boudewijn wordt hier ook in genoemd en waarschijnlijk is de voor de vroegere kolonisator beledigende toespraak die Lumumba gaf bij de onafhankelijkheidsplechtigheid hier niet vreemd aan.
Kritiek
Boudewijn was volgens velen een geliefd vorst, maar bij velen ook omstreden. De eerste twijfels rezen bij zijn troonsbestijging in 1951, toen sommigen de jonge koning van nauwelijks twintig jaar oud niet in staat achtten om het land te regeren na zo’n intense crisis als de Belgische Koningskwestie. Ook de vruchtbaarheidsproblemen van het koppel zijn een bron van roddelpraatjes geweest. Omwille van zijn diepreligieuze levenshouding lanceerden sommigen het beeld van een strenge en preutse Boudewijn. Maar de ergste aantijgingen werden geuit omtrent de dood van Patrice Lumumba, de eerste -radicale- premier van het pas onafhankelijke Congo, die zou vermoord zijn met medeweten of zelfs in opdracht van de koning. Deze ernstige aantijgingen zijn nooit bewezen, maar evenmin ernstig onderzocht. De religieuze gevoelens van de vorst speelden hem ook postuum parten, toen hij in zijn testament bepaalde dat de kloosterorde van de Monialen van de Monastieke Familie van Betlehem, Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de Heilige Bruno een gedeelte van het koninklijk domein in Opgrimbie mocht gebruiken om er een klooster te bouwen, hoewel dit niet kon volgens de bestemming die dit gebied gekregen had op het gewestplan. In 1994 lokte het verlenen van de bouwvergunning voor dit klooster door de hoogste magistraat van de Dienst Stedenbouw hevig protest uit vanuit groene, later ook uit vrijzinnige en Vlaams-nationalistische hoek. Openlijke politieke weerstand ondervond hij tijdens zijn leven enkel over de abortuskwestie.
Nalatenschap en politieke erfenis
Zonder afbreuk te doen aan de kwaliteiten van koning Boudewijn oogt zijn politieke erfenis eerder karig. De verdere desintegratie van België heeft hij niet kunnen verhinderen. De relatie met Zaïre die de koning van groot belang achtte, vertroebelde en het kwam tot een openlijke breuk met het regime van president Mobutu. De in geloofszaken zeer rechtlijnige en vasthoudende koning moest toezien dat het katholieke geloof aan publiek belang inboette en niet meer als moreel richtsnoer diende voor vele Belgen. Boudewijn vormde achteraf gezien de schakel tussen zijn autoritair optredende vader Leopold III en de meer protocollaire invulling van het koningschap door zijn broer-opvolger koning Albert II.
Wetenswaardigheden
Koning Boudewijn eindigde in 2005 op nr. 2 in de Waalse versie van de verkiezing van De Grootste Belg en in de Vlaamse versie op nr. 16.
In de vroege stripalbums van Urbanus had Boudewijn vaak een rolletje. Hij werd er steevast voorgesteld met brede grijnsglimlach en in militair uniform, korte broek en met een veel te grote generaalspet. In het album De geboorte van Urbanus wordt hij zelf dooppeter van Vlaanderens populairste komiek.
Ook in de stripalbums Het Lodderhoofd (1960-1961) en ’De Man van Europa (1990) van Nero door Marc Sleen heeft hij een klein optreden.
Tijdens de jaren 80 en 90 imiteerde Kurt Van Eeghem koning Boudewijn vaak in sketches op de BRT.
Koning Boudewijn werd ook opgevoerd in de satirische strip Pest in ’t Paleis (1983) door Guido van Meir en Jan Bosschaert als Boudewijn met de IJzeren Rug, een verwijzing naar de rugklachten van de vorst en de middeleeuwse graaf Boudewijn met de IJzeren Arm.
Het nationale voetbalstadion van België (voorheen het Heizelstadion) werd na een grondige renovatie in 1995 hernoemd tot het Koning Boudewijnstadion.
Midden jaren 90 kreeg hij postuum een wassen beeld te Madame Tussauds in Londen. Hij is de enige Belg die er een beeld heeft.
Boudewijn sprak de wereldberoemde woorden: Het duurt twintig jaar of meer om een man te maken; het duurt slechts twintig seconden om een man te breken.* Boudewijn kreeg de bijnaam aalmoezenier-generaal en ’vader overste.
De oude traditie wil dat de vorst peter is van de zevende jongen in een gezin; de vorst had verscheidene petekinderen maar zijn bekendste is ongetwijfeld auteur Bart Moeyaert.
Johan Anthierens, een overtuigd antimonarchist, schreef ooit een boek vol scherpe satirische essays en cartoons tegen koning Boudewijn en het Belgisch hof: Brief aan een postzegel: Kritisch Koningsboek (1990). Het werk omvatte onder meer bijdragen van Herman Brusselmans, Gal, Zak, Erik Meynen, Benoît en Jan Bosschaert. In 1993 schreef hij nog een boek rond de toen recent gestorven vorst: Tricolore Tranen: Boudewijn en het augustusverdriet.
Prins Boudewijn werd geboren in het Kasteel van Stuyvenberg, bij Brussel op 7 september 1930. Hij was het tweede kind van prins Leopold III, vanaf 1934 Koning der Belgen, en prinses Astrid, geboren Prinses van Zweden. Hij werd genoemd naar prins Boudewijn de oudste zoon van prins Filips, Graaf van Vlaanderen.
Boudewijn kwam als eerste in aanmerking voor de troonopvolging. Op vijfjarige leeftijd verloor Boudewijn zijn moeder door een auto-ongeval in Küssnacht am Rigi, Zwitserland. Hij groeide op onder de vleugels van zijn zus die hij Joe noemde. Ook bij zijn grootmoeder, Prinses Ingeborg, vond hij veel liefde. De kleine prins was lid van de scouts. Hij had zijn eigen kameraadjes die speciaal voor hem naar het Kasteel van Laken kwamen. Zijn totemnaam was Trouwe Eland.
De Koningskwestie
De grondwettelijke macht van de Belgische koning ging toen nog bij erfopvolging over op het natuurlijke en wettige nakomelingschap, in rechte lijn van man op man en volgens het eerstgeboorterecht, zoals vastgelegd door de Salische Wet. Sinds 1991 geldt die wet niet meer en wordt aan de eerstgeborene, ongeacht het geslacht, de erfopvolging toegekend. Bij de troonsbestijging van zijn vader op 23 februari 1934, nam de prins de titel Hertog van Brabant aan. Deze titel is traditioneel enkel weggelegd voor de oudste zoon van de koning (de erfgenaam).
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog bracht Leopold III zijn kinderen eerst onder in Frankrijk en later in Spanje. Zelf bleef hij in België. De koning wilde in deze oorlog de rol spelen die zijn vader in de Eerste Wereldoorlog ook had. Deze omstandigheid werd echter gecompliceerd door de snelle capitulatie van België.
Ondanks aandringen van de regering bleef de koning in België. Hij liet ook zijn kinderen terugkomen. In eerste instantie was zijn beslissing vrij populair. De koning vluchtte niet, maar leefde mee met zijn volk, heette het. Toen Leopold hertrouwde, kwamen vele Belgen tot de conclusie dat de koning niet op dezelfde manier onder de bezetting gebukt ging als zij. Zijn voorstellen aan Adolf Hitler om hem zijn staatkundige rol terug te geven, zetten veel kwaad bloed.
Boudewijn en zijn familie vertrokken tegen het eind van de oorlog derhalve naar Oostenrijk. Na de val van de nazi’s verbleef de koninklijke familie in vrijwillige ballingschap in Zwitserland.
Na veel redetwisten leken de Belgen bereid hun koning weer te ontvangen. Om weerstand weg te nemen zou over de koningskwestie besloten worden door middel van een referendum. De koning won het pleit, vooral dankzij een meerderheid in Vlaanderen. Waalse arbeiders wilden zich echter niet onder het bewind van de eerste collaborateur neerleggen; stakingen en demonstraties werden georganiseerd. Er dreigde zelfs een burgeroorlog.
Prins Boudewijn studeerde inmiddels in Genève en verbreedde zijn horizon met een reis door Amerika. Na de hevige rellen in Angleur werd Leopold III tot aftreden gedwongen, en legde de prins op 11 augustus 1950 de eed af. Prins Karel zou tot de meerderjarigheid van Boudewijn als prins-regent het land blijven regeren. Op 16 juli 1951 tekende Leopold zijn troonsafstand, en een dag later droeg hij zijn macht over aan zijn zoon. De Belgen accepteerden de jonge Boudewijn als hun koning, en de spanning verdween.
Huwelijk
In 1960 trouwde Boudewijn met de Spaanse gravin Fabiola de Mora y Aragón. Hun huwelijk bleef kinderloos. Koningin Fabiola raakte tot vijfmaal toe zwanger, een eerste maal in 1961. Het nieuws werd bekend gemaakt door Paus Johannes XXIII, maar na een aantal weken eindigde de zwangerschap. Ook in 1962 en 1963 werd ze zwanger, maar telkens liep het fout af. Nadat behandelend gynaecoloog Albea kon bevestigen dat een nieuwe zwangerschap waarschijnlijk geen ernstig gezondheidsrisico zou betekenen, is koningin Fabiola nog tweemaal in verwachting geweest. Na haar laatste zwangerschap, die een buitenbaarmoederlijke bleek te zijn, gaf het echtpaar de hoop op. Het leven van koningin Fabiola zelf zou op haar leeftijd in gevaar komen bij een nieuwe poging. Beiden berustten in hun lot en beschouwden dit als een kans om "meer van alle kinderen te kunnen houden". De pijn van het kinderloos bestaan heeft mogelijk bijgedragen bij Boudewijns standpunt in verband met zijn weigering de abortuswet te tekenen.
Overlijden en mogelijke zaligverklaring
Zie De dood van koning Boudewijn voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Koning Boudewijn overleed op 31 juli 1993 in zijn buitenverblijf in Playa Granada, Motril in Spanje en werd, omdat zijn huwelijk kinderloos bleef, opgevolgd door zijn jongere broer Albert, die aldus koning Albert II der Belgen werd.
Zijn stoffelijk overschot werd te midden van zijn voorgangers bijgezet in de crypte van de Onze-Lieve-Vrouwekerk in Laken.
Tijdens de begrafenisplechtigheid besloot kardinaal Danneels zijn homilie met wat sommigen als een oproep tot zaligverklaring beschouwden van de overleden vorst[1].
De regering van Boudewijn
[bewerken] Politieke invloed
De rol van de koning in de Belgische parlementaire democratie is omschreven in de grondwet. Dit omvat onder meer het recht om te worden geïnformeerd, om te waarschuwen en het recht om te bemoedigen. Boudewijn kweet zich gedurende zijn langdurig koningschap plichtsbewust en kordaat van deze taak. Koning Boudewijn was de laatste Belgische koning die nog werkelijk politieke invloed deed gelden, onder meer bij de vorming van een nieuwe regering. Zo weigerde hij in 1977 VU- parlementariër Frans Baert, een over partij- én taalgrenzen heen gewaardeerd eminent jurist, te benoemen als federaal minister voor Justitie.[2] Ook berispte hij de Vlaamse minister-president Luc Van den Brande die vlak na de goedkeuring van het Sint-Michielsakkoord pleitte voor een volgende stap in het herschikken van het Belgisch staatsbestel: het confederalisme. Boudewijn dwong de toenmalige vice-premier Hugo Schiltz in 1988 tot een publieke verontschuldiging nadat deze zich had laten ontvallen dat België op een dag niet meer het probleem van de Vlamingen zou zijn. Boudewijn liet zijn persoonlijke opvattingen ook doorwegen bij benoemingen van staatssecretarissen bij de weigering om een staatssecretaris te benoemen zolang ze met haar vriend samenwoonde.
De staatshervorming
Tijdens de regering van Boudewijn laaiden de communautaire twisten tussen de Vlamingen en de Walen op. De problemen tussen de bevolkingsgroepen bedreigden het goed functioneren van het land. Volgens steeds meer Belgen was de omvorming van België tot een federale staat noodzakelijk en had de unitaire eenheidsstaat zijn langste tijd gehad.
Tegen de zin van de koning in ging het parlement in 1970 akkoord met een grondwetswijziging die enkele bevoegdheden decentraliseerde naar de nieuw opgerichte gemeenschappen en uitvoeringsorganen. In 1980 werden de gewesten en gemeenschappen opgericht en vastgelegd in artikel 104 quater. In 1988 en 1993 werden door grondwetswijzigingen meer bevoegdheden overgedragen aan deze gewesten. Deze laatste grondwetswijziging maakte van België een federale staat. Daar de spanningen afnamen tijdens de jaren 80 bekeerde de koning zich ook tot het federalistische gedachtegoed.
Op 21 juli 1993 sprak Boudewijn zijn lof uit over de federalisatie en spoorde hij de verschillende bevolkingsgroepen aan "in eenheid en verscheidenheid samen te leven". Deze toespraak zou zijn politieke testament worden.
Sociale bewogenheid en geloof
In het begin van zijn regering was de jonge koning zeer onzeker: de koningskwestie had Boudewijn niet onberoerd gelaten. Aanvankelijk stond hij nog onder invloed van zijn vader en stiefmoeder. Na zijn huwelijk met Fabiola, bloeide hij open.
Boudewijn en Fabiola werden zich ervan bewust dat ook sociale vraagstukken bijdroegen tot spanningen tussen de bevolkingsgroepen. In 1976 werd ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van zijn koningschap de Koning Boudewijnstichting opgericht, met als doel het oplossen van sociale problemen. In 2008 is de Stichting Europees georiënteerd met programma’s op de Balkan, meer bepaald voor ondersteuning van slachtoffers van de mensenhandel.
Later reisde Boudewijn vaker door het land dan voorheen en liet zijn belangstelling voor het wel en wee van de bevolking blijken bij plaatselijke rampen. Ook bracht de koning de problematiek van de mensenhandel en meer in het bijzonder de vrouwenhandel op het publieke forum door zijn bezoek in 1992 aan het Antwerpse Payoke, een vluchthuis voor prostituees en slachtoffers van mensenhandel. Naderhand onderhield de koning voortdurend contact met slachtofferorganisaties. Door Boudewijns bewogenheid op dit terrein kwam er meer gericht beleid en hulpverlening op gang.
Boudewijn en Fabiola stonden bekend als gelovige mensen. Het koningspaar werd sterk beïnvloed door de charismatische beweging op aansturen van kardinaal Suenens. Volgens CD&V senator Pol Van Den Driessche hield het koningspaar een rechtlijnige visie aan in verband met morele gedragsregels.
Abortuswet
In april 1990 weigerde Boudewijn, die zich beriep op gewetensproblemen, de abortuswet te bekrachtigen. Hij verzocht vervolgens de regering om een rechtsgeldige oplossing aan te brengen voor dit probleem. De Eerste Minister Wilfried Martens redeneerde vervolgens dat de Koning zich in de "feitelijke onmogelijkheid om te regeren" bevond, zodat de voltallige regering, conform de grondwet, de wet zelf kon ondertekenen. Hiervoor werd Koning Boudewijn voor 36 uur van zijn functie ontheven.[3]
Belgisch Congo
Koning Boudewijn kreeg in de eerste tien jaar van zijn bewind veel met Belgisch Congo te maken. Aanvankelijk leek alles goed te gaan, maar al spoedig ontstonden de eerste politieke bewegingen onder de bevolking. Patrice Lumumba was de voornaamste onder de politiek activisten. Hij stond een Congo voor als eenheidsstaat, waarin geen plaats zou zijn voor tegenstellingen tussen verschillende volkeren. Hij wist zo overtuigend deze boodschap te brengen dat zijn aanhang snel groeide. De kolonisten sloeg de schrik om het hart. Na rellen in Leopoldstad in 1959 besloot België Kongo snel te dekoloniseren. De toen zogenoemde tiende Belgische provincie Belgisch Kongo werd op 30 juni 1960 omgevormd tot het onafhankelijke Congo. De communistisch georiënteerde Lumumba en andere leiders werden in het tumult na de onafhankelijkheid gevangengenomen door muitende militairen en onder onduidelijke omstandigheden vermoord, waarschijnlijk met Westerse steun. De naam van Boudewijn wordt hier ook in genoemd en waarschijnlijk is de voor de vroegere kolonisator beledigende toespraak die Lumumba gaf bij de onafhankelijkheidsplechtigheid hier niet vreemd aan.
Kritiek
Boudewijn was volgens velen een geliefd vorst, maar bij velen ook omstreden. De eerste twijfels rezen bij zijn troonsbestijging in 1951, toen sommigen de jonge koning van nauwelijks twintig jaar oud niet in staat achtten om het land te regeren na zo’n intense crisis als de Belgische Koningskwestie. Ook de vruchtbaarheidsproblemen van het koppel zijn een bron van roddelpraatjes geweest. Omwille van zijn diepreligieuze levenshouding lanceerden sommigen het beeld van een strenge en preutse Boudewijn. Maar de ergste aantijgingen werden geuit omtrent de dood van Patrice Lumumba, de eerste -radicale- premier van het pas onafhankelijke Congo, die zou vermoord zijn met medeweten of zelfs in opdracht van de koning. Deze ernstige aantijgingen zijn nooit bewezen, maar evenmin ernstig onderzocht. De religieuze gevoelens van de vorst speelden hem ook postuum parten, toen hij in zijn testament bepaalde dat de kloosterorde van de Monialen van de Monastieke Familie van Betlehem, Maria Ten-Hemel-Opgenomen en de Heilige Bruno een gedeelte van het koninklijk domein in Opgrimbie mocht gebruiken om er een klooster te bouwen, hoewel dit niet kon volgens de bestemming die dit gebied gekregen had op het gewestplan. In 1994 lokte het verlenen van de bouwvergunning voor dit klooster door de hoogste magistraat van de Dienst Stedenbouw hevig protest uit vanuit groene, later ook uit vrijzinnige en Vlaams-nationalistische hoek. Openlijke politieke weerstand ondervond hij tijdens zijn leven enkel over de abortuskwestie.
Nalatenschap en politieke erfenis
Zonder afbreuk te doen aan de kwaliteiten van koning Boudewijn oogt zijn politieke erfenis eerder karig. De verdere desintegratie van België heeft hij niet kunnen verhinderen. De relatie met Zaïre die de koning van groot belang achtte, vertroebelde en het kwam tot een openlijke breuk met het regime van president Mobutu. De in geloofszaken zeer rechtlijnige en vasthoudende koning moest toezien dat het katholieke geloof aan publiek belang inboette en niet meer als moreel richtsnoer diende voor vele Belgen. Boudewijn vormde achteraf gezien de schakel tussen zijn autoritair optredende vader Leopold III en de meer protocollaire invulling van het koningschap door zijn broer-opvolger koning Albert II.
Wetenswaardigheden
Koning Boudewijn eindigde in 2005 op nr. 2 in de Waalse versie van de verkiezing van De Grootste Belg en in de Vlaamse versie op nr. 16.
In de vroege stripalbums van Urbanus had Boudewijn vaak een rolletje. Hij werd er steevast voorgesteld met brede grijnsglimlach en in militair uniform, korte broek en met een veel te grote generaalspet. In het album De geboorte van Urbanus wordt hij zelf dooppeter van Vlaanderens populairste komiek.
Ook in de stripalbums Het Lodderhoofd (1960-1961) en ’De Man van Europa (1990) van Nero door Marc Sleen heeft hij een klein optreden.
Tijdens de jaren 80 en 90 imiteerde Kurt Van Eeghem koning Boudewijn vaak in sketches op de BRT.
Koning Boudewijn werd ook opgevoerd in de satirische strip Pest in ’t Paleis (1983) door Guido van Meir en Jan Bosschaert als Boudewijn met de IJzeren Rug, een verwijzing naar de rugklachten van de vorst en de middeleeuwse graaf Boudewijn met de IJzeren Arm.
Het nationale voetbalstadion van België (voorheen het Heizelstadion) werd na een grondige renovatie in 1995 hernoemd tot het Koning Boudewijnstadion.
Midden jaren 90 kreeg hij postuum een wassen beeld te Madame Tussauds in Londen. Hij is de enige Belg die er een beeld heeft.
Boudewijn sprak de wereldberoemde woorden: Het duurt twintig jaar of meer om een man te maken; het duurt slechts twintig seconden om een man te breken.* Boudewijn kreeg de bijnaam aalmoezenier-generaal en ’vader overste.
De oude traditie wil dat de vorst peter is van de zevende jongen in een gezin; de vorst had verscheidene petekinderen maar zijn bekendste is ongetwijfeld auteur Bart Moeyaert.
Johan Anthierens, een overtuigd antimonarchist, schreef ooit een boek vol scherpe satirische essays en cartoons tegen koning Boudewijn en het Belgisch hof: Brief aan een postzegel: Kritisch Koningsboek (1990). Het werk omvatte onder meer bijdragen van Herman Brusselmans, Gal, Zak, Erik Meynen, Benoît en Jan Bosschaert. In 1993 schreef hij nog een boek rond de toen recent gestorven vorst: Tricolore Tranen: Boudewijn en het augustusverdriet.
Heerlijkheid:
| Hertog van Brabant (1934-1950), Graaf van Henegouwen (1930-1934), Prins van België, regeerde in de periode 1950-1951 als koninklijk prins en van 1951 tot 1993 als Koning der Belgen |
Notitie bij Fabiola: is een Spaanse edelvrouw, kinderboekenschrijfster en verpleegkundige. Ze stond na haar huwelijk in 1960 bekend als Fabiola, Koningin der Belgen. De titel koningin behield ze na het overlijden van haar man koning Boudewijn I in 1993. Om een onderscheid te maken met haar schoonzus, de Koningin der Belgen, wordt ze sindsdien als Fabiola, Koningin van België aangeduid.
Afkomst
Fabiola werd geboren in de Spaanse hoofdstad Madrid in 1928, minder dan drie jaar voordat de Tweede Spaanse Republiek werd uitgeroepen. Ze was de derde dochter van de in totaal zeven kinderen van Don Gonzalo de Mora y Fernández Riera del Olmo, markies van Casa Riera en graaf van Mora (1887-1957) en zijn vrouw Doña Blanca de Aragón y Carrillo de Albornóz Barroeta-Aldamar y Elio (1892-1981). Via haar moeder stamt ze af van de graven van Elio, Johan II van Aragón en Beatrice van Portugal; daarmee behoort ze tot de Spaanse bloedadel. Haar doopmeter was koningin Victoria Eugenia. Haar familie onderhield goede banden met de toenmalige Spaanse dictator Franco, aan wie ze later als koningin met Boudewijn verschillende keren controversiële bezoeken bracht.
Haar broer Jaime de Mora y Aragón was bekend als Spaans acteur en playboy - een schrille tegenstelling met zijn vroom katholieke zuster. Fabiola heeft geprobeerd om in het klooster te gaan, maar veranderde van mening na haar ontmoeting met Boudewijn, die haar meenam naar België. Van mevrouw Franco kreeg ze het fameuze kroondiadeem als huwelijksgeschenk. Als koningin verborg ze haar Spaanse herkomst niet. Zo verscheen ze met een witte mantilla op een pauselijke audiëntie. Fabiola bezat samen met haar echtgenoot de villa Astrida (genoemd naar haar schoonmoeder Koningin Astrid) te Motril in Spanje, waar ze jaarlijks verbleven. Tijdens een van die vakanties overleed koning Boudewijn.
[bewerken] Sprookjes
Fabiola was verpleegster en schrijfster van kinderverhalen. Ze staat bekend om haar sociale betrokkenheid. De ontdekkingsreiziger Guido Derom noemde in 1961 een net ontdekte Antarctische bergketen naar haar. Ter gelegenheid van de vijftiende verjaardag van attractiepark De Efteling werd de attractie De Indische Waterlelies gebouwd, een uitbeelding van een van de twaalf sprookjes uit de bundel Los doce Cuentos maravillosos (vertaald als De twaalf wonderlijke sprookjes van Koningin Fabiola en uitgegeven bij Desclée de Brouwer met illustraties van Lia Timmermans in 1961), die Fabiola in het Spaans schreef in 1955, vijf jaar voor ze huwde met de Belgische koning Boudewijn.
[bewerken] Koningin der Belgen
[bewerken] Huwelijk
Fabiola tijdens een staatsbezoek aan Duitsland 1971, hier in KeulenZe leert Boudewijn kennen na bemiddeling van hulpbisschop Suenens. Beiden zijn diepgelovig en hun eerste ontmoeting vindt plaats in Lourdes. Het hof kondigt op 16 september 1960 officieel de verloving van gravin Fabiola met Koning Boudewijn. Fabiola en Boudewijn trouwden in Brussel (burgerlijk in de Troonzaal van het koninklijk paleis, kerkelijk in de Sint-Michielskathedraal) op 15 december 1960. Haar getuigen waren : de Markies van Casa Riera (broer), Graaf Alejandro de Mora en de Graaf van Barcelona. Johannes XXIII stuurt Kardinaal Siri als pontificaal gezant die de persoonlijke gelukwensen en een bijzondere apostolische zegen overmaakt aan het vorstenpaar, Mgr. Forni leest een boodschap voor. Kardinaal Van Roey zegent het huwelijk in.
Tijdens de huwelijksplechtigheid droeg Fabiola de diadeem der Tien Provinciën die haar schoonmoeder Koningin Astrid na haar huwelijk met de toekomstige koning Leopold III op 25 februari 1927 ontvangen had als geschenk van het Belgische volk (door nationale intekening). Haar witte huwelijksjapon werd ontworpen door Cristobal Balenciaga.
Gravin Fabiola de Mora y Aragón kreeg door haar huwelijk de titel Koningin der Belgen. Ze is nooit hertogin van Brabant of Prinses van België geweest.
Fabiola ging al gauw met een grove borstel door de koninklijke huishouding in Laken. Ook in het Belvédère wilde ze eens huis houden, maar stootte ze op haar schoonzus. Koningin Fabiola en koning Boudewijn bleven kinderloos. Ze raakte tot vijfmaal toe zwanger, een eerste maal in 1961. Het nieuws werd bekend gemaakt door Paus Johannes XXIII, maar na een aantal weken eindigde de zwangerschap. Ook in 1962 en 1963 werd ze zwanger, maar telkens liep het fout af. Nadat behandelend gynaecoloog Albea kon bevestigen dat een nieuwe zwangerschap waarschijnlijk geen ernstig gezondheidsrisico zou betekenen, is koningin Fabiola nog tweemaal in verwachting geweest. Na haar laatste zwangerschap, die een buitenbaarmoederlijke bleek te zijn, gaf het echtpaar de hoop op. Het leven van koningin Fabiola zelf zou op haar leeftijd in gevaar komen bij een nieuwe poging. Beiden berustten in hun lot en beschouwden dit als een kans om "meer van alle kinderen te kunnen houden". De pijn van het kinderloos bestaan heeft mogelijk bijgedragen bij Boudewijns standpunt met betrekking tot zijn weigering de abortuswet te tekenen.
Koningin-weduwe
Na het overlijden van haar echtgenoot in 1993 trok ze zich vrijwel terug uit het publieke leven. Fabiola woont sindsdien op het Kasteel van Stuyvenberg. Ze blijft wel trouw bezig met een aantal zaken: ze is nog steeds actief in de Koning Boudewijnstichting en volgt de Koningin Elisabethwedstrijd actief. Jaarlijks wordt er de eerste prijs, die haar naam draagt, uitgereikt. Ook haar fonds is nog steeds actief, en is ze altijd bij grote officiële activiteiten aanwezig. Ook heeft ze nog steeds andere activiteiten, soms in het buitenland; zo verscheen ze op het Festival Internacional de Música Sacra Rey Balduino en verleende ze haar bescherming aan het EMF[1].
Doodsbedreiging
Op 16 mei 2009 werd er bij de Belgische krant La Dernière Heure een brief afgeleverd waarin door een onbekende groep gedreigd werd een aanslag te plegen op het leven van de koningin. De koningin zou volgens deze brief gedood worden met een kruisboog op 21 juli, de Belgische nationale feestdag, tijdens het defilé.[2][3] Een aanslag werd niet gepleegd; wel waren er maatregelen genomen die haar veiligheid moesten garanderen.[4] Op het einde zwaaide de vorstin naar het publiek met een appel, waarmee ze naar Willem Tell verwees.
Begin 2010 werd er opnieuw een dreigbrief ontvangen.[5][6] Op de Belgische nationale feestdag, 21 juli, zou de koningin wederom slachtoffer kunnen worden van een aanslag op haar leven. De veiligheidsdiensten hebben Fabiola gevraagd niet te provoceren en geen grapjes meer uit te halen (zoals vorig jaar, toen ze met een appel zwaaide).[7]
Gezondheid
Medio januari 2009 werd de koningin enige tijd in het ziekenhuis opgenomen voor een longaandoening en een infectie van de luchtwegen nadat zij enkele dagen eerder een schildklieroperatie had ondergaan. Haar gezondheidstoestand was ernstig, [8] en daarbij leed zij zichtbaar aan artrose en reuma.[9] Ze kon na enige tijd evenwel het ziekenhuis weer verlaten.
Er zijn verschillende ziekenhuizen naar Fabiola vernoemd, onder meer een kinderziekenhuis en een privékliniek in Spanje.
Afkomst
Fabiola werd geboren in de Spaanse hoofdstad Madrid in 1928, minder dan drie jaar voordat de Tweede Spaanse Republiek werd uitgeroepen. Ze was de derde dochter van de in totaal zeven kinderen van Don Gonzalo de Mora y Fernández Riera del Olmo, markies van Casa Riera en graaf van Mora (1887-1957) en zijn vrouw Doña Blanca de Aragón y Carrillo de Albornóz Barroeta-Aldamar y Elio (1892-1981). Via haar moeder stamt ze af van de graven van Elio, Johan II van Aragón en Beatrice van Portugal; daarmee behoort ze tot de Spaanse bloedadel. Haar doopmeter was koningin Victoria Eugenia. Haar familie onderhield goede banden met de toenmalige Spaanse dictator Franco, aan wie ze later als koningin met Boudewijn verschillende keren controversiële bezoeken bracht.
Haar broer Jaime de Mora y Aragón was bekend als Spaans acteur en playboy - een schrille tegenstelling met zijn vroom katholieke zuster. Fabiola heeft geprobeerd om in het klooster te gaan, maar veranderde van mening na haar ontmoeting met Boudewijn, die haar meenam naar België. Van mevrouw Franco kreeg ze het fameuze kroondiadeem als huwelijksgeschenk. Als koningin verborg ze haar Spaanse herkomst niet. Zo verscheen ze met een witte mantilla op een pauselijke audiëntie. Fabiola bezat samen met haar echtgenoot de villa Astrida (genoemd naar haar schoonmoeder Koningin Astrid) te Motril in Spanje, waar ze jaarlijks verbleven. Tijdens een van die vakanties overleed koning Boudewijn.
[bewerken] Sprookjes
Fabiola was verpleegster en schrijfster van kinderverhalen. Ze staat bekend om haar sociale betrokkenheid. De ontdekkingsreiziger Guido Derom noemde in 1961 een net ontdekte Antarctische bergketen naar haar. Ter gelegenheid van de vijftiende verjaardag van attractiepark De Efteling werd de attractie De Indische Waterlelies gebouwd, een uitbeelding van een van de twaalf sprookjes uit de bundel Los doce Cuentos maravillosos (vertaald als De twaalf wonderlijke sprookjes van Koningin Fabiola en uitgegeven bij Desclée de Brouwer met illustraties van Lia Timmermans in 1961), die Fabiola in het Spaans schreef in 1955, vijf jaar voor ze huwde met de Belgische koning Boudewijn.
[bewerken] Koningin der Belgen
[bewerken] Huwelijk
Fabiola tijdens een staatsbezoek aan Duitsland 1971, hier in KeulenZe leert Boudewijn kennen na bemiddeling van hulpbisschop Suenens. Beiden zijn diepgelovig en hun eerste ontmoeting vindt plaats in Lourdes. Het hof kondigt op 16 september 1960 officieel de verloving van gravin Fabiola met Koning Boudewijn. Fabiola en Boudewijn trouwden in Brussel (burgerlijk in de Troonzaal van het koninklijk paleis, kerkelijk in de Sint-Michielskathedraal) op 15 december 1960. Haar getuigen waren : de Markies van Casa Riera (broer), Graaf Alejandro de Mora en de Graaf van Barcelona. Johannes XXIII stuurt Kardinaal Siri als pontificaal gezant die de persoonlijke gelukwensen en een bijzondere apostolische zegen overmaakt aan het vorstenpaar, Mgr. Forni leest een boodschap voor. Kardinaal Van Roey zegent het huwelijk in.
Tijdens de huwelijksplechtigheid droeg Fabiola de diadeem der Tien Provinciën die haar schoonmoeder Koningin Astrid na haar huwelijk met de toekomstige koning Leopold III op 25 februari 1927 ontvangen had als geschenk van het Belgische volk (door nationale intekening). Haar witte huwelijksjapon werd ontworpen door Cristobal Balenciaga.
Gravin Fabiola de Mora y Aragón kreeg door haar huwelijk de titel Koningin der Belgen. Ze is nooit hertogin van Brabant of Prinses van België geweest.
Fabiola ging al gauw met een grove borstel door de koninklijke huishouding in Laken. Ook in het Belvédère wilde ze eens huis houden, maar stootte ze op haar schoonzus. Koningin Fabiola en koning Boudewijn bleven kinderloos. Ze raakte tot vijfmaal toe zwanger, een eerste maal in 1961. Het nieuws werd bekend gemaakt door Paus Johannes XXIII, maar na een aantal weken eindigde de zwangerschap. Ook in 1962 en 1963 werd ze zwanger, maar telkens liep het fout af. Nadat behandelend gynaecoloog Albea kon bevestigen dat een nieuwe zwangerschap waarschijnlijk geen ernstig gezondheidsrisico zou betekenen, is koningin Fabiola nog tweemaal in verwachting geweest. Na haar laatste zwangerschap, die een buitenbaarmoederlijke bleek te zijn, gaf het echtpaar de hoop op. Het leven van koningin Fabiola zelf zou op haar leeftijd in gevaar komen bij een nieuwe poging. Beiden berustten in hun lot en beschouwden dit als een kans om "meer van alle kinderen te kunnen houden". De pijn van het kinderloos bestaan heeft mogelijk bijgedragen bij Boudewijns standpunt met betrekking tot zijn weigering de abortuswet te tekenen.
Koningin-weduwe
Na het overlijden van haar echtgenoot in 1993 trok ze zich vrijwel terug uit het publieke leven. Fabiola woont sindsdien op het Kasteel van Stuyvenberg. Ze blijft wel trouw bezig met een aantal zaken: ze is nog steeds actief in de Koning Boudewijnstichting en volgt de Koningin Elisabethwedstrijd actief. Jaarlijks wordt er de eerste prijs, die haar naam draagt, uitgereikt. Ook haar fonds is nog steeds actief, en is ze altijd bij grote officiële activiteiten aanwezig. Ook heeft ze nog steeds andere activiteiten, soms in het buitenland; zo verscheen ze op het Festival Internacional de Música Sacra Rey Balduino en verleende ze haar bescherming aan het EMF[1].
Doodsbedreiging
Op 16 mei 2009 werd er bij de Belgische krant La Dernière Heure een brief afgeleverd waarin door een onbekende groep gedreigd werd een aanslag te plegen op het leven van de koningin. De koningin zou volgens deze brief gedood worden met een kruisboog op 21 juli, de Belgische nationale feestdag, tijdens het defilé.[2][3] Een aanslag werd niet gepleegd; wel waren er maatregelen genomen die haar veiligheid moesten garanderen.[4] Op het einde zwaaide de vorstin naar het publiek met een appel, waarmee ze naar Willem Tell verwees.
Begin 2010 werd er opnieuw een dreigbrief ontvangen.[5][6] Op de Belgische nationale feestdag, 21 juli, zou de koningin wederom slachtoffer kunnen worden van een aanslag op haar leven. De veiligheidsdiensten hebben Fabiola gevraagd niet te provoceren en geen grapjes meer uit te halen (zoals vorig jaar, toen ze met een appel zwaaide).[7]
Gezondheid
Medio januari 2009 werd de koningin enige tijd in het ziekenhuis opgenomen voor een longaandoening en een infectie van de luchtwegen nadat zij enkele dagen eerder een schildklieroperatie had ondergaan. Haar gezondheidstoestand was ernstig, [8] en daarbij leed zij zichtbaar aan artrose en reuma.[9] Ze kon na enige tijd evenwel het ziekenhuis weer verlaten.
Er zijn verschillende ziekenhuizen naar Fabiola vernoemd, onder meer een kinderziekenhuis en een privékliniek in Spanje.
Heerlijkheid:
| gravin de Mora y Aragón, Koningin der Belgen tot 1993 |
41 Dagmar van Denemarken is geboren op vrijdag 23 mei 1890, dochter van Frederik VIII van Denemarken en Louise Van Zweden (zie 5). Dagmar is overleden op woensdag 11 oktober 1961, 71 jaar oud. Dagmar trouwde, 32 jaar oud, op donderdag 23 november 1922 met Jørgen Castenskiold, 28 jaar oud.
Notitie bij het huwelijk van Dagmar en Jørgen: Ze werd genoemd naar haar tante prinses Dagmar, die na haar huwelijk met tsaar Alexander III de naam Maria Fjodorovna had aangenomen
Jørgen is geboren op donderdag 30 november 1893. Jørgen is overleden op dinsdag 21 november 1978, 84 jaar oud. Kinderen van Dagmar en Jørgen:
42 Oscar II Van Zweden is geboren op woensdag 21 januari 1829 in Stockholm, zoon van Oscar I Van Zweden (zie 3) en Joséphine van Leuchtenberg. Oscar is overleden op zondag 8 december 1907 in Stockholm, 78 jaar oud.
Oscar trouwde, 28 jaar oud, op zaterdag 6 juni 1857 in Wiesbaden met Sophia van Nassau-Weilburg, 20 jaar oud. Sophia is geboren op zaterdag 9 juli 1836 in Slot Biebrich, Wiesbaden. Sophia is overleden op dinsdag 30 december 1913 in Stockholm, 77 jaar oud.
Notitie bij Oscar: Hij was de derde zoon van koning Oscar I van Zweden en koningin Josephine van Leuchtenberg. Via zijn moeder was Oscar een afstammeling van koning Gustaaf I van Zweden. Zijn moeder was een stiefkleindochter van keizer Napoleon I van Frankrijk. De jongste zoon van Oscar II, prins Eugenius, heeft als tweede naam Napoleon.
Oscar Frederik van Bernadotte, prins van Zweden werd geboren op 21 januari 1829 in het Koninklijk Paleis te Stockholm. Kort na zijn geboorte kreeg Oscar de titel hertog van Östergötland. Hij werd geboren tijdens de regering van zijn grootvader, koning Karel XIV Johan. Zijn vader was kroonprins Oscar, de latere koning Oscar I. Hij trad toe tot de marine toen hij elf jaar oud was. Hij werd benoemd tot junior-luitenant in juli 1845. Later ging hij studeren aan de Universiteit van Uppsala; hij was vooral erg goed in wiskunde. Op 6 juni 1857 trouwde hij te Wiesbaden-Biebrich met Sophia van Nassau-Weilburg, de jongste dochter van hertog Willem van Nassau-Weilburg en diens tweede vrouw hertogin Pauline van Württemberg, een kleindochter van koning Frederik I van Württemberg. Sophia had een oudere halfbroer, Adolf, die na de dood van koning Willem III der Nederlanden, groothertog van Luxemburg werd.
Oscar had twee oudere broers: prins Karel (1826-1872), die huwde met prinses Louise der Nederlanden, en de ongehuwd gestorven Gustaaf (1827-1852). Verder had hij een jongere zuster, prinses Eugénie (1830-1889), eveneens ongehuwd; en een jongere broer, prins Augustus (1831-1873), die trouwde met prinses Theresia Amalia van Saksen-Altenburg.
Op 8 juli 1859 stierf Oscars vader koning Oscar I. Deze werd opgevolgd door diens oudste zoon onder de naam Karel XV. Karel XV was 13 jaar koning over de Verenigde Koninkrijken van Zweden en Noorwegen en stierf op 18 september 1872 zonder mannelijke nakomelingen. Aangezien Oscars andere oudere broer, prins Gustaaf, reeds was overleden in 1852 werd Oscar aangewezen als nieuwe koning. Hij en Sophia werden tot koning en koningin van Noorwegen gekroond in de Nidaros-kathedraal in Trondheim op 18 juli 1873. Toen hij koning werd nam hij de volgende lijfspreuk aan: Brödrafolkens väl / Broderfolkenes Vel ("Het welzijn van de Broeder Volkeren"). Terwijl de koning en het koninklijk hof gewoonlijk in Zweden resideerden, leerde Oscar toch vloeiend Noors spreken, en vanaf het begin realiseerde Oscar zich de essentiële problemen bij het onderhouden van de unie tussen de Zweden en Noorwegen. De politieke gebeurtenissen die leidden tot de vreedzame ontbinding van de unie tussen Noorwegen en Zweden in 1905 werden aanzienlijk vergemakkelijkt dankzij de tact en het geduld van de koning zelf. Hij werd onttroond op 7 juni 1905 door het Noorse Parlement en hij deed zelf afstand van de Noorse troon op 26 oktober. Hij weigerde zelfs een aanbod van Noorse regering om een prins van zijn huis tot koning van Noorwegen te benoemen. Maar de betrekkingen tussen de twee landen werden hersteld vóór zijn dood, hij stierf in Stockholm op 8 december 1907.
Zijn grote intelligentie en zijn afstandelijkheid tegenover de dynastieke zaken die van invloed waren bij de andere Europese vorsten gaf de koning aanzienlijk aanzien als scheidsrechter in internationale vragen en kwesties. Op verzoek van het Verenigd Koninkrijk van koningin Victoria, het Duitse Keizerrijk van keizer Wilhelm II en de Verenigde Staten van president Grover Cleveland, werd hij in 1889 benoemd tot Chief Justice van Samoa (voormalig West-Samoa), en hij werd opnieuw ingeschakeld om te bemiddelen in de politieke zaken van Samoa in 1899. In 1897 werd hij bevoegd om een vijfde scheidsrechter te benoemen, indien nodig, in het Venezolaanse geschil, en hij werd verzocht op te treden als scheidsrechter in de Anglo-Amerikaanse arbitrageverdrag dat werd vernietigd door de Amerikaanse Senaat. Hij won vele vrienden in het Verenigd Koninkrijk door zijn steun aan Groot-Brittannië ten tijde van de Tweede Boerenoorlog (1899-1902), die werd uitgedrukt in een verklaring afgedrukt in The Times van 2 mei 1900, toen de Europese reacties op de Britse houding in dat conflict bijna universeel vijandig waren.
Oscars oudste zoon, prins Gustaaf, de hertog van Värmland, volgde hem op als koning Gustaaf V. Zijn tweede zoon, Oscar, deed afstand van al zijn Koninklijke titels om te kunnen trouwen met een hofdame, Ebba Munck, in 1888. Hij nam toen de titel Prins Bernadotte aan en werd later beter bekend als Graaf van Wisborg. De andere zonen van de koning waren Karel, de hertog van Västergötland, die in het huwelijk trad met prinses Ingeborg van Denemarken en Eugenius, de hertog van Närke, die een bekend schilder werd.
Als koning van Noorwegen werd hij, na de gebeurtenissen van 1905, opgevolgd door zijn achterneef, Prins Karel van Denemarken. Prins Karel was een kleinzoon van wijlen Oscars broer, koning Karel XV. Prins Karel werd koning van Noorwegen als koning Haakon VII. Hij was een zoon van koning Frederik VIII van Denemarken en koningin Louise van Denemarken, geboren als prinses Louise van Zweden.
De huidige Noorse koning, Zijne Majesteit Koning Harald V is een achterkleinzoon van Oscar. Harald V is een kleinzoon van Oscars derde zoon, Karel, de hertog van Västergötland. Harald V werd in 1991 koning van Noorwegen.
Er is altijd gespeculeerd dat Oscar naast zijn kinderen bij koningin Sophia ook een aantal buitenechtelijke kinderen had, ook al heeft hij die kinderen nooit officieel erkend. Er wordt gezegd dat hij twee zoons had met de actrice Marie Friberg. En ook zou hij een dochter hebben bij Emma Elizabeth Hammarström, geheten Anna Uddgren (geboren als Anna Hofman, geboren 1868).
Oscar Frederik van Bernadotte, prins van Zweden werd geboren op 21 januari 1829 in het Koninklijk Paleis te Stockholm. Kort na zijn geboorte kreeg Oscar de titel hertog van Östergötland. Hij werd geboren tijdens de regering van zijn grootvader, koning Karel XIV Johan. Zijn vader was kroonprins Oscar, de latere koning Oscar I. Hij trad toe tot de marine toen hij elf jaar oud was. Hij werd benoemd tot junior-luitenant in juli 1845. Later ging hij studeren aan de Universiteit van Uppsala; hij was vooral erg goed in wiskunde. Op 6 juni 1857 trouwde hij te Wiesbaden-Biebrich met Sophia van Nassau-Weilburg, de jongste dochter van hertog Willem van Nassau-Weilburg en diens tweede vrouw hertogin Pauline van Württemberg, een kleindochter van koning Frederik I van Württemberg. Sophia had een oudere halfbroer, Adolf, die na de dood van koning Willem III der Nederlanden, groothertog van Luxemburg werd.
Oscar had twee oudere broers: prins Karel (1826-1872), die huwde met prinses Louise der Nederlanden, en de ongehuwd gestorven Gustaaf (1827-1852). Verder had hij een jongere zuster, prinses Eugénie (1830-1889), eveneens ongehuwd; en een jongere broer, prins Augustus (1831-1873), die trouwde met prinses Theresia Amalia van Saksen-Altenburg.
Op 8 juli 1859 stierf Oscars vader koning Oscar I. Deze werd opgevolgd door diens oudste zoon onder de naam Karel XV. Karel XV was 13 jaar koning over de Verenigde Koninkrijken van Zweden en Noorwegen en stierf op 18 september 1872 zonder mannelijke nakomelingen. Aangezien Oscars andere oudere broer, prins Gustaaf, reeds was overleden in 1852 werd Oscar aangewezen als nieuwe koning. Hij en Sophia werden tot koning en koningin van Noorwegen gekroond in de Nidaros-kathedraal in Trondheim op 18 juli 1873. Toen hij koning werd nam hij de volgende lijfspreuk aan: Brödrafolkens väl / Broderfolkenes Vel ("Het welzijn van de Broeder Volkeren"). Terwijl de koning en het koninklijk hof gewoonlijk in Zweden resideerden, leerde Oscar toch vloeiend Noors spreken, en vanaf het begin realiseerde Oscar zich de essentiële problemen bij het onderhouden van de unie tussen de Zweden en Noorwegen. De politieke gebeurtenissen die leidden tot de vreedzame ontbinding van de unie tussen Noorwegen en Zweden in 1905 werden aanzienlijk vergemakkelijkt dankzij de tact en het geduld van de koning zelf. Hij werd onttroond op 7 juni 1905 door het Noorse Parlement en hij deed zelf afstand van de Noorse troon op 26 oktober. Hij weigerde zelfs een aanbod van Noorse regering om een prins van zijn huis tot koning van Noorwegen te benoemen. Maar de betrekkingen tussen de twee landen werden hersteld vóór zijn dood, hij stierf in Stockholm op 8 december 1907.
Zijn grote intelligentie en zijn afstandelijkheid tegenover de dynastieke zaken die van invloed waren bij de andere Europese vorsten gaf de koning aanzienlijk aanzien als scheidsrechter in internationale vragen en kwesties. Op verzoek van het Verenigd Koninkrijk van koningin Victoria, het Duitse Keizerrijk van keizer Wilhelm II en de Verenigde Staten van president Grover Cleveland, werd hij in 1889 benoemd tot Chief Justice van Samoa (voormalig West-Samoa), en hij werd opnieuw ingeschakeld om te bemiddelen in de politieke zaken van Samoa in 1899. In 1897 werd hij bevoegd om een vijfde scheidsrechter te benoemen, indien nodig, in het Venezolaanse geschil, en hij werd verzocht op te treden als scheidsrechter in de Anglo-Amerikaanse arbitrageverdrag dat werd vernietigd door de Amerikaanse Senaat. Hij won vele vrienden in het Verenigd Koninkrijk door zijn steun aan Groot-Brittannië ten tijde van de Tweede Boerenoorlog (1899-1902), die werd uitgedrukt in een verklaring afgedrukt in The Times van 2 mei 1900, toen de Europese reacties op de Britse houding in dat conflict bijna universeel vijandig waren.
Oscars oudste zoon, prins Gustaaf, de hertog van Värmland, volgde hem op als koning Gustaaf V. Zijn tweede zoon, Oscar, deed afstand van al zijn Koninklijke titels om te kunnen trouwen met een hofdame, Ebba Munck, in 1888. Hij nam toen de titel Prins Bernadotte aan en werd later beter bekend als Graaf van Wisborg. De andere zonen van de koning waren Karel, de hertog van Västergötland, die in het huwelijk trad met prinses Ingeborg van Denemarken en Eugenius, de hertog van Närke, die een bekend schilder werd.
Als koning van Noorwegen werd hij, na de gebeurtenissen van 1905, opgevolgd door zijn achterneef, Prins Karel van Denemarken. Prins Karel was een kleinzoon van wijlen Oscars broer, koning Karel XV. Prins Karel werd koning van Noorwegen als koning Haakon VII. Hij was een zoon van koning Frederik VIII van Denemarken en koningin Louise van Denemarken, geboren als prinses Louise van Zweden.
De huidige Noorse koning, Zijne Majesteit Koning Harald V is een achterkleinzoon van Oscar. Harald V is een kleinzoon van Oscars derde zoon, Karel, de hertog van Västergötland. Harald V werd in 1991 koning van Noorwegen.
Er is altijd gespeculeerd dat Oscar naast zijn kinderen bij koningin Sophia ook een aantal buitenechtelijke kinderen had, ook al heeft hij die kinderen nooit officieel erkend. Er wordt gezegd dat hij twee zoons had met de actrice Marie Friberg. En ook zou hij een dochter hebben bij Emma Elizabeth Hammarström, geheten Anna Uddgren (geboren als Anna Hofman, geboren 1868).
Heerlijkheid:
| van 18 september 1872 tot zijn dood koning van Zweden en tot 18 november 1905 de koning van Noorwegen |
Kinderen van Oscar en Sophia:
1 Gustaaf V Van Zweden, geboren op woensdag 16 juni 1858 in Slot Drottningholm. Volgt 43.
2 Oscar Bernadotte, geboren op dinsdag 15 november 1859 in Slot Drottningholm. Volgt 55.
3 Karel Van Zweden, geboren op woensdag 27 februari 1861 in Stockholm. Volgt 59.
4 Eugenius Napoleon Nicolaas Van Zweden, geboren op dinsdag 1 augustus 1865 in Drottningholm. Eugenius is overleden op zondag 17 augustus 1947 in Stockholm, 82 jaar oud.
Notitie bij Eugenius: Naast zijn openbare functies hield prins Eugenius (meestal aangeduid als prins Eugen) zich vooral bezig met schilderkunst. Hij studeerde bij Wilhelm von Gegerfeld van 1885 tot 1886 en bij Puvis de Chavannes in Parijs van 1887 tot 1889. De prins schilderde vooral landschappen. In zijn beginperiode schilderde hij cultuurlandschappen in Södermanland en Stockholm. Vanaf de jaren dertig schilderde hij daarnaast ook landschappen in Skåne. Tot zijn bekendste werken behoren het altaarstuk in de kerk van Kiruna en de fresco’s in het stadhuis van Stockholm.
In 1905 kocht hij de Waldemarsudde in het Stockholmse stadsdeel Djurgården. Daar liet hij een villa in jugendstil bouwen door de Zweedse architect Ferdinand Boberg. Toen hij in 1947 stierf liet hij de woning en zijn kunstverzameling na aan de Zweedse staat. Thans doet de villa dienst als een kunstmuseum met werken van de voornaamste negentiende- en twintigste-eeuwse Zweedse schilders.
In 1905 kocht hij de Waldemarsudde in het Stockholmse stadsdeel Djurgården. Daar liet hij een villa in jugendstil bouwen door de Zweedse architect Ferdinand Boberg. Toen hij in 1947 stierf liet hij de woning en zijn kunstverzameling na aan de Zweedse staat. Thans doet de villa dienst als een kunstmuseum met werken van de voornaamste negentiende- en twintigste-eeuwse Zweedse schilders.
Titel:
| hertog van Närke |
43 Gustaaf V Van Zweden is geboren op woensdag 16 juni 1858 in Slot Drottningholm, zoon van Oscar II Van Zweden (zie 42) en Sophia van Nassau-Weilburg. Gustaaf is overleden op zondag 29 oktober 1950 in Stockholm, 92 jaar oud.
Gustaaf trouwde, 23 jaar oud, op dinsdag 20 september 1881 in Karlsruhe met Victoria Van Baden, 19 jaar oud. Victoria is geboren op donderdag 7 augustus 1862 in Baden-Württemberg, Duitsland, dochter van Frederik I Willem Lodewijk Van Baden en Louise Marie Elisabeth van Pruisen. Victoria is overleden op vrijdag 4 april 1930 in Rome, 67 jaar oud.
Notitie bij Gustaaf: Gustaaf werd geboren op 16 juni 1858 in het Slot Drottningholm en werd toen meteen verheven tot hertog van Värmland. Gustaaf had alleen jongere broers: Prins Oscar (1859-1953) huwde zonder toestemming van de koning met Ebba van Fulkila Munck, Prins Karel (1861-1951) huwde prinses Ingeborg van Denemarken, een dochter van koning Frederik VIII en Prins Eugenius (1865-1947) bleef ongehuwd, maar was wel een beroemd schilder. In december 1907 stierf zijn vader Oscar II en zo werd Gustaaf koning van Zweden als Gustaaf V. Gustaaf werd geen koning van Noorwegen want dat was in 1905 onafhankelijk geworden. In Noorwegen zat toen een neef van Gustaaf op de troon, koning Haakon VII.
Gustaaf huwde op 20 september 1881 in Karlsruhe met Prinses Victoria van Baden. Victoria was een kleindochter van prinses Sofie van Holstein-Gottorp, een dochter van oud-koning Gustaaf IV Adolf van Zweden en diens vrouw koningin Frederika van Baden. Door deze verbintenis werden het huis Bernadotte en het huis Holstein-Gottorf met elkaar verenigd. Het huis Holstein-Gottorf regeerde over Zweden van 1751 tot 1818. Uit het huwelijk van Gustaaf en Victoria werden drie zonen geboren.
Koning Gustaaf V was de laatste Zweedse koning die zich direct bemoeide met de politiek van zijn land. Dit deed Gustaaf in 1914 over de geschillen van de defensiebegroting. Hij was een zeer conservatieve man, en hij keurde de democratische beweging en de eisen voor de rechten van werknemers niet goed. Hij was ook de laatste Zweedse koning die bevelhebber was van de Zweedse Strijdkrachten in de periode tussen 1907 en 1939.
Er werd van Gustaaf gedacht dat hij Duitse sympathieën had tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zijn politieke houding tijdens de Eerste Wereldoorlog werd sterk beïnvloed door zijn dominante vrouw, koningin Victoria, die een sterke band had met haar Duitse geboorteland. Op 18 december 1914 had Gustaaf een ontmoeting met de twee andere koningen van Scandinavië, koning Haakon VII van Noorwegen en koning Christiaan X van Denemarken, om eenheid aan te tonen binnen en tussen de Scandinavische landen. Eén van Gustaafs andere doelstellingen van deze drie-koningenconferentie was om de vermoedens dat hij aan de Duitse kant van de oorlog stond, te ontkennen.
Zowel de koning als zijn kleinzoon, prins Gustaaf Adolf, hadden sympathie getoond tegenover bepaalde nazileiders vóór de Tweede Wereldoorlog, hoewel duidelijk aantoonbaar enkel voor diplomatieke doeleinden. Gustaaf bezocht tijdens de Tweede Wereldoorlog Berlijn en ook de Duitse leider Adolf Hitler. Volgens historicus Jörgen Weibull probeerde Gustaaf V Adolf Hitler ervan te overtuigen om de vervolging van de Joden te verminderen. Hij deed ook een beroep op de leider van Hongarije, om "in de naam van de mensheid" op te staan voor zijn Joden. Op verzoek van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt, deed Gustaaf V een beroep op Hitler voor vredesonderhandelingen in 1938, "in het belang van de vrede".
Toen nazi-Duitsland de Sovjet-Unie binnen viel in oktober 1941, probeerde koning Gustaaf een privé-brief naar Hitler te sturen, om hem te bedanken voor het onderdrukken van de "Bolsjewieken pest" en om hem te feliciteren hem met zijn "reeds bereikte overwinningen". Maar hij werd door eerste-minister Per Albin Hansson gestopt om dit te doen. Desondanks stuurde Gustaaf in het geheim en achter de rug om van het parlement, via de Duitse ambassade in Stockholm, een telegram naar Hitler.
Gustaaf V was een lange en dunne man. Hij droeg pince-nez brillen en hij had een puntige sik en snor voor de meeste van zijn tienerjaren. Het was een officieel geheim dat de koning een homoseksuele man was, en in zijn latere leven vond hij het geen probleem om dit te vertellen. Een vermeende seksuele affaire met de man Kurt Haijby leidde tot de Haijby-affaire: het hof had Haijby grote sommen geld betaald, hij kreeg tot tweemaal toe psychiatrische zorg en hij werd naar nazi-Duitsland gestuurd, waar hij in een gevangenis van de Gestapo werd geplaatst. De koning was waarschijnlijk niet op de hoogte van deze gebeurtenissen, of althans niet instrumentaal. Dit kwam voor het eerst in de openbaarheid via de onderzoeksjournalistiek van Wilhelm Moberg en Herbert Tingsten, hoofdredacteuren bij de Dagens Nyheter.
Gustaaf V was een intensieve tennisspeler onder de pseudoniem Mr. G. Als speler en promotor van de sport werd hij in 1980 opgenomen in de Tennis Hall of Fame. De koning leerde tennis spelen tijdens een bezoek aan Engeland in 1876. Toen hij terugkeerde in Zweden richtte hij daar de eerste Zweedse tennisclub op. In 1936 richtte hij de Konings Club op. Tijdens zijn regering werd Gustaaf vaak gezien aan de Rivièra, waar hij dan tennis speelde. Tijdens zijn bezoek aan Berlijn ging hij direct na een ontmoeting met Hitler tennissen met de Joodse speler Daniel Prenn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam hij op voor betere behandeling voor de Davis Cup-sterren zoals Jean Borotra uit Frankrijk en Gottfried von Cramm uit Duitsland, die gevangen waren gezet door de Duitse regering.
Gustaaf V was de 1.062ste Ridder in de Spaanse Orde van het Gulden Vlies, hij werd de 828ste Ridder in de Orde van de Kousenband in 1905 en kreeg het grootkruis in de Orde van de Toren en het Zwaard.
Koning Gustaaf V van Zweden stierf op 29 oktober 1950 in Stockholm. Hij was 92 jaar oud en had 43 jaar geregeerd. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon koning Gustaaf VI Adolf.
Gustaaf huwde op 20 september 1881 in Karlsruhe met Prinses Victoria van Baden. Victoria was een kleindochter van prinses Sofie van Holstein-Gottorp, een dochter van oud-koning Gustaaf IV Adolf van Zweden en diens vrouw koningin Frederika van Baden. Door deze verbintenis werden het huis Bernadotte en het huis Holstein-Gottorf met elkaar verenigd. Het huis Holstein-Gottorf regeerde over Zweden van 1751 tot 1818. Uit het huwelijk van Gustaaf en Victoria werden drie zonen geboren.
Koning Gustaaf V was de laatste Zweedse koning die zich direct bemoeide met de politiek van zijn land. Dit deed Gustaaf in 1914 over de geschillen van de defensiebegroting. Hij was een zeer conservatieve man, en hij keurde de democratische beweging en de eisen voor de rechten van werknemers niet goed. Hij was ook de laatste Zweedse koning die bevelhebber was van de Zweedse Strijdkrachten in de periode tussen 1907 en 1939.
Er werd van Gustaaf gedacht dat hij Duitse sympathieën had tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zijn politieke houding tijdens de Eerste Wereldoorlog werd sterk beïnvloed door zijn dominante vrouw, koningin Victoria, die een sterke band had met haar Duitse geboorteland. Op 18 december 1914 had Gustaaf een ontmoeting met de twee andere koningen van Scandinavië, koning Haakon VII van Noorwegen en koning Christiaan X van Denemarken, om eenheid aan te tonen binnen en tussen de Scandinavische landen. Eén van Gustaafs andere doelstellingen van deze drie-koningenconferentie was om de vermoedens dat hij aan de Duitse kant van de oorlog stond, te ontkennen.
Zowel de koning als zijn kleinzoon, prins Gustaaf Adolf, hadden sympathie getoond tegenover bepaalde nazileiders vóór de Tweede Wereldoorlog, hoewel duidelijk aantoonbaar enkel voor diplomatieke doeleinden. Gustaaf bezocht tijdens de Tweede Wereldoorlog Berlijn en ook de Duitse leider Adolf Hitler. Volgens historicus Jörgen Weibull probeerde Gustaaf V Adolf Hitler ervan te overtuigen om de vervolging van de Joden te verminderen. Hij deed ook een beroep op de leider van Hongarije, om "in de naam van de mensheid" op te staan voor zijn Joden. Op verzoek van de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt, deed Gustaaf V een beroep op Hitler voor vredesonderhandelingen in 1938, "in het belang van de vrede".
Toen nazi-Duitsland de Sovjet-Unie binnen viel in oktober 1941, probeerde koning Gustaaf een privé-brief naar Hitler te sturen, om hem te bedanken voor het onderdrukken van de "Bolsjewieken pest" en om hem te feliciteren hem met zijn "reeds bereikte overwinningen". Maar hij werd door eerste-minister Per Albin Hansson gestopt om dit te doen. Desondanks stuurde Gustaaf in het geheim en achter de rug om van het parlement, via de Duitse ambassade in Stockholm, een telegram naar Hitler.
Gustaaf V was een lange en dunne man. Hij droeg pince-nez brillen en hij had een puntige sik en snor voor de meeste van zijn tienerjaren. Het was een officieel geheim dat de koning een homoseksuele man was, en in zijn latere leven vond hij het geen probleem om dit te vertellen. Een vermeende seksuele affaire met de man Kurt Haijby leidde tot de Haijby-affaire: het hof had Haijby grote sommen geld betaald, hij kreeg tot tweemaal toe psychiatrische zorg en hij werd naar nazi-Duitsland gestuurd, waar hij in een gevangenis van de Gestapo werd geplaatst. De koning was waarschijnlijk niet op de hoogte van deze gebeurtenissen, of althans niet instrumentaal. Dit kwam voor het eerst in de openbaarheid via de onderzoeksjournalistiek van Wilhelm Moberg en Herbert Tingsten, hoofdredacteuren bij de Dagens Nyheter.
Gustaaf V was een intensieve tennisspeler onder de pseudoniem Mr. G. Als speler en promotor van de sport werd hij in 1980 opgenomen in de Tennis Hall of Fame. De koning leerde tennis spelen tijdens een bezoek aan Engeland in 1876. Toen hij terugkeerde in Zweden richtte hij daar de eerste Zweedse tennisclub op. In 1936 richtte hij de Konings Club op. Tijdens zijn regering werd Gustaaf vaak gezien aan de Rivièra, waar hij dan tennis speelde. Tijdens zijn bezoek aan Berlijn ging hij direct na een ontmoeting met Hitler tennissen met de Joodse speler Daniel Prenn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam hij op voor betere behandeling voor de Davis Cup-sterren zoals Jean Borotra uit Frankrijk en Gottfried von Cramm uit Duitsland, die gevangen waren gezet door de Duitse regering.
Gustaaf V was de 1.062ste Ridder in de Spaanse Orde van het Gulden Vlies, hij werd de 828ste Ridder in de Orde van de Kousenband in 1905 en kreeg het grootkruis in de Orde van de Toren en het Zwaard.
Koning Gustaaf V van Zweden stierf op 29 oktober 1950 in Stockholm. Hij was 92 jaar oud en had 43 jaar geregeerd. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon koning Gustaaf VI Adolf.
Heerlijkheid:
| was van 8 december 1907 tot 29 oktober 1950 koning van Zweden |
Notitie bij Victoria: Victoria had grote politieke invloed op haar echtgenoot. Na de Eerste Wereldoorlog verloor zij haar populariteit, omdat ze erg Duitsgezind was. Zij was getalenteerd op veel gebieden: ze was een bijzonder goed in het schilderen en fotograferen, en hield zich intensief bezig met experimentele ontwikkelingstechnieken. Ook was ze een uitstekende pianiste, die bijvoorbeeld de hele Ring des Nibelungen uit haar hoofd kon spelen. Victoria van Baden hield zich in Zweden veel bezig met liefdadigheidsinstellingen. Zij was haar leven lang ziekelijk. In de eerste dertig jaar van haar leven werd zij behandeld door haar artsen met therapieën die haar ziekte eerder verergerden. In 1892 echter kreeg zij een nieuwe hofarts in de geneesheer en schrijver Axel Munthe, die haar adviseerde regelmatig te gaan kuren in zuidelijke landen. Daarna ging ze onder meer regelmatig naar Egypte en naar het Italiaanse eiland Capri, waar Munthe een villa had, en bouwde zich daar een eigen residentie, met een groot park eromheen. Deze villa inspireerde haar tot de bouw van het Slot Solliden op het eiland Öland, waar de koninklijke familie sindsdien haar zomervakanties doorbrengt.
Heerlijkheid:
| Prinses van Baden, Koningin van Zweden |
Kinderen van Gustaaf en Victoria:
1 Gustaaf VI Adolf Van Zweden, geboren op woensdag 11 januari 1882 in Stockholm. Volgt 44.
2 Willem Van Zweden, geboren op dinsdag 17 juni 1884 in Stockholm. Volgt 53.
3 Erik Van Zweden, geboren op zaterdag 20 april 1889 in Stockholm. Erik is overleden op vrijdag 20 september 1918 in Slot Drottningholm, 29 jaar oud.
Notitie bij Erik: Erik was een ziekelijk kind. Hij was epileptisch en gebruikte veel medicijnen. Hij leefde een zeer teruggetrokken bestaan en mengde zich niet in staatsaangelegenheden of familiezaken. In 1904 werd hij door koning Oscar II van Zweden, zijn grootvader, opgenomen in de Orde van de Noorse Leeuw.
Erik overleed uiteindelijk op 29-jarige leeftijd aan de gevolgen van de epidemie van de Spaanse griep. Hoewel zij wisten dat hun zoon stervende was, waren noch zijn vader, noch zijn moeder bij zijn sterfbed aanwezig.
Erik overleed uiteindelijk op 29-jarige leeftijd aan de gevolgen van de epidemie van de Spaanse griep. Hoewel zij wisten dat hun zoon stervende was, waren noch zijn vader, noch zijn moeder bij zijn sterfbed aanwezig.
44 Gustaaf VI Adolf Van Zweden is geboren op woensdag 11 januari 1882 in Stockholm, zoon van Gustaaf V Van Zweden (zie 43) en Victoria Van Baden. Hij is gedoopt op zaterdag 11 maart 1882. Gustaaf is overleden op zaterdag 15 september 1973 in Helsingborg, 91 jaar oud.
Notitie bij Gustaaf: Hij werd geboren in Stockholm op 11 november 1882, hij werd toen hertog van Skåne. Hij was de oudste zoon van kroonprins Gustaaf van Zweden en kroonprinses Victoria. Toen hij werd geboren was koning Oscar II van Zweden aan de macht. Gustaaf Adolf had twee jongere broers: prins Wilhelm (1884-1965) die huwde met Maria Paulowna van Rusland en prins Erik die stierf op vrij jonge leeftijd (1889-1918). Toen zijn vader op 29 oktober 1950 stierf, werd hij koning van Zweden als Gustaaf VI Adolf. Zijn persoonlijke motto was Plikten framför allt (Nederlands: Plicht voor alles). Zijn overgrootmoeder Sofie van Holstein-Gottorp was een dochter van de afgezette koning Gustaaf IV Adolf van Zweden waardoor Gustaaf VI Adolf afstamt van het afgezette Zweedse koningshuis Holstein-Gottorp.
Gustaaf VI Adolf huwde een eerste maal op 15 juni 1905 met prinses Margaretha van Connaught, een dochter van prins Arthur van het Verenigd Koninkrijk en prinses Louise Margaretha van Pruisen. Prins Arthur was een zoon van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en prins-gemaal Albert. Louise Margaretha op haar beurt was een dochter van prins Frederik Karel van Pruisen en prinses Maria Anna van Anhalt-Dessau. Uit dit huwelijk werden vier zonen geboren en één dochter. Prinses Margaretha, zwanger van haar zesde kind, stierf erg onverwacht op 1 mei 1920 in Stockholms slot.
Een tweede huwelijk ging Gustaaf Adolf aan met prinses Louise Mountbatten. Het vond plaats op 3 november 1923 in het St. James’s Palace te Londen. Louise was een dochter van Lodewijk Alexander van Battenberg en van prinses Victoria Maria van Hessen-Darmstadt. Victoria Maria was een dochter van prinses Alice van het Verenigd Koninkrijk, een dochter van koningin Victoria en prins-gemaal Albert. Louise Mountbatten was een tante van de huidige prins-gemaal van Engeland, prins Philip Mountbatten. Het was Louise die koningin van Zweden werd.
In 1950 na de dood van koning Gustaaf V werd Gustaaf Adolf koning van Zweden. Zijn vader was overleden op 92-jarige leeftijd en Gustaaf VI Adolf werd koning op de leeftijd van 67 jaar. Gustaaf VI Adolf was gedurende 23 jaar koning der Zweden. Tijdens het bewind van Gustaaf VI Adolf werd er gewerkt aan een nieuwe constitutie van Zweden. Deze nieuwe constitutie ging uiteindelijk van kracht in 1975 na de dood van de koning. De nieuwe constitutie was ter vervanging van de grondwet daterende uit 1809 en was vooral gericht op hervormingen in overeenstemming met de moderne tijd. De persoonlijke kwaliteiten van koning Gustaaf Adolf maakten hem populair onder het Zweedse volk en, op zijn beurt heeft deze populariteit geleid tot een sterke publieke opinie ten gunste van het behoud van de monarchie. Gustaaf Adolfs expertise en interesse in een breed scala van terreinen (waaronder o.a. architectuur en plantkunde) maakte van hem een gerespecteerd man, net als zijn informele en bescheiden karakter en zijn doelgericht vermijden van pracht en praal. De monarchie werd echter ondergeschikt gemaakt aan een democratische staat. Aanvullende bevoegdheden van de vorst werden verwijderd toen in Zweden de constitutionele hervorming werd voltooid in 1975.
Gustaaf VI Adolf was een toegewijd archeoloog en werd toegelaten tot de British Academy voor zijn werk in de botanie in 1958. Gustaaf VI Adolf had deelgenomen aan de archeologische expedities in China, Griekenland en Italië en hij was de oprichter van het Zweedse Instituut te Rome. Hij werd in 1910 de 1126e Ridder in de Orde van het Gulden Vlies in Spanje en hij werd in 1954 de 915e Ridder in de Orde van de Kousenband.
Koning Gustaaf VI Adolf overleed op 15 september 1973 op de leeftijd van 90 jaar na een verslechtering van zijn gezondheid, dat eindigde in longontsteking in het ziekenhuis van Helsingborg. Hij werd opgevolgd door zijn kleinzoon, de 27-jarige kroonprins Karel Gustaaf, zoon van de in 1947 overleden prins Gustaaf Adolf. Koning Gustaaf VI Adolf werd niet zoals bijna al zijn voorgangers bijgezet in de Riddarholmskyrkan te Stockholm maar op de Koninklijke begraafplaats van het Hagapaleis. Hij werd begraven naast zijn twee overleden vrouwen. Koning Gustaaf Adolf is de grootvader van de huidige Zweedse koning, Karel XVI Gustaaf en van de huidige Deense koningin Margaretha II.
De reputatie van de koning als een "professionele amateur hoogleraar" was alom bekend, zowel nationaal als internationaal, en ook onder zijn familieleden en vrienden. Gustaaf Adolf had een enorme privé-bibliotheek bestaande uit bijna 80.000 boeken - het meest indrukwekkende in dit alles was dat hij daadwerkelijk het grootste deel van al die boeken had gelezen. Hij had belangstelling in gespecialiseerde literatuur over Chinese kunst en Oost-Aziatische geschiedenis. Koning Gustaaf Adolf was vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van de beschaving, en hij heeft deelgenomen aan verschillende archeologische expedities. Een andere grote interesse was plantkunde, vooral op het gebied van bloemen en tuinieren. Hij werd beschouwd als een expert op het gebied van de rododendron. Bij het Sofieropaleis (het zomerverblijf van de koning) kweekte hij een van de mooiste collecties rododendrons.
Net als zijn zoon, prins Bertil van Zweden, had koning Gustaaf Adolf levenslang belangstelling in verschillende sporten. Hij genoot van tennis en golf. Daarnaast was hij dol op vliegvissen.
Gustaaf: Gustaaf VI Adolf huwde een eerste maal op 15 juni 1905 met prinses Margaretha van Connaught, een dochter van prins Arthur van het Verenigd Koninkrijk en prinses Louise Margaretha van Pruisen. Prins Arthur was een zoon van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en prins-gemaal Albert. Louise Margaretha op haar beurt was een dochter van prins Frederik Karel van Pruisen en prinses Maria Anna van Anhalt-Dessau. Uit dit huwelijk werden vier zonen geboren en één dochter. Prinses Margaretha, zwanger van haar zesde kind, stierf erg onverwacht op 1 mei 1920 in Stockholms slot.
Een tweede huwelijk ging Gustaaf Adolf aan met prinses Louise Mountbatten. Het vond plaats op 3 november 1923 in het St. James’s Palace te Londen. Louise was een dochter van Lodewijk Alexander van Battenberg en van prinses Victoria Maria van Hessen-Darmstadt. Victoria Maria was een dochter van prinses Alice van het Verenigd Koninkrijk, een dochter van koningin Victoria en prins-gemaal Albert. Louise Mountbatten was een tante van de huidige prins-gemaal van Engeland, prins Philip Mountbatten. Het was Louise die koningin van Zweden werd.
In 1950 na de dood van koning Gustaaf V werd Gustaaf Adolf koning van Zweden. Zijn vader was overleden op 92-jarige leeftijd en Gustaaf VI Adolf werd koning op de leeftijd van 67 jaar. Gustaaf VI Adolf was gedurende 23 jaar koning der Zweden. Tijdens het bewind van Gustaaf VI Adolf werd er gewerkt aan een nieuwe constitutie van Zweden. Deze nieuwe constitutie ging uiteindelijk van kracht in 1975 na de dood van de koning. De nieuwe constitutie was ter vervanging van de grondwet daterende uit 1809 en was vooral gericht op hervormingen in overeenstemming met de moderne tijd. De persoonlijke kwaliteiten van koning Gustaaf Adolf maakten hem populair onder het Zweedse volk en, op zijn beurt heeft deze populariteit geleid tot een sterke publieke opinie ten gunste van het behoud van de monarchie. Gustaaf Adolfs expertise en interesse in een breed scala van terreinen (waaronder o.a. architectuur en plantkunde) maakte van hem een gerespecteerd man, net als zijn informele en bescheiden karakter en zijn doelgericht vermijden van pracht en praal. De monarchie werd echter ondergeschikt gemaakt aan een democratische staat. Aanvullende bevoegdheden van de vorst werden verwijderd toen in Zweden de constitutionele hervorming werd voltooid in 1975.
Gustaaf VI Adolf was een toegewijd archeoloog en werd toegelaten tot de British Academy voor zijn werk in de botanie in 1958. Gustaaf VI Adolf had deelgenomen aan de archeologische expedities in China, Griekenland en Italië en hij was de oprichter van het Zweedse Instituut te Rome. Hij werd in 1910 de 1126e Ridder in de Orde van het Gulden Vlies in Spanje en hij werd in 1954 de 915e Ridder in de Orde van de Kousenband.
Koning Gustaaf VI Adolf overleed op 15 september 1973 op de leeftijd van 90 jaar na een verslechtering van zijn gezondheid, dat eindigde in longontsteking in het ziekenhuis van Helsingborg. Hij werd opgevolgd door zijn kleinzoon, de 27-jarige kroonprins Karel Gustaaf, zoon van de in 1947 overleden prins Gustaaf Adolf. Koning Gustaaf VI Adolf werd niet zoals bijna al zijn voorgangers bijgezet in de Riddarholmskyrkan te Stockholm maar op de Koninklijke begraafplaats van het Hagapaleis. Hij werd begraven naast zijn twee overleden vrouwen. Koning Gustaaf Adolf is de grootvader van de huidige Zweedse koning, Karel XVI Gustaaf en van de huidige Deense koningin Margaretha II.
De reputatie van de koning als een "professionele amateur hoogleraar" was alom bekend, zowel nationaal als internationaal, en ook onder zijn familieleden en vrienden. Gustaaf Adolf had een enorme privé-bibliotheek bestaande uit bijna 80.000 boeken - het meest indrukwekkende in dit alles was dat hij daadwerkelijk het grootste deel van al die boeken had gelezen. Hij had belangstelling in gespecialiseerde literatuur over Chinese kunst en Oost-Aziatische geschiedenis. Koning Gustaaf Adolf was vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van de beschaving, en hij heeft deelgenomen aan verschillende archeologische expedities. Een andere grote interesse was plantkunde, vooral op het gebied van bloemen en tuinieren. Hij werd beschouwd als een expert op het gebied van de rododendron. Bij het Sofieropaleis (het zomerverblijf van de koning) kweekte hij een van de mooiste collecties rododendrons.
Net als zijn zoon, prins Bertil van Zweden, had koning Gustaaf Adolf levenslang belangstelling in verschillende sporten. Hij genoot van tennis en golf. Daarnaast was hij dol op vliegvissen.
(1) trouwde, 23 jaar oud, op donderdag 15 juni 1905 met Margaretha van Connaught, 23 jaar oud. Margaretha is geboren op zondag 15 januari 1882 in Bagshot Park, Surrey, dochter van Arthur van Connaught en Strathearn en Louise Margaretha van Pruisen. Margaretha is overleden op zaterdag 1 mei 1920 in Stockholms slot, 38 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: Margaretha, in Engeland beter bekend als Princess Margaret of Connaught, werd geboren op 15 januari 1882. Zij was de dochter van prins Arthur, hertog van Connaught en Strathearn en prinses Louise Margaretha van Pruisen. Haar grootouders aan vaderskant waren koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk en prins-gemaal Albert van Saksen-Coburg en Gotha. Haar grootouders aan moederskant waren prins Frederik Karel van Pruisen en prinses Maria Anna van Anhalt-Dessau. In haar familiekring werd zij ook wel Daisy genoemd. Ze was een prinses van Groot-Brittannië en Ierland.
Margaret werd gedoopt op 11 maart 1882 door Archibald Campbell Tait, de toenmalige aartsbisschop van Canterbury. Haar meters en peters waren: koningin Victoria, keizer Wilhelm I van Duitsland en keizerin Augusta van Duitsland, de Duitse kroonprinses Victoria, haar grootouders aan moederskant en de Britse Prince of Wales. Margaret kreeg een jonger broertje: Arthur (1883-1938), huwde Alexandra, Hertogin van Fife, dochter van Prinses Louise, die op haar beurt de oudste dochter was van de latere koning Edward VII. En Margaret had een jonger zusje: Patricia (1886-1974), huwde Alexander Ramsay.
Margaret werd gedoopt op 11 maart 1882 door Archibald Campbell Tait, de toenmalige aartsbisschop van Canterbury. Haar meters en peters waren: koningin Victoria, keizer Wilhelm I van Duitsland en keizerin Augusta van Duitsland, de Duitse kroonprinses Victoria, haar grootouders aan moederskant en de Britse Prince of Wales. Margaret kreeg een jonger broertje: Arthur (1883-1938), huwde Alexandra, Hertogin van Fife, dochter van Prinses Louise, die op haar beurt de oudste dochter was van de latere koning Edward VII. En Margaret had een jonger zusje: Patricia (1886-1974), huwde Alexander Ramsay.
(2) trouwde, 41 jaar oud, op zaterdag 3 november 1923 in in het St. James’s Palace met Louise Mountbatten, 34 jaar oud. Louise is geboren op zaterdag 13 juli 1889, dochter van Lodewijk Alexander van Battenberg en Victoria Maria van Hessen-Darmstadt. Louise is overleden op zondag 7 maart 1965, 75 jaar oud.
Notitie bij Louise: Zij werd als Louise van Battenberg geboren, als tweede dochter van Louis Alexander van Battenberg en prinses Victoria Maria van Hessen-Darmstadt en een achterkleindochter van Koningin Victoria. Toen de Engelse Battenbergs in 1917, ten gevolge van de Eerste Wereldoorlog afstand deden van de Duitse titels, kreeg zij de naam Lady Louise Mountbatten.
45 Gustaaf Adolf Van Zweden is geboren op zondag 22 april 1906 in Stockholm, zoon van Gustaaf VI Adolf Van Zweden (zie 44) en Margaretha van Connaught. Gustaaf is overleden op zondag 26 januari 1947 in Kastrup, 40 jaar oud.
Notitie bij Gustaaf: De prins overleed bij een vliegtuigongeluk (KLM-vlucht PH-TCR), nabij de Deense luchthaven Kastrup toen zijn enige zoon en toekomstig kroonprins nog geen jaar oud was. Het fatale ongeluk gebeurde met een KLM-toestel dat onderweg was van Amsterdam naar Stockholm. Alle 22 inzittenden van het toestel, onder wie de Amerikaanse operazangeres en actrice Grace Moore, kwamen om.
Dankzij het feit dat Gustaaf Adolfs vader, de koning, 90 jaar oud werd, was zijn kleinzoon al 27 jaar oud toen hij tot koning van Zweden werd gekroond. Gustaaf Adolf zelf was nooit kroonprins aangezien hij reeds was overleden toen zijn vader in 1950 koning werd.
Gustaaf trouwde, 26 jaar oud, op woensdag 19 oktober 1932 met Sybilla van Saksen-Coburg en Gotha, 24 jaar oud. Sybilla is geboren op zaterdag 18 januari 1908 in Slot Friedenstein, Gotha, dochter van Karel Eduard van Saksen-Coburg en Gotha en Victoria Adelheid van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg. Sybilla is overleden op dinsdag 28 november 1972 in Stockholm, 64 jaar oud. Dankzij het feit dat Gustaaf Adolfs vader, de koning, 90 jaar oud werd, was zijn kleinzoon al 27 jaar oud toen hij tot koning van Zweden werd gekroond. Gustaaf Adolf zelf was nooit kroonprins aangezien hij reeds was overleden toen zijn vader in 1950 koning werd.
Notitie bij Sybilla: Omdat haar man nog voor zijn grootvader overleed, werd ze nooit kroonprinses.
Toen Gustaaf Adolf in 1947 bij een vliegtuigongeluk om het leven kwam, werd de toen éénjarige Karel Gustaaf de nieuwe erfprins en na de dood van zijn overgrootvader in 1950 kroonprins. De kroning van haar zoon tot koning van Zweden op 19 september 1973 maakte ze niet mee, omdat ze even daarvoor op vierenzestigjarige leeftijd overleed.
Sybilla voelde zich nooit echt thuis in Zweden. Ze sprak de taal maar moeizaam (met haar kinderen sprak ze altijd Duits) en raakte, na de dood van haar man ook aan het hof steeds meer geïsoleerd. Ze was niet erg geliefd bij de Zweden, wat mede te maken had met feit dat haar vader aanhanger van de Nazi’s was. Haar dood leidde in Zweden nauwelijks tot beroering.
Via Sybilla - haar oma Helena van Waldeck-Pyrmont was een zuster van de Nederlandse koningin Emma - zijn het Nederlandse en Zweedse koningshuis aan elkaar gelieerd.
Toen Gustaaf Adolf in 1947 bij een vliegtuigongeluk om het leven kwam, werd de toen éénjarige Karel Gustaaf de nieuwe erfprins en na de dood van zijn overgrootvader in 1950 kroonprins. De kroning van haar zoon tot koning van Zweden op 19 september 1973 maakte ze niet mee, omdat ze even daarvoor op vierenzestigjarige leeftijd overleed.
Sybilla voelde zich nooit echt thuis in Zweden. Ze sprak de taal maar moeizaam (met haar kinderen sprak ze altijd Duits) en raakte, na de dood van haar man ook aan het hof steeds meer geïsoleerd. Ze was niet erg geliefd bij de Zweden, wat mede te maken had met feit dat haar vader aanhanger van de Nazi’s was. Haar dood leidde in Zweden nauwelijks tot beroering.
Via Sybilla - haar oma Helena van Waldeck-Pyrmont was een zuster van de Nederlandse koningin Emma - zijn het Nederlandse en Zweedse koningshuis aan elkaar gelieerd.
Kinderen van Gustaaf en Sybilla:
1 Margaretha Désirée Van Zweden, geboren op woensdag 31 oktober 1934 in Slot Haga , Solna, Zweden. Volgt 46.
2 Birgitta Ingeborg Alice Van Zweden, geboren op dinsdag 19 januari 1937 in Slot Haga , Solna, Zweden. Volgt 47.
3 Désirée Van Zweden, geboren op donderdag 2 juni 1938 in Slot Haga , Solna, Zweden. Volgt 48.
4 Christina Van Zweden, geboren op dinsdag 3 augustus 1943 in Slot Haga , Solna, Zweden. Volgt 49.
5 Karel XVI Gustaaf Van Zweden, geboren op dinsdag 30 april 1946 in Solna. Volgt 50.
46 Margaretha Désirée Van Zweden is geboren op woensdag 31 oktober 1934 in Slot Haga , Solna, Zweden, dochter van Gustaaf Adolf Van Zweden (zie 45) en Sybilla van Saksen-Coburg en Gotha.
Margaretha trouwde, 29 jaar oud, op dinsdag 30 juni 1964 in in de Gärdslösa kerk op het eiland Öland met John Ambler, 40 jaar oud. Het huwelijk werd ontbonden in 1996. John is geboren op vrijdag 6 juni 1924. John is overleden op zaterdag 31 mei 2008, 83 jaar oud.
Notitie bij Margaretha: Als gevolg van haar huwelijk met een burger, verloor prinses Margaretha het predicaat Koninklijke Hoogheid.
De heer en mevrouw Ambler hebben drie kinderen:
Sybilla Louise Ambler (geboren 14 april 1965) gehuwd met Cornelius Freiherr von Dincklage (nakomelingen)
Charles Edward Ambler (geboren 14 juli 1966) gehuwd met Helen Ross (nakomelingen)
James Patrick Ambler (geboren 10 juni 1969) gehuwd met Ursula Mary Shipley (nakomelingen)
De heer en mevrouw Ambler hebben drie kinderen:
Sybilla Louise Ambler (geboren 14 april 1965) gehuwd met Cornelius Freiherr von Dincklage (nakomelingen)
Charles Edward Ambler (geboren 14 juli 1966) gehuwd met Helen Ross (nakomelingen)
James Patrick Ambler (geboren 10 juni 1969) gehuwd met Ursula Mary Shipley (nakomelingen)
Heerlijkheid:
| Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Margaretha van Zweden (1934-1964) |
47 Birgitta Ingeborg Alice Van Zweden is geboren op dinsdag 19 januari 1937 in Slot Haga , Solna, Zweden, dochter van Gustaaf Adolf Van Zweden (zie 45) en Sybilla van Saksen-Coburg en Gotha.
Birgitta trouwde, 24 jaar oud, op donderdag 25 mei 1961 in Stockholm met Johann Georg van Hohenzollern-Sigmaringen, 28 jaar oud.
Heerlijkheid:
| Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Birgitta van Zweden (1937-heden) |
Notitie bij het huwelijk van Birgitta en Johann: Sinds 1991 leven Johan Georg en Brigitta gescheiden van tafel en bed.
Het paar kreeg de volgende kinderen:
Carl Christian van Hohenzollern-Sigmaringen (geboren 5 april 1962) gehuwd met Nicole Neschitsch (nakomelingen)
Désirée van Hohenzollern-Sigmaringen (geboren 27 november 1963) gehuwd met en gescheiden van Heinrich graaf von Ortenburg (nakomelingen), hertrouwd met Eckbert von Bohlen und Halbach
Hubertus van Hohenzollern-Sigmaringen (geboren 10 juni 1969) gehuwd met Ute Maria König (nakomelingen)
Johann is geboren op zondag 31 juli 1932 in Sigmaringen, zoon van Frederik Victor van Hohenzollern-Sigmaringen en Margaretha Carola Van Saksen. Het paar kreeg de volgende kinderen:
Carl Christian van Hohenzollern-Sigmaringen (geboren 5 april 1962) gehuwd met Nicole Neschitsch (nakomelingen)
Désirée van Hohenzollern-Sigmaringen (geboren 27 november 1963) gehuwd met en gescheiden van Heinrich graaf von Ortenburg (nakomelingen), hertrouwd met Eckbert von Bohlen und Halbach
Hubertus van Hohenzollern-Sigmaringen (geboren 10 juni 1969) gehuwd met Ute Maria König (nakomelingen)
Notitie bij Johann: Hij studeerde kunstgeschiedenis en archeologie in Parijs, Freiburg im Breisgau en München. Hij promoveerde in 1966 en trad in datzelfde jaar in dienst bij de Bayerischen Staatsgemäldesammlungen. Aanvankelijk was hij referent voor de Franse en Spaanse schilderkunst, later werd hij er conservator en directeur. In 1986 werd hij directeur van het Bayerisches Nationalmuseum. Hij keerde in 1991 terug bij de Staatsgemäldesammlungen, waar hij de drijvende kracht was achter de oprichting van de Pinakothek der Moderne. Hij initiëerde ook de samenwerking met de Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung, van welke instelling hij in 1998 de directeur werd. Daar bleef hij tot zijn pensioen in 2006.
48 Désirée Van Zweden is geboren op donderdag 2 juni 1938 in Slot Haga , Solna, Zweden, dochter van Gustaaf Adolf Van Zweden (zie 45) en Sybilla van Saksen-Coburg en Gotha.
Désirée trouwde, 26 jaar oud, op vrijdag 5 juni 1964 in Stockholm met Niclas Silfverschiöld, 30 jaar oud. Niclas is geboren op donderdag 31 mei 1934.
Notitie bij Désirée: Als gevolg van haar huwelijk met een baron, verloor prinses Désirée het predicaat Koninklijke Hoogheid.
Baron en baroness Silfverschiöld hebben drie kinderen:
Carl Otto Edmund baron Silfverschiöld (1965) gehuwd met Maria Fredriksson (nakomelingen)
Christina Louise Ewa Madeleine baroness Silfverschiöld (1966) gehuwd met Hans Louis Gerard baron de Geer van Finspång (nakomelingen)
Hélène Ingeborg Sybilla barones Silfverschiöld (1968)
Prinses Désirée en haar echtgenoot wonen op Slot Koberg in Sollebrunn en leiden een onopvallend bestaan. Hun aanwezigheid bij koninklijke aangelegenheden is eerder uitzondering dan regel.
Baron en baroness Silfverschiöld hebben drie kinderen:
Carl Otto Edmund baron Silfverschiöld (1965) gehuwd met Maria Fredriksson (nakomelingen)
Christina Louise Ewa Madeleine baroness Silfverschiöld (1966) gehuwd met Hans Louis Gerard baron de Geer van Finspång (nakomelingen)
Hélène Ingeborg Sybilla barones Silfverschiöld (1968)
Prinses Désirée en haar echtgenoot wonen op Slot Koberg in Sollebrunn en leiden een onopvallend bestaan. Hun aanwezigheid bij koninklijke aangelegenheden is eerder uitzondering dan regel.
Heerlijkheid:
| Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Désirée van Zweden (1938-1964) |
49 Christina Van Zweden is geboren op dinsdag 3 augustus 1943 in Slot Haga , Solna, Zweden, dochter van Gustaaf Adolf Van Zweden (zie 45) en Sybilla van Saksen-Coburg en Gotha.
Christina trouwde met Tord Magnuson. Tord is geboren op maandag 7 april 1941.
Notitie bij Christina: Prinses Christina en haar echtgenoot wonen in Stockholm. Zij vertegenwoordigt de koninklijke familie op talrijke gebeurtenissen in Zweden en is betrokken bij vele organisaties in de Zweedse samenleving. Prinses Christina was onder meer voorzitster van het Zweedse Rode Kruis van 1993 tot 2002.
Als gevolg van haar huwelijk met een burger, verloor prinses Christina het predicaat Koninklijke Hoogheid’’.
De heer en mevrouw Magnuson hebben drie zoons:
Carl Gustav Victor Magnuson (geboren 8 augustus 1975)
Tord Oskar Fredrik Magnuson (geboren 20 juni 1977)
Victor Edmund Lennart Magnuson (geboren 10 september 1980)
Als gevolg van haar huwelijk met een burger, verloor prinses Christina het predicaat Koninklijke Hoogheid’’.
De heer en mevrouw Magnuson hebben drie zoons:
Carl Gustav Victor Magnuson (geboren 8 augustus 1975)
Tord Oskar Fredrik Magnuson (geboren 20 juni 1977)
Victor Edmund Lennart Magnuson (geboren 10 september 1980)
Heerlijkheid:
| Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Christina van Zweden (1943-1974) |
50 Karel XVI Gustaaf Van Zweden is geboren op dinsdag 30 april 1946 in Solna, zoon van Gustaaf Adolf Van Zweden (zie 45) en Sybilla van Saksen-Coburg en Gotha.
Karel trouwde, 30 jaar oud, op zaterdag 19 juni 1976 in in de Storkyrkan, de domkerk van Stockholm met Silvia Sommerlath, 32 jaar oud. Silvia is geboren op donderdag 23 december 1943 in Heidelberg.
Notitie bij Karel: Karel Gustaaf is het vijfde kind en de enige zoon van prins Gustaaf Adolf en zijn vrouw Sibylla van Saksen-Coburg en Gotha, een dochter van hertog Karel Eduard van Saksen-Coburg en Gotha. Hij heeft vier zussen: Margaretha (1934) , Birgitta (1937), Désirée (1938) en Christina (1943). Karel Gustaaf is een volle neef van de Deense koningin Margaretha II. De Nederlandse koningin Juliana, eveneens geboren op 30 april, was zijn peetmoeder. Juliana en Karel Gustaaf waren bovendien verwant: Juliana’s oma, koningin Emma, was een zuster van Karel Gustaafs overgrootmoeder: Helena van Waldeck-Pyrmont. Toen zijn vader in 1947 stierf aan de gevolgen van een vliegtuigongeluk, kwam Karel Gustaaf op de tweede plaats in de lijn van de troonopvolging te staan. In 1950 werd hij de officiële kroonprins. In een speech in 2005 vertelde de koning emotioneel over het feit dat hij opgroeide zonder vader. Aan het hof zweeg men over de dood van Gustaaf Adolf, wat heel moeilijk was voor zijn vijf kinderen. Pas toen de koning zeven jaar oud was vertelde men hem hoe zijn vader omgekomen was.
Na de middelbare school deed hij voor twee en een half jaar een opleiding bij de marine, het leger en de luchtmacht. Karel Gustaaf volgde ook colleges in geschiedenis, politicologie, financiële rechten en economie in Stockholm en Uppsala. Hij kreeg speciale opleidingen om hem voor te bereiden op zijn taak als koning van Zweden.
Karel Gustaaf heeft een ceremoniële rol, maar moet bijvoorbeeld wel staatsbezoeken afleggen. De koning is erg geïnteresseerd in technologie, agrarische cultuur, milieu, handel en industrie. Op internationaal gebied is de koning vooral bekend omdat hij elk jaar de Nobelprijzen uitreikt. In zijn eigen land is hij beschermheer van diverse organisaties.
Na de middelbare school deed hij voor twee en een half jaar een opleiding bij de marine, het leger en de luchtmacht. Karel Gustaaf volgde ook colleges in geschiedenis, politicologie, financiële rechten en economie in Stockholm en Uppsala. Hij kreeg speciale opleidingen om hem voor te bereiden op zijn taak als koning van Zweden.
Karel Gustaaf heeft een ceremoniële rol, maar moet bijvoorbeeld wel staatsbezoeken afleggen. De koning is erg geïnteresseerd in technologie, agrarische cultuur, milieu, handel en industrie. Op internationaal gebied is de koning vooral bekend omdat hij elk jaar de Nobelprijzen uitreikt. In zijn eigen land is hij beschermheer van diverse organisaties.
Heerlijkheid:
| sinds 15 september 1973 koning van Zweden |
Notitie bij Silvia: Koningin Silvia is de enige dochter van de Duitse zakenman Walther Sommerlath en de Braziliaanse Alice Soares de Toledo. Haar vader was directeur van de Braziliaanse afdeling van het Zweedse bedrijf Böhler-Uddeholm. Silvia werd tijdens de Tweede Wereldoorlog geboren in Heidelberg (Duitsland). Na de oorlog, in 1947, verhuisde de familie naar Brazilië en Silvia groeide op in São Paulo. In 1957 keerde de familie terug naar Duitsland. Silvia heeft drie nationaliteiten, Duits, Braziliaans en Zweeds.
Voor haar huwelijk werkte Silvia op het Argentijnse Consulaat in München, was een gastvrouw gedurende de Olympische Spelen en was dienstdoend hoofd van Protocol voor de Winterspelen in Innsbruck, Oostenrijk.
Silvia is gediplomeerd tolk-vertaler. Ze spreekt zes talen: Zweeds, Duits, Portugees, Frans, Spaans en Engels. Silvia is ook grotendeels vloeiend in gebarentaal.
Tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München, leerde zij haar man, de Zweedse kroonprins Karel Gustaaf kennen. Na de dood van koning Gustav VI Adolf op 14 september 1973 werd Karel Gustaaf koning.
Op 12 maart 1976 werd de verloving van Karel Gustaaf en Silvia bekendgemaakt. Ongeveer 3 maanden later, op 19 juni 1976, trouwden ze in de Storkyrkan, de domkerk van Stockholm.
Voor haar huwelijk werkte Silvia op het Argentijnse Consulaat in München, was een gastvrouw gedurende de Olympische Spelen en was dienstdoend hoofd van Protocol voor de Winterspelen in Innsbruck, Oostenrijk.
Silvia is gediplomeerd tolk-vertaler. Ze spreekt zes talen: Zweeds, Duits, Portugees, Frans, Spaans en Engels. Silvia is ook grotendeels vloeiend in gebarentaal.
Tijdens de Olympische Spelen van 1972 in München, leerde zij haar man, de Zweedse kroonprins Karel Gustaaf kennen. Na de dood van koning Gustav VI Adolf op 14 september 1973 werd Karel Gustaaf koning.
Op 12 maart 1976 werd de verloving van Karel Gustaaf en Silvia bekendgemaakt. Ongeveer 3 maanden later, op 19 juni 1976, trouwden ze in de Storkyrkan, de domkerk van Stockholm.
Heerlijkheid:
| sinds haar huwelijk met Karel Gustaaf in 1976 koningin van Zweden |
Kinderen van Karel en Silvia:
1 Victoria Van Zweden, geboren op donderdag 14 juli 1977 in Karolinskaziekenhuis, Stockholm. Volgt 51.
2 Carl Philip Van Zweden, geboren op zondag 13 mei 1979 in Stockholm.
Notitie bij Carl: TroonopvolgingAanvankelijk was Carl Philip kroonprins. In 1979 werd de Troonopvolgingswet uit 1810 (Successionsordningen) gewijzigd. Deze constitutionele wijziging houdt in dat de troon ongeacht het geslacht door het oudste kind van de monarch wordt geërfd. Hierdoor was Carl Philip per 1 januari 1980 kroonprins af en werd Victoria kroonprinses. De retroactieve constitutionele wijziging werd echter niet gesteund door de koning, die de voorkeur gaf aan zijn zoon als troonopvolger, omdat deze als troonopvolger geboren was.
Doordat zijn vader een achterachterkleinzoon is van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk, is Carl Philip opgenomen in de Britse lijn van troonopvolging. Daarin gaat Carl Philip wel voor zijn zus Victoria, omdat in deze lijn van troonopvolging mannen voorrang op vrouwen hebben. Carl Philip en Victoria staan respectievelijk op de 182e en 183e plaats.
Van 1984-1986 ging Carl Philip naar de peuterschool van de parochie Västerled, nabij Drottningholm. In 1986 begon hij de basisschool op de Smedslättskolan in Bromma, en vervolgens naar de Ålstensskolan, ook in Bromma. Van 1992 tot 1994 zat hij op het Enskilda Gymnasiet in Stockholm. In de herfst van 1994 werd hij student aan het Kent College in Amerika. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Lundsbergs skola in Värmland.
Na het behalen van zijn diploma in 1999 ging Carl Philip in militaire dienst. In 2002, 2004 en 2007 werd hij respectievelijk tot adelborst, luitenant en kapitein bij de Koninklijke Marine benoemd. Van 2003 tot mei 2006 volgde Carl Philip een opleiding grafisch ontwerpen aan de Forsbergs Skola för grafisk design och reklam. Tevens studeerde hij grafische ontwerpen aan de Rhode Island School of Design in Amerika. In 2009 studeert Carl Philip aan Zweedse Landbouwuniversiteit (SLU) in Alnarp.
Carl Philip is een scout geweest. Hij houdt van het buitenleven en sport (met name voetbal, skiën en zwemmen). In 2003 nam hij deel aan de Wasaloop, de langste langlaufrace ter wereld. Carl Philip houdt ook van autoracen en heeft een racelicentie. Sinds 2008 rijdt hij voor Flash Engineering met een Porsche 911 GT3 in de Carrera Cup Scandanavia.
Van jongs af aan is Carl Philip een enthousiaste amateurfotograaf. Hij beoefende zijn hobby ook professioneel, onder andere als stagiair bij het Amerikaanse tijdschrift National Geographic. In mei 2007 presenteerde Carl Philip in het anatomische theater van het museum Gustavianum in Uppsala 30 detailaangezichten van bloemen en andere natuurverschijnselen uit de botanische tuinen van Uppsala.
Carl Philip heeft veel interesse in ontwerpen en tekenen. In december 2003 ontwierp hij voor de 60e verjaardag van koningin Sylvia de cover van een cd met de muziek van de Notenkraker. De opbrengst van de cd gaat naar de World Childhood Foundation, een door koningin Sylvia opgerichte organisatie. In 2004 creëerde Carl Philip samen met een reclamebureau een kalender, waarvan de opbrengst naar dezelfde organisatie ging.
Carl Philip heeft sinds 1999 een relatie met Emma Pernald. In november 2008 deden geruchten over een breuk tussen beide de ronde. In de tabloid Expressen van 4 maart 2009 wordt de breuk door Emma bevestigd. Ze hebben kennelijk besloten een pauze in hun relatie in te lassen. Dit was een gezamenlijke beslissing.
Doordat zijn vader een achterachterkleinzoon is van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk, is Carl Philip opgenomen in de Britse lijn van troonopvolging. Daarin gaat Carl Philip wel voor zijn zus Victoria, omdat in deze lijn van troonopvolging mannen voorrang op vrouwen hebben. Carl Philip en Victoria staan respectievelijk op de 182e en 183e plaats.
Van 1984-1986 ging Carl Philip naar de peuterschool van de parochie Västerled, nabij Drottningholm. In 1986 begon hij de basisschool op de Smedslättskolan in Bromma, en vervolgens naar de Ålstensskolan, ook in Bromma. Van 1992 tot 1994 zat hij op het Enskilda Gymnasiet in Stockholm. In de herfst van 1994 werd hij student aan het Kent College in Amerika. Hij vervolgde zijn opleiding aan de Lundsbergs skola in Värmland.
Na het behalen van zijn diploma in 1999 ging Carl Philip in militaire dienst. In 2002, 2004 en 2007 werd hij respectievelijk tot adelborst, luitenant en kapitein bij de Koninklijke Marine benoemd. Van 2003 tot mei 2006 volgde Carl Philip een opleiding grafisch ontwerpen aan de Forsbergs Skola för grafisk design och reklam. Tevens studeerde hij grafische ontwerpen aan de Rhode Island School of Design in Amerika. In 2009 studeert Carl Philip aan Zweedse Landbouwuniversiteit (SLU) in Alnarp.
Carl Philip is een scout geweest. Hij houdt van het buitenleven en sport (met name voetbal, skiën en zwemmen). In 2003 nam hij deel aan de Wasaloop, de langste langlaufrace ter wereld. Carl Philip houdt ook van autoracen en heeft een racelicentie. Sinds 2008 rijdt hij voor Flash Engineering met een Porsche 911 GT3 in de Carrera Cup Scandanavia.
Van jongs af aan is Carl Philip een enthousiaste amateurfotograaf. Hij beoefende zijn hobby ook professioneel, onder andere als stagiair bij het Amerikaanse tijdschrift National Geographic. In mei 2007 presenteerde Carl Philip in het anatomische theater van het museum Gustavianum in Uppsala 30 detailaangezichten van bloemen en andere natuurverschijnselen uit de botanische tuinen van Uppsala.
Carl Philip heeft veel interesse in ontwerpen en tekenen. In december 2003 ontwierp hij voor de 60e verjaardag van koningin Sylvia de cover van een cd met de muziek van de Notenkraker. De opbrengst van de cd gaat naar de World Childhood Foundation, een door koningin Sylvia opgerichte organisatie. In 2004 creëerde Carl Philip samen met een reclamebureau een kalender, waarvan de opbrengst naar dezelfde organisatie ging.
Carl Philip heeft sinds 1999 een relatie met Emma Pernald. In november 2008 deden geruchten over een breuk tussen beide de ronde. In de tabloid Expressen van 4 maart 2009 wordt de breuk door Emma bevestigd. Ze hebben kennelijk besloten een pauze in hun relatie in te lassen. Dit was een gezamenlijke beslissing.
Titel:
| hertog van Värmland |
3 Madeleine Van Zweden, geboren op donderdag 10 juni 1982 in Slot Drottningholm. Zij is gedoopt op dinsdag 31 augustus 1982 in in de paleiskapel.
Notitie bij Madeleine: In 1985 ging Madeleine naar de peuterschool van de Västerledparochie. In 1989 begon ze de basisschool op de Smedslättschool in Bromma, maar later ging ze naar Carlssons privéschool. Van 1998 tot 2001 zat ze op het Enskilda Gymnasiet.
In de herfst van 2001 heeft Madeleine in Engeland Engels gestudeerd. In het voorjaar van 2002 heeft ze een cursus rechten en een cursus computer science gedaan waarvoor ze het European Computer Driving Licence-certificaat heeft gekregen.
In de herfst van 2003 nam ze deel aan een werkervaring / trainee programma dat gericht was op architectuur en design. Het doel van dit programma was om gedegen en praktische kennis te verwerven in architectuur en meubelontwerp als ook moderne en hedendaagse kunst.
Sinds het voorjaar van 2003 studeert Madeleine aan de Universiteit van Stockholm. Ze heeft vakken afgerond in kunstgeschiedenis, volkenkunde en geschiedenis. Een van de essays van haar hoofdvakken ging over koningin Victoria van Zweden (1862 – 1930) en de vestiging van het Slot Solliden op het eiland Öland. In januari 2006 heeft ze haar studies afgerond en is ze naar New York vertrokken voor een trainee programma bij Unicef. Hier heeft Madeleine informatiebijeenkomsten op het hoofdkwartier van de VN bijgewoond en nam ze deel aan conferenties over vrouwen die geëxploiteerd werden voor de seksindustrie. Ook nam ze deel aan vervolgprojecten in de Bronx, Oekraïne en Sint-Petersburg die betrekking hadden op jonge moeders die in de seksindustrie gebruikt zijn of verhandeld zijn.
In de herfst van 2006 wil ze de studies organisatie en leiderschap weer oppakken.
Naast Zweeds spreekt Madeleine ook vloeiend Engels en Duits en redelijk Frans.
Sinds haar vroege jeugd heeft Madeleine een grote passie voor paarden en paardrijden. Na het behalen van haar toelatingsexamen schonk de provincie Gävleborg, die bestaat uit Gästrikland en Hälsingland, haar een beurs. Deze beurs is bedoeld om de jeugd te betrekken bij het paardrijden. In 2001 reikte ze voor het eerst de Ponyrijder van het Jaar met trainer in Gävleborg en Gold Rider prijzen uit.
Hiernaast is ze geïnteresseerd in kunst, cultuur, dans en theater en maatschappelijke kwesties. Net als haar oudere zus brengt ze graag tijd door in de natuur en ze houdt van lange wandelingen en skiën.
Op 11 augustus 2009 werd de verloving van prinses Madeleine en haar vriend de advocaat Jonas Bergström bekend gemaakt. Madeleine en Jonas zijn sinds 2002 een stel. Het huwelijk zou plaatsvinden na het huwelijk van Madeleine’s oudere zus kroonprinses Victoria van Zweden en Daniel Westling (19 juni 2010), maar op 24 april 2010 maakte het Zweedse koningshuis bekend dat Madeleine en Jonas uit elkaar gingen. De souvenirs die voor hen werden gemaakt, zijn uit de rekken gehaald.
Madeleine is de patrones van de organisatie Min Stora Dag (Het Zweedse equivalent van de Doe een wens stichting). In 2006 liep ze 6 maanden stage bij UNICEF in New York en werkt voor de afdeling van de Kinderbescherming.
In de herfst van 2001 heeft Madeleine in Engeland Engels gestudeerd. In het voorjaar van 2002 heeft ze een cursus rechten en een cursus computer science gedaan waarvoor ze het European Computer Driving Licence-certificaat heeft gekregen.
In de herfst van 2003 nam ze deel aan een werkervaring / trainee programma dat gericht was op architectuur en design. Het doel van dit programma was om gedegen en praktische kennis te verwerven in architectuur en meubelontwerp als ook moderne en hedendaagse kunst.
Sinds het voorjaar van 2003 studeert Madeleine aan de Universiteit van Stockholm. Ze heeft vakken afgerond in kunstgeschiedenis, volkenkunde en geschiedenis. Een van de essays van haar hoofdvakken ging over koningin Victoria van Zweden (1862 – 1930) en de vestiging van het Slot Solliden op het eiland Öland. In januari 2006 heeft ze haar studies afgerond en is ze naar New York vertrokken voor een trainee programma bij Unicef. Hier heeft Madeleine informatiebijeenkomsten op het hoofdkwartier van de VN bijgewoond en nam ze deel aan conferenties over vrouwen die geëxploiteerd werden voor de seksindustrie. Ook nam ze deel aan vervolgprojecten in de Bronx, Oekraïne en Sint-Petersburg die betrekking hadden op jonge moeders die in de seksindustrie gebruikt zijn of verhandeld zijn.
In de herfst van 2006 wil ze de studies organisatie en leiderschap weer oppakken.
Naast Zweeds spreekt Madeleine ook vloeiend Engels en Duits en redelijk Frans.
Sinds haar vroege jeugd heeft Madeleine een grote passie voor paarden en paardrijden. Na het behalen van haar toelatingsexamen schonk de provincie Gävleborg, die bestaat uit Gästrikland en Hälsingland, haar een beurs. Deze beurs is bedoeld om de jeugd te betrekken bij het paardrijden. In 2001 reikte ze voor het eerst de Ponyrijder van het Jaar met trainer in Gävleborg en Gold Rider prijzen uit.
Hiernaast is ze geïnteresseerd in kunst, cultuur, dans en theater en maatschappelijke kwesties. Net als haar oudere zus brengt ze graag tijd door in de natuur en ze houdt van lange wandelingen en skiën.
Op 11 augustus 2009 werd de verloving van prinses Madeleine en haar vriend de advocaat Jonas Bergström bekend gemaakt. Madeleine en Jonas zijn sinds 2002 een stel. Het huwelijk zou plaatsvinden na het huwelijk van Madeleine’s oudere zus kroonprinses Victoria van Zweden en Daniel Westling (19 juni 2010), maar op 24 april 2010 maakte het Zweedse koningshuis bekend dat Madeleine en Jonas uit elkaar gingen. De souvenirs die voor hen werden gemaakt, zijn uit de rekken gehaald.
Madeleine is de patrones van de organisatie Min Stora Dag (Het Zweedse equivalent van de Doe een wens stichting). In 2006 liep ze 6 maanden stage bij UNICEF in New York en werkt voor de afdeling van de Kinderbescherming.
51 Victoria Van Zweden is geboren op donderdag 14 juli 1977 in Karolinskaziekenhuis, Stockholm, dochter van Karel XVI Gustaaf Van Zweden (zie 50) en Silvia Sommerlath.
Victoria trouwde, 32 jaar oud, op zaterdag 19 juni 2010 in in de Storkyrkan in Stockholm met Daniel Westling, 36 jaar oud. Daniel is geboren op zaterdag 15 september 1973 in Örebro.
Notitie bij Victoria: Victoria heeft een jongere broer, prins Carl Philip (1979) en een jongere zus prinses Madeleine (1982). Op 27 september 1977 werd Victoria gedoopt. Haar peetouders zijn koning Harald V van Noorwegen, koningin Beatrix van Nederland, haar oom Ralf Sommerlath en haar tante prinses Désirée, barones Silfverschiöld. Haar voornamen zijn allemaal vernoemingen:
Victoria is naar haar betovergrootmoeder koningin Victoria.
Ingrid is naar haar oudtante koningin Ingrid van Denemarken.
Alice is naar haar oma, Alice Sommerlath, van moeders kant.
Désirée is naar haar voorouder Désirée Clary, koningin van Zweden en/of naar haar tante prinses Désirée, barones Silfverschiöld.
Victoria woont in slot Drottningholm westelijk van Stockholm. De Zweedse dynastieke titel Hertogin van Västergötland werd haar in 1980 verleend. Ook haar echtgenoot is Hertog van Västergötland.
In 1979 werd de Troonopvolgingswet uit 1810 (Successionsordningen) gewijzigd. Deze constitutionele wijziging betekent dat de troon ongeacht het geslacht door het oudste kind van de monarch geërfd wordt. Zweden was het eerste land dat deze absolute erfopvolging aannam. Hierdoor werd Victoria op 1 januari 1980 kroonprinses van Zweden en was haar in 1979 geboren broer Carl Philip troonopvolger af. De retroactieve constitutionele wijziging werd schijnbaar niet ondersteund door de koning, die de voorkeur gaf aan zijn zoon als troonopvolger (omdat deze ook als troonopvolger geboren was).
Doordat haar vader een achterachterkleinzoon is van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk, is Victoria opgenomen in de Britse lijn van troonopvolging. Daarin gaat Carl Philip wel voor, omdat in deze lijn van troonopvolging mannen voorrang op vrouwen hebben. Carl Philip en Victoria staan respectievelijk op de 182e en 183e plaats.
In 1982-1984 ging Victoria naar de kleuterschool van de Västerledparochie. In 1984 begon ze de basisschool op de Smedlättskola in Bromma, later ging ze naar de Ålstensskolan ook in Bromma. Aansluitend ging Victoria naar het Enskilda Gymnasium in Stockholm, waar ze in 1996 haar diploma behaalde.
Haar talenkennis heeft ze in de zomervakantie in de Verenigde Staten en Duitsland verbeterd. In 1996-1997 studeerde Victoria Frans aan de Université Catholique de l’Ouest in Angers (Frankrijk). In de herfst van 1997 volgde ze een speciaal programma in de Riksdag (het Zweedse Parlement), voor beter begrip van de werkzaamheden van de Riksdag.
Van 1998 tot en met 2000 woonde Victoria in de Verenigde Staten waar ze politicologie en geschiedenis aan de Yale Universiteit (Connecticut) volgde. Daarbij was Victoria in mei 1999 stagiaire op de Zweedse ambassade in Washington D.C. en in juni en september 2002 stagiaire bij de Verenigde Naties in New York. In de herfst van 2000 studeerde Victoria conflict beheersing en internationaal vrede handhaven aan het Zweeds Nationaal Militair College. In 2001 werd Victoria betrokken bij het Zweeds voorzitterschap van de Europese Unie en voltooide ze een studie programma bij overheidsinstanties (Rosenbad).
Gedurende de lente van 2002 volgde Victoria een studieprogramma bij de Styrelsen för internationellt utvecklingssamarbete (SIDA; Swedish International Development Cooperation Agency). In de herfst liep ze stage bij de Zweedse Handelskamers in Berlijn en Parijs. In 2003 bezocht Victoria Zweedse bedrijven, volgde ze een studie en een intern programma in landbouw en bosbouw en voltooide ze de basis soldaten training bij SWEDINT (Swedish Armed Forces International Centre).
In 2004 bleef Victoria Zweedse bedrijven bezoeken. En in de herfst van dat jaar vervolgde ze haar studies in politicologie, internationale relaties en conflict beheersing aan het Zweeds Nationaal Militair College. In 2005 bestudeerde ze aan de samenleving gerelateerde onderwerpen (privé begeleid) en volgde ze vakken aan de Universiteit van Stockholm.
In de herfst van 2006 begon Victoria in het diplomaten programma van het ministerie van Buitenlandse zaken. Dit programma is een trainingsprogramma voor jonge toekomstige diplomaten en geeft inzicht in het werk van het ministerie, Zweedse buitenlandse- en veiligheids- politiek en Zweedse relaties met de rest van de wereld. De opleiding omvat lezingen, seminars, groepsopdrachten en bezoeken aan autoriteiten en instituten. Het programma liep van september 2006 tot en met juni 2007.
Gedurende de herfst van 2007 studeerde Victoria Frans en onderging een stage bij de (permanente) Zweedse vertegenwoordiging bij de Europese Unie.
Victoria spreekt vloeiend Zweeds, Duits, Engels en Frans
Het meerderjarig verklaren van Victoria gebeurde op 14 juli 1995 tijdens een ceremonie in de Staatszaal van het Koninklijk Paleis in Stockholm. Victoria hield aldaar haar eerste speech voor de Riksdag.
Als kroonprinses is Victoria een "werkend" lid van de Zweedse koninklijke familie met haar eigen agenda gevuld met officiële afspraken. Daarbij ondersteunt ze haar vader met en bij representatieve taken.
Victoria is vooral geïnteresseerd in ontwikkelings- en vredespolitiek.
Ze is aanwezig bij de besprekingen van de koning met ministers en de adviseurs van buitenlandse zaken. Wanneer nodig treedt ze op als (tijdelijk) regent (Riksföreståndare). Victoria neemt ook deel aan de officiële diners van de koning en koningin, staatsbezoeken aan Zweden, de opening van de Riksdag, de festiviteiten op de Zweedse Nationale Dag en de jaarlijkse Nobelfestiviteiten.
Sinds 2001 onderneemt Victoria officiële bezoeken aan het buitenland als vertegenwoordigster van de koning. In de herfst van 2001 ging ze voor het eerst alleen op werkbezoek naar Japan. In 2002 bezocht Victoria Kosovo, in 2003 Egypte en de Verenigde Staten. In 2004 opende ze een tentoonstelling in Hongarije en bezocht ze Saudi-Arabië. Victoria bezocht in 2005 Australië, Sri Lanka, Bangladesh, Japan, China en Turkije. In 2006 waren Brazilië en Frankrijk aan de beurt. Dubai en Luxemburg werden in 2008 bezocht.
Het Kroonprinses Victoriafonds werd in 1997 opgericht als onderdeel van Radiohjälpen, de fondsenwervende tak van Sveriges Television en Sveriges Radio. Het doel van het fonds is het ondersteunen van ontspannings- en recreatieve activiteiten voor kinderen en jonge mensen met een lichamelijke handicap of chronische ziekte.
Het gehele jaar kunnen aanvragen ingediend worden. Subsidies kunnen vrij breed gebruikt worden van het financieren van begeleiders bij recreatieve reisjes tot sporten zoals paardrijden, skiën en rolstoelbasketbal.
Elke zomer promoot Sveriges Television het fonds op televisie. De uitzendingen zijn vooral geconcentreerd rond de Zweedse Nationale Dag op 6 juni en de verjaardag van Victoria op 14 juli. Op de verjaardag van Victoria, wanneer uitgezonden wordt vanuit Borgholm waar de mensen en de koninklijke familie de verjaardag vieren, kan het publiek inbellen voor donaties en tegelijk meedoen aan prijsvragen/wedstrijden.
De middelen van het Kroonprinses Victoria Fonds zijn voornamelijk afkomstig van de bevolking (donaties). Maar grote bedrijven zoals Arla Foods, Swedbank, en AB Svenska Returpack zijn sponsor partners. Verder komt steun van de Vereniging van Zweedse bakkers en banketbakkers, die elk jaar een nationale "prinsessentaart week" organiseren. Gedurende deze week doneren deelnemende bakkers en cafés 2,50 SEK per verkocht prinsessengebakje en 10 SEK per verkochte prinsessentaart aan het fonds.
Elk jaar wordt het resultaat van deze geldwervingsactie op de naamdag van Victoria, 12 maart, gepresenteerd. Meestal wordt dit door Victoria zelf gedaan. In 2007 was de opbrengst 200.000 SEK.
Victoria bezoek elk jaar één of meerdere clubs of projecten die geld van het fonds hebben ontvangen. Deze bezoeken worden niet bekend gemaakt via de officiële Koninklijke Agenda, maar worden privé gehouden. Victoria wordt vaak vergezeld door Sveriges Television en deze zendt korte programma’s van deze bezoeken gedurende het jaar uit.
In 1997 bracht Victoria anorexia in de aandacht, door ervoor uit te komen dat ze aan een eetstoornis leed. Het nieuws werd gebracht door een woordvoerder, aanleiding waren vele roddels in bladen en kranten. Voorheen was Victoria van plan om aan Uppsala University te gaan studeren. Echter door de enorme aandacht van de media en het publiek werden de plannen gewijzigd. Victoria verhuisde naar de Verenigde Staten, waar ze professionele hulp kreeg en aan de Yale universiteit studeerde. Door deze drastische beslissing kon Victoria een anoniem leven leiden terwijl ze hulp en begeleiding kreeg. Dus zonder dat ze zich zorgen hoefde te maken over de media aandacht en of dat mensen haar op straat zouden herkennen.
Een jaar na haar herstel vertelde ze: ’Ik voel me nu heel goed, maar iedereen is door een hele moeilijke tijd gegaan.’ In november 2002 kwam het boek "Victoria, Victoria!" uit. Daarin spreekt Victoria zich ook uit over haar eetstoornis.
Er werd veel gesproken over het privéleven van Victoria, vooral wat relaties betreft. Haar eerste serieuze relatie was met Daniel Collert. Ze bewogen zich in dezelfde sociale kringen, bezochten dezelfde scholen en waren goede vrienden. Toen Victoria in 1998 naar de Verenigde Staten verhuisde voor haar studies en om te herstellen van haar eetstoornis ging Daniel met haar mee en vestigde zich in New York. In september 2000 werd de relatie van Victoria en Daniel door Victoria in een interview tijdens Expo 2000 bevestigd. Later werd de relatie ook door Elisabeth Tarras-Wahlberg, het toenmalige hoofd van de Pers- en Informatieafdeling van het Koninklijk Hof, bevestigd. Victoria en Daniel Collert gingen in 2001 uit elkaar.
Sinds 2002 is ze gezien met Daniel Westling, haar personal trainer en een sportschooleigenaar. Ze liet weten dat ze alleen goede vrienden waren en dat ze er verder niets over kwijt wilde. Er is veel geroddeld over haar vermoedelijke relatie met Daniel, tot aan zogenaamde verlovingen toe. Ook was er kritiek op het feit dat Daniel niet tot haar klasse behoort. In april 2005, toen ze geïnterviewd werd door een Japanse krant, vertelde Victoria: Ik denk dat de moderne manier om te trouwen is wanneer je van elkaar houdt, ook voor de Zweden. Dan maakt het niet uit waar iemand vandaan komt. De kroonprinses noemde geen naam, maar ze zei dat er iemand in haar leven is.
Op 24 februari 2009 werden voorafgaand aan een overleg tussen de koning en de premier de geruchten over een naderende verloving en huwelijk van Victoria en Daniel Westling steeds intenser. De verloving werd bevestigd door het Zweedse hof in de vorm van een boodschap op YouTube. Het huwelijk van prinses Victoria en Daniel vond op 19 juni 2010 in de Storkyrkan in Stockholm plaats. Daniel draagt vanaf dat moment de titels Prins van Zweden en de dynastieke titel Hertog van Västergötland, met het predicaat Koninklijke Hoogheid.
De datum van het huwelijk werd vastgesteld op dezelfde dag als het huwelijk tussen de ouders van Victoria, Koning Karel XVI Gustaaf van Zweden en Silvia Sommerlath, dat plaatsvond op 19 juni 1976, en het huwelijk van Koning Karel XV van Zweden en Louise der Nederlanden, op 19 juni 1850. Het gekozen jaar is 200 jaar nadat Karel XIV Johan van Zweden tot Zweedse troonopvolger werd gekozen.
Op 17 september 2009 kondigde de parochie van de kathedraal aan dat 12,4 miljoen Zweedse kronen gebruikt zou worden voor een schoonmaak en renovatie van de kathedraal gedurende de periode van januari tot april 2010. Het huwelijk zelf zou ongeveer 20 miljoen kronen gaan kosten, waarvan de helft door de Zweedse Koninklijke familie en de helft door de Zweedse overheid betaald zou worden.
Op 24 november 2009 werd besloten dat de dagen tussen de Nationale feestdag van Zweden en het huwelijk op 19 juni het thema "Love Stockholm 2010" meekregen. Voor de burgers werden er verscheidene activiteiten in het kader van muziek, kunst, cultuur, eten, design en geschiedenis georganiseerd.
Op 18 juni 2010 eerde het Zweedse parlement het koppel met een gala in het Concertgebouw van Stockholm. Optredens werden gegeven door Malena Ernman, Helen Sjöholm, Peter Jöback en de Zweedse band Roxette, die met zijn bekende hit The Look optrad.
Als bruidsmeisjes en -jonker waren bij de bruiloft aanwezig (tussen haakjes de leeftijd ten tijde van het huwelijk):
Prinses Amalia (6)
Prins Christian (4)
Giulia Sommerlath (14)
Hedvig Blom (11)
Ian De Geer (8)
Prinses Ingrid Alexandra (6)
Léopold Sommerlath (7)
Madeleine von Dincklage (11)
Vera Blom (6)
Vivian Sommerlath (15)
Victoria is naar haar betovergrootmoeder koningin Victoria.
Ingrid is naar haar oudtante koningin Ingrid van Denemarken.
Alice is naar haar oma, Alice Sommerlath, van moeders kant.
Désirée is naar haar voorouder Désirée Clary, koningin van Zweden en/of naar haar tante prinses Désirée, barones Silfverschiöld.
Victoria woont in slot Drottningholm westelijk van Stockholm. De Zweedse dynastieke titel Hertogin van Västergötland werd haar in 1980 verleend. Ook haar echtgenoot is Hertog van Västergötland.
In 1979 werd de Troonopvolgingswet uit 1810 (Successionsordningen) gewijzigd. Deze constitutionele wijziging betekent dat de troon ongeacht het geslacht door het oudste kind van de monarch geërfd wordt. Zweden was het eerste land dat deze absolute erfopvolging aannam. Hierdoor werd Victoria op 1 januari 1980 kroonprinses van Zweden en was haar in 1979 geboren broer Carl Philip troonopvolger af. De retroactieve constitutionele wijziging werd schijnbaar niet ondersteund door de koning, die de voorkeur gaf aan zijn zoon als troonopvolger (omdat deze ook als troonopvolger geboren was).
Doordat haar vader een achterachterkleinzoon is van koningin Victoria van het Verenigd Koninkrijk, is Victoria opgenomen in de Britse lijn van troonopvolging. Daarin gaat Carl Philip wel voor, omdat in deze lijn van troonopvolging mannen voorrang op vrouwen hebben. Carl Philip en Victoria staan respectievelijk op de 182e en 183e plaats.
In 1982-1984 ging Victoria naar de kleuterschool van de Västerledparochie. In 1984 begon ze de basisschool op de Smedlättskola in Bromma, later ging ze naar de Ålstensskolan ook in Bromma. Aansluitend ging Victoria naar het Enskilda Gymnasium in Stockholm, waar ze in 1996 haar diploma behaalde.
Haar talenkennis heeft ze in de zomervakantie in de Verenigde Staten en Duitsland verbeterd. In 1996-1997 studeerde Victoria Frans aan de Université Catholique de l’Ouest in Angers (Frankrijk). In de herfst van 1997 volgde ze een speciaal programma in de Riksdag (het Zweedse Parlement), voor beter begrip van de werkzaamheden van de Riksdag.
Van 1998 tot en met 2000 woonde Victoria in de Verenigde Staten waar ze politicologie en geschiedenis aan de Yale Universiteit (Connecticut) volgde. Daarbij was Victoria in mei 1999 stagiaire op de Zweedse ambassade in Washington D.C. en in juni en september 2002 stagiaire bij de Verenigde Naties in New York. In de herfst van 2000 studeerde Victoria conflict beheersing en internationaal vrede handhaven aan het Zweeds Nationaal Militair College. In 2001 werd Victoria betrokken bij het Zweeds voorzitterschap van de Europese Unie en voltooide ze een studie programma bij overheidsinstanties (Rosenbad).
Gedurende de lente van 2002 volgde Victoria een studieprogramma bij de Styrelsen för internationellt utvecklingssamarbete (SIDA; Swedish International Development Cooperation Agency). In de herfst liep ze stage bij de Zweedse Handelskamers in Berlijn en Parijs. In 2003 bezocht Victoria Zweedse bedrijven, volgde ze een studie en een intern programma in landbouw en bosbouw en voltooide ze de basis soldaten training bij SWEDINT (Swedish Armed Forces International Centre).
In 2004 bleef Victoria Zweedse bedrijven bezoeken. En in de herfst van dat jaar vervolgde ze haar studies in politicologie, internationale relaties en conflict beheersing aan het Zweeds Nationaal Militair College. In 2005 bestudeerde ze aan de samenleving gerelateerde onderwerpen (privé begeleid) en volgde ze vakken aan de Universiteit van Stockholm.
In de herfst van 2006 begon Victoria in het diplomaten programma van het ministerie van Buitenlandse zaken. Dit programma is een trainingsprogramma voor jonge toekomstige diplomaten en geeft inzicht in het werk van het ministerie, Zweedse buitenlandse- en veiligheids- politiek en Zweedse relaties met de rest van de wereld. De opleiding omvat lezingen, seminars, groepsopdrachten en bezoeken aan autoriteiten en instituten. Het programma liep van september 2006 tot en met juni 2007.
Gedurende de herfst van 2007 studeerde Victoria Frans en onderging een stage bij de (permanente) Zweedse vertegenwoordiging bij de Europese Unie.
Victoria spreekt vloeiend Zweeds, Duits, Engels en Frans
Het meerderjarig verklaren van Victoria gebeurde op 14 juli 1995 tijdens een ceremonie in de Staatszaal van het Koninklijk Paleis in Stockholm. Victoria hield aldaar haar eerste speech voor de Riksdag.
Als kroonprinses is Victoria een "werkend" lid van de Zweedse koninklijke familie met haar eigen agenda gevuld met officiële afspraken. Daarbij ondersteunt ze haar vader met en bij representatieve taken.
Victoria is vooral geïnteresseerd in ontwikkelings- en vredespolitiek.
Ze is aanwezig bij de besprekingen van de koning met ministers en de adviseurs van buitenlandse zaken. Wanneer nodig treedt ze op als (tijdelijk) regent (Riksföreståndare). Victoria neemt ook deel aan de officiële diners van de koning en koningin, staatsbezoeken aan Zweden, de opening van de Riksdag, de festiviteiten op de Zweedse Nationale Dag en de jaarlijkse Nobelfestiviteiten.
Sinds 2001 onderneemt Victoria officiële bezoeken aan het buitenland als vertegenwoordigster van de koning. In de herfst van 2001 ging ze voor het eerst alleen op werkbezoek naar Japan. In 2002 bezocht Victoria Kosovo, in 2003 Egypte en de Verenigde Staten. In 2004 opende ze een tentoonstelling in Hongarije en bezocht ze Saudi-Arabië. Victoria bezocht in 2005 Australië, Sri Lanka, Bangladesh, Japan, China en Turkije. In 2006 waren Brazilië en Frankrijk aan de beurt. Dubai en Luxemburg werden in 2008 bezocht.
Het Kroonprinses Victoriafonds werd in 1997 opgericht als onderdeel van Radiohjälpen, de fondsenwervende tak van Sveriges Television en Sveriges Radio. Het doel van het fonds is het ondersteunen van ontspannings- en recreatieve activiteiten voor kinderen en jonge mensen met een lichamelijke handicap of chronische ziekte.
Het gehele jaar kunnen aanvragen ingediend worden. Subsidies kunnen vrij breed gebruikt worden van het financieren van begeleiders bij recreatieve reisjes tot sporten zoals paardrijden, skiën en rolstoelbasketbal.
Elke zomer promoot Sveriges Television het fonds op televisie. De uitzendingen zijn vooral geconcentreerd rond de Zweedse Nationale Dag op 6 juni en de verjaardag van Victoria op 14 juli. Op de verjaardag van Victoria, wanneer uitgezonden wordt vanuit Borgholm waar de mensen en de koninklijke familie de verjaardag vieren, kan het publiek inbellen voor donaties en tegelijk meedoen aan prijsvragen/wedstrijden.
De middelen van het Kroonprinses Victoria Fonds zijn voornamelijk afkomstig van de bevolking (donaties). Maar grote bedrijven zoals Arla Foods, Swedbank, en AB Svenska Returpack zijn sponsor partners. Verder komt steun van de Vereniging van Zweedse bakkers en banketbakkers, die elk jaar een nationale "prinsessentaart week" organiseren. Gedurende deze week doneren deelnemende bakkers en cafés 2,50 SEK per verkocht prinsessengebakje en 10 SEK per verkochte prinsessentaart aan het fonds.
Elk jaar wordt het resultaat van deze geldwervingsactie op de naamdag van Victoria, 12 maart, gepresenteerd. Meestal wordt dit door Victoria zelf gedaan. In 2007 was de opbrengst 200.000 SEK.
Victoria bezoek elk jaar één of meerdere clubs of projecten die geld van het fonds hebben ontvangen. Deze bezoeken worden niet bekend gemaakt via de officiële Koninklijke Agenda, maar worden privé gehouden. Victoria wordt vaak vergezeld door Sveriges Television en deze zendt korte programma’s van deze bezoeken gedurende het jaar uit.
In 1997 bracht Victoria anorexia in de aandacht, door ervoor uit te komen dat ze aan een eetstoornis leed. Het nieuws werd gebracht door een woordvoerder, aanleiding waren vele roddels in bladen en kranten. Voorheen was Victoria van plan om aan Uppsala University te gaan studeren. Echter door de enorme aandacht van de media en het publiek werden de plannen gewijzigd. Victoria verhuisde naar de Verenigde Staten, waar ze professionele hulp kreeg en aan de Yale universiteit studeerde. Door deze drastische beslissing kon Victoria een anoniem leven leiden terwijl ze hulp en begeleiding kreeg. Dus zonder dat ze zich zorgen hoefde te maken over de media aandacht en of dat mensen haar op straat zouden herkennen.
Een jaar na haar herstel vertelde ze: ’Ik voel me nu heel goed, maar iedereen is door een hele moeilijke tijd gegaan.’ In november 2002 kwam het boek "Victoria, Victoria!" uit. Daarin spreekt Victoria zich ook uit over haar eetstoornis.
Er werd veel gesproken over het privéleven van Victoria, vooral wat relaties betreft. Haar eerste serieuze relatie was met Daniel Collert. Ze bewogen zich in dezelfde sociale kringen, bezochten dezelfde scholen en waren goede vrienden. Toen Victoria in 1998 naar de Verenigde Staten verhuisde voor haar studies en om te herstellen van haar eetstoornis ging Daniel met haar mee en vestigde zich in New York. In september 2000 werd de relatie van Victoria en Daniel door Victoria in een interview tijdens Expo 2000 bevestigd. Later werd de relatie ook door Elisabeth Tarras-Wahlberg, het toenmalige hoofd van de Pers- en Informatieafdeling van het Koninklijk Hof, bevestigd. Victoria en Daniel Collert gingen in 2001 uit elkaar.
Sinds 2002 is ze gezien met Daniel Westling, haar personal trainer en een sportschooleigenaar. Ze liet weten dat ze alleen goede vrienden waren en dat ze er verder niets over kwijt wilde. Er is veel geroddeld over haar vermoedelijke relatie met Daniel, tot aan zogenaamde verlovingen toe. Ook was er kritiek op het feit dat Daniel niet tot haar klasse behoort. In april 2005, toen ze geïnterviewd werd door een Japanse krant, vertelde Victoria: Ik denk dat de moderne manier om te trouwen is wanneer je van elkaar houdt, ook voor de Zweden. Dan maakt het niet uit waar iemand vandaan komt. De kroonprinses noemde geen naam, maar ze zei dat er iemand in haar leven is.
Op 24 februari 2009 werden voorafgaand aan een overleg tussen de koning en de premier de geruchten over een naderende verloving en huwelijk van Victoria en Daniel Westling steeds intenser. De verloving werd bevestigd door het Zweedse hof in de vorm van een boodschap op YouTube. Het huwelijk van prinses Victoria en Daniel vond op 19 juni 2010 in de Storkyrkan in Stockholm plaats. Daniel draagt vanaf dat moment de titels Prins van Zweden en de dynastieke titel Hertog van Västergötland, met het predicaat Koninklijke Hoogheid.
De datum van het huwelijk werd vastgesteld op dezelfde dag als het huwelijk tussen de ouders van Victoria, Koning Karel XVI Gustaaf van Zweden en Silvia Sommerlath, dat plaatsvond op 19 juni 1976, en het huwelijk van Koning Karel XV van Zweden en Louise der Nederlanden, op 19 juni 1850. Het gekozen jaar is 200 jaar nadat Karel XIV Johan van Zweden tot Zweedse troonopvolger werd gekozen.
Op 17 september 2009 kondigde de parochie van de kathedraal aan dat 12,4 miljoen Zweedse kronen gebruikt zou worden voor een schoonmaak en renovatie van de kathedraal gedurende de periode van januari tot april 2010. Het huwelijk zelf zou ongeveer 20 miljoen kronen gaan kosten, waarvan de helft door de Zweedse Koninklijke familie en de helft door de Zweedse overheid betaald zou worden.
Op 24 november 2009 werd besloten dat de dagen tussen de Nationale feestdag van Zweden en het huwelijk op 19 juni het thema "Love Stockholm 2010" meekregen. Voor de burgers werden er verscheidene activiteiten in het kader van muziek, kunst, cultuur, eten, design en geschiedenis georganiseerd.
Op 18 juni 2010 eerde het Zweedse parlement het koppel met een gala in het Concertgebouw van Stockholm. Optredens werden gegeven door Malena Ernman, Helen Sjöholm, Peter Jöback en de Zweedse band Roxette, die met zijn bekende hit The Look optrad.
Als bruidsmeisjes en -jonker waren bij de bruiloft aanwezig (tussen haakjes de leeftijd ten tijde van het huwelijk):
Prinses Amalia (6)
Prins Christian (4)
Giulia Sommerlath (14)
Hedvig Blom (11)
Ian De Geer (8)
Prinses Ingrid Alexandra (6)
Léopold Sommerlath (7)
Madeleine von Dincklage (11)
Vera Blom (6)
Vivian Sommerlath (15)
Titel:
| prinses van Zweden, hertogin van Västergötland |
Notitie bij Daniel: Westling, Zweed van geboorte, was een sportschoolhouder en na Silvia Sommerlath de tweede partner van een Zweeds troonpretendent die niet van adel is. Hij is de zoon van Olle Westling, ambtenaar bij de Sociale Dienst en diens echtgenote Eva, een postbode. Daniel en Victoria hebben een relatie sinds 2001.
De verloving werd aangekondigd op 24 februari 2009. De verloving werd bekendgemaakt tijdens een persconferentie en in een filmpje op de website van het Koninklijk Huis. Het huwelijk vond plaats op 19 juni 2010.
De koning heeft zijn schoonzoon in de Zweedse adelstand verheven als Hertog van Västergötland. Na afloop van het kerkelijk huwelijk droeg de bruidegom ook de ster en het blauwe lint van de Orde van de Serafijnen.
Sinds zijn huwelijk met de Zweedse kroonprinses wordt hij aangesproken met: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Daniel van Zweden, Hertog van Västergötland (Zweeds: Hans Kunglig Höghet Prins Daniel av Sverige, Hertig av Västergötland). Hij heeft recht op het voeren van de titels van zijn vrouw, zoals dit ook geldt voor andere echtgenoten van troonopvolgers.
De verloving werd aangekondigd op 24 februari 2009. De verloving werd bekendgemaakt tijdens een persconferentie en in een filmpje op de website van het Koninklijk Huis. Het huwelijk vond plaats op 19 juni 2010.
De koning heeft zijn schoonzoon in de Zweedse adelstand verheven als Hertog van Västergötland. Na afloop van het kerkelijk huwelijk droeg de bruidegom ook de ster en het blauwe lint van de Orde van de Serafijnen.
Sinds zijn huwelijk met de Zweedse kroonprinses wordt hij aangesproken met: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Daniel van Zweden, Hertog van Västergötland (Zweeds: Hans Kunglig Höghet Prins Daniel av Sverige, Hertig av Västergötland). Hij heeft recht op het voeren van de titels van zijn vrouw, zoals dit ook geldt voor andere echtgenoten van troonopvolgers.
Titel:
| prins Daniel van Zweden, Hertog van Västergötland |
52 Ingrid Van Zweden is geboren op maandag 28 maart 1910 in Stockholm, dochter van Gustaaf VI Adolf Van Zweden (zie 44) en Margaretha van Connaught. Ingrid is overleden op dinsdag 7 november 2000 in Fredensborg, 90 jaar oud. Ingrid trouwde, 25 jaar oud, op vrijdag 24 mei 1935 in in de Storkyrkan, de domkerk van Stockholm met Frederik IX van Denemarken, 36 jaar oud. Zie 7 voor persoonsgegevens van Frederik.
Kinderen van Ingrid en Frederik: zie 7.
53 Willem Van Zweden is geboren op dinsdag 17 juni 1884 in Stockholm, zoon van Gustaaf V Van Zweden (zie 43) en Victoria Van Baden. Willem is overleden op zaterdag 5 juni 1965 in Stockholm, 80 jaar oud.
Willem trouwde, 23 jaar oud, op zondag 3 mei 1908 met Maria Paulowna van Rusland, 18 jaar oud. Maria is geboren op zondag 6 april 1890 in Sint-Petersburg, dochter van Paul Aleksandrovitsj van Rusland en Alexandra van Griekenland. Maria is overleden op zaterdag 13 december 1958 in Mainau, 68 jaar oud.
Notitie bij Willem: Prins Willem trouwde op 3 mei 1908 te Sint-Petersburg, Rusland, met grootvorstin Maria Paulowna van Rusland, de dochter van Paul Aleksandrovitsj van Rusland. Paul Aleksandrovitsj was de zoon van tsaar Alexander II en diens echtgenote Alexandra van Griekenland, de dochter van George I van Griekenland. Het was geen gelukkig huwelijk: Maria en Willem mochten elkaar niet en Maria was niet geliefd bij de vrouwen aan het Zweedse hof. Op 8 mei 1909 beviel Maria van een zoon, Lennart, maar ook dit kon hun relatie niet redden. In 1911 stelde de koning, die erg veel om zijn schoondochter gaf, voor om een cruise te maken naar Siam. Een paar jaar later werd hun huwelijk officieel ontbonden.
Willem stierf op 5 juni 1965 op tachtigjarige leeftijd te Stockholm.
Willem stierf op 5 juni 1965 op tachtigjarige leeftijd te Stockholm.
Titel:
| prins van Zweden |
Notitie bij Maria: Maria’s vader was grootvorst Paul Aleksandrovitsj, de jongste zoon van tsaar Alexander II en Maria Alexandrovna; haar moeder was prinses Alexandra van Griekenland, de oudste dochter van koning George I van Griekenland en diens echtgenote Olga Konstantinova van Rusland. Alexandra stierf in 1891 tijdens de bevalling van haar tweede kind, Dimitri Paulovitsj. Maria was toen nog geen twee jaar oud. Na het overlijden van Alexandra begon Paul Aleksandrovitsj een verhouding met de niet-adellijke Olga Karnovitsj, met wie hij in 1902 trouwde, waarna het paar in verbanning in Parijs ging leven.
Maria en haar broertje kwamen toen onder voogdij van grootvorst Sergej Aleksandrovitsj, de broer van hun vader, en diens vrouw Elisabeth van Hessen-Darmstadt, de zus van tsarina Alexandra Fjodorovna, te staan. Elisabeth was erg afstandelijk tegenover de kinderen, maar Sergej sloot ze in zijn hart en behandelde ze als zijn eigen kinderen. Toen Rusland in 1905 in oorlog kwam, werden Maria en Dimitri met Sergej en Elisabeth ondergebracht in het Kremlin, Moskou, waar ze veilig zouden zijn voor de revolutiegezinde rebellen die de stad al enige tijd teisterden. Dit kon echter niet voorkomen dat grootvorst Sergej op 17 februari in zijn koets werd opgeblazen. Na de moord op Sergej ging Elisabeth in een klooster.
Niet veel later kreeg Maria een pijnlijke verrassing te verwerken: ze werd de verloofde van Prins Willem van Zweden, de zoon van koning Gustaaf V van Zweden en diens echtgenote Victoria van Baden. Veel familieleden waren net als Maria niet blij met het huwelijk. Daarom werd het huwelijk uitgesteld tot Maria achttien zou zijn.
Maria was erg ongelukkig; ze was niet geliefd bij de vrouwen aan het Zweedse hof en ook Willem en Maria mochten elkaar niet. Op 8 mei 1909 beviel Maria van een zoon, Lennart, maar ook dit kon hun relatie niet redden. In 1911 stelde de koning, die wel veel om zijn schoondochter gaf, voor om een cruise te maken naar Siam. Maria had nog gehoopt op verbetering in hun relatie, maar die verbetering bleef uit. Ze besloot van Willem te scheiden; pas een paar jaar later kon hun huwelijk officieel ontbonden worden. Maria was eindelijk vrij en was maar wat blij dat ze weer terug kon naar Rusland. Ze wilde haar zoontje pas in 1921 weer zien; ze zocht hem toen op in Zweden.
Een paar maanden na Marie’s vierentwintigste verjaardag liep het conflict tussen Oostenrijk en Servië uit tot de Eerste Wereldoorlog. Net als veel vrouwen van de keizerlijke familie volgde Maria een opleiding tot verpleegster en ging ze werken in oorlogshospitalen. In 1915 nam ze een hospitaal over in Pskov. Later kreeg ze een onderscheiding voor het werk dat ze tijdens de oorlog verrichtte.
In december 1916 hoorde Maria van de moord op Raspoetin, waar haar broer aan had meegewerkt. Dimitri werd verbannen naar het Perzische front. Deze moord en de oorlog zorgden voor veel onrust in het land, die langzaam revolutionaire vormen begon aan te nemen. In deze onzekere tijd werd Maria verliefd op Prins Sergej Michaelovitsj Putjatin, de zoon van de bevelhebber van de paleizen in Tsarskoje Selo. Toch begon de revolutie ook voor Maria steeds dichterbij te komen, al werd die voor haar pas werkelijkheid toen haar vader, die in 1915 weer aan het Russische hof was verwelkomd, en zijn gezin eind augustus 1917 gevangen werden genomen. Hierdoor kon haar familie niet aanwezig zijn bij haar bruiloft op 19 september. Op 8 juli 1918 beviel Maria van een zoon: Roman Sergejevitsj. Niet veel later hoorde Maria van de moord op een aantal familieleden en begon ze plannen te maken om het land uit te vluchten. Maria en Sergej vluchtten naar het hof van haar nicht koningin Marie van Roemenië.
De tijd daarna was voor Maria erg onzeker. Ze wist met moeite rond te komen door de verkoop van de juwelen en diamanten, die haar schoonouders tijdens de revolutie hadden weten te bemachtigen. Niet lang nadat ze uit Rusland was gevlucht, hoorde ze van de moord op haar vader en enkele andere familieleden. Dit was een grote schok voor haar.
Maria reisde vanuit Roemenië naar Parijs en vervolgens naar Londen, waar ze werd herenigd met haar broer. Uiteindelijk besloten Maria en Sergej dat ze zich zouden vestigen in Parijs, waar Sergej voor een bank ging werken en Maria een borduurwinkeltje open. Maria’s winkel was in eerste instantie een groot succes; tot haar klanten kon ze o.a. de modeontwerpster Gabrielle ‘Coco’ Chanel rekenen. Maar al snel ging het bergafwaarts met haar winkel. Ook in haar huwelijk ging het fout; in 1923 scheidden Maria en Sergej. Maria was weer ‘vrij’ en besloot zich in de Verenigde Staten te vestigen, waar ze haar memoires "The Education of a Princess" schreef. Maar ook in Amerika woonde ze niet lang; ze vertrok samen met een vriendin naar Buenos Aires, Argentinië. Daar hoorde ze van het overlijden van haar broer. Niet lang daarna zocht haar zoon Lennart haar op en hij stelde voor haar mee te nemen naar zijn kasteel Schloss Mainau, dat op het eiland Mainau in het Bodenmeer lag. Daar stierf ze op 13 december 1958 aan een longontsteking. Het was haar laatste wens geweest om verenigd te worden met haar broer Dimitri, dus liet Lennart hem herbegraven in de crypte onder de kapel van Schloss Mainau.
Maria en haar broertje kwamen toen onder voogdij van grootvorst Sergej Aleksandrovitsj, de broer van hun vader, en diens vrouw Elisabeth van Hessen-Darmstadt, de zus van tsarina Alexandra Fjodorovna, te staan. Elisabeth was erg afstandelijk tegenover de kinderen, maar Sergej sloot ze in zijn hart en behandelde ze als zijn eigen kinderen. Toen Rusland in 1905 in oorlog kwam, werden Maria en Dimitri met Sergej en Elisabeth ondergebracht in het Kremlin, Moskou, waar ze veilig zouden zijn voor de revolutiegezinde rebellen die de stad al enige tijd teisterden. Dit kon echter niet voorkomen dat grootvorst Sergej op 17 februari in zijn koets werd opgeblazen. Na de moord op Sergej ging Elisabeth in een klooster.
Niet veel later kreeg Maria een pijnlijke verrassing te verwerken: ze werd de verloofde van Prins Willem van Zweden, de zoon van koning Gustaaf V van Zweden en diens echtgenote Victoria van Baden. Veel familieleden waren net als Maria niet blij met het huwelijk. Daarom werd het huwelijk uitgesteld tot Maria achttien zou zijn.
Maria was erg ongelukkig; ze was niet geliefd bij de vrouwen aan het Zweedse hof en ook Willem en Maria mochten elkaar niet. Op 8 mei 1909 beviel Maria van een zoon, Lennart, maar ook dit kon hun relatie niet redden. In 1911 stelde de koning, die wel veel om zijn schoondochter gaf, voor om een cruise te maken naar Siam. Maria had nog gehoopt op verbetering in hun relatie, maar die verbetering bleef uit. Ze besloot van Willem te scheiden; pas een paar jaar later kon hun huwelijk officieel ontbonden worden. Maria was eindelijk vrij en was maar wat blij dat ze weer terug kon naar Rusland. Ze wilde haar zoontje pas in 1921 weer zien; ze zocht hem toen op in Zweden.
Een paar maanden na Marie’s vierentwintigste verjaardag liep het conflict tussen Oostenrijk en Servië uit tot de Eerste Wereldoorlog. Net als veel vrouwen van de keizerlijke familie volgde Maria een opleiding tot verpleegster en ging ze werken in oorlogshospitalen. In 1915 nam ze een hospitaal over in Pskov. Later kreeg ze een onderscheiding voor het werk dat ze tijdens de oorlog verrichtte.
In december 1916 hoorde Maria van de moord op Raspoetin, waar haar broer aan had meegewerkt. Dimitri werd verbannen naar het Perzische front. Deze moord en de oorlog zorgden voor veel onrust in het land, die langzaam revolutionaire vormen begon aan te nemen. In deze onzekere tijd werd Maria verliefd op Prins Sergej Michaelovitsj Putjatin, de zoon van de bevelhebber van de paleizen in Tsarskoje Selo. Toch begon de revolutie ook voor Maria steeds dichterbij te komen, al werd die voor haar pas werkelijkheid toen haar vader, die in 1915 weer aan het Russische hof was verwelkomd, en zijn gezin eind augustus 1917 gevangen werden genomen. Hierdoor kon haar familie niet aanwezig zijn bij haar bruiloft op 19 september. Op 8 juli 1918 beviel Maria van een zoon: Roman Sergejevitsj. Niet veel later hoorde Maria van de moord op een aantal familieleden en begon ze plannen te maken om het land uit te vluchten. Maria en Sergej vluchtten naar het hof van haar nicht koningin Marie van Roemenië.
De tijd daarna was voor Maria erg onzeker. Ze wist met moeite rond te komen door de verkoop van de juwelen en diamanten, die haar schoonouders tijdens de revolutie hadden weten te bemachtigen. Niet lang nadat ze uit Rusland was gevlucht, hoorde ze van de moord op haar vader en enkele andere familieleden. Dit was een grote schok voor haar.
Maria reisde vanuit Roemenië naar Parijs en vervolgens naar Londen, waar ze werd herenigd met haar broer. Uiteindelijk besloten Maria en Sergej dat ze zich zouden vestigen in Parijs, waar Sergej voor een bank ging werken en Maria een borduurwinkeltje open. Maria’s winkel was in eerste instantie een groot succes; tot haar klanten kon ze o.a. de modeontwerpster Gabrielle ‘Coco’ Chanel rekenen. Maar al snel ging het bergafwaarts met haar winkel. Ook in haar huwelijk ging het fout; in 1923 scheidden Maria en Sergej. Maria was weer ‘vrij’ en besloot zich in de Verenigde Staten te vestigen, waar ze haar memoires "The Education of a Princess" schreef. Maar ook in Amerika woonde ze niet lang; ze vertrok samen met een vriendin naar Buenos Aires, Argentinië. Daar hoorde ze van het overlijden van haar broer. Niet lang daarna zocht haar zoon Lennart haar op en hij stelde voor haar mee te nemen naar zijn kasteel Schloss Mainau, dat op het eiland Mainau in het Bodenmeer lag. Daar stierf ze op 13 december 1958 aan een longontsteking. Het was haar laatste wens geweest om verenigd te worden met haar broer Dimitri, dus liet Lennart hem herbegraven in de crypte onder de kapel van Schloss Mainau.
Kind van Willem en Maria:
1 Lennart Bernadotte, geboren op zaterdag 8 mei 1909 in Stockholm. Volgt 54.
54 Lennart Bernadotte is geboren op zaterdag 8 mei 1909 in Stockholm, zoon van Willem Van Zweden (zie 53) en Maria Paulowna van Rusland. Lennart is overleden op dinsdag 21 december 2004 in Mainau, 95 jaar oud.
Lennart:
Notitie bij Lennart: Hij is vooral bekend geworden door zijn eiland Mainau, dat jaarlijks miljoenen bezoekers aantrekt.
Lennart werd op 8 mei 1909 geboren op het koninklijk paleis te Stockholm. Hij was het enige kind van prins Willem van Zweden en echtgenote, grootvorstin Maria Paulowna van Rusland. Hij stamde onder andere af van het Zweedse koninklijke huis, het Griekse koninklijke huis en de Russische tsaristische familie. Zijn ouders hadden geen gelukkig huwelijk: Maria en Willem mochten elkaar niet en Maria was niet geliefd bij de vrouwen aan het Zweedse hof. In 1911 stelde koning Gustaaf V van Zweden, die erg veel om zijn schoondochter gaf, voor om een cruise te maken naar Siam. Maar ook dit kon hun huwelijk niet redden: een paar jaar later werd hun huwelijk officieel ontbonden. De vierjarige Lennart werd toen verder opgevoed door zijn grootouders, koning Gustaaf V en koningin Victoria. Lennart behaalde twee eredoctoraten, aan de universiteit van Stuttgart en Universiteit van Uppsala.
In 1932 kreeg hij het eiland Mainau in handen, waarop hij meer dan een halve eeuw zou wonen. Lennart kreeg het eiland van zijn vader, die het op zijn beurt weer van zijn moeder, koningin Victoria in bezit had gekregen.
In datzelfde jaar trouwde hij op 20 februari voor de wet en op 11 maart voor de kerk in Londen met Karin Nissvandt. Voor dit huwelijk had hij geen toestemming aan de regering gevraagd. Als een lid van het Zweedse koninklijk huis zonder toestemming trouwt, verliezen hij en zijn afstammelingen hun rechten op de Zweedse troon en krijgen ze de achternaam “Bernadotte”. Na zijn huwelijk met Karin ging Lennart dus door het leven als “Lennart Bernadotte”. Veel Zweedse prinsen die hun recht op opvolging hebben opgegeven, krijgen adellijke titels van de groothertog of groothertogin van Luxemburg. Op die manier kreeg Lennart Bernadotte van Groothertogin Charlotte van Luxemburg op 2 juli 1951 de titel “Graaf Bernadotte af Wisborg”.
Lennart en Karin kregen vier kinderen: Brigitta (1933), Marie Louise (1935), Karel Johan Jan Gustaaf Willem (1941) en Karin Cecilia (1944). Het gezin leefde op Mainau, dat Lennart ombouwde tot een toeristische attractie: hij kweekte er zeldzame planten, exotische bloemen en bomen. Graaf Lennart had naast zijn eiland meer hobby’s. Hij had bijvoorbeeld veel cultuurhistorische interesses, schreef een aantal stukken voor de lokale theatergroep en was amateur-fotograaf en -filmmaker (de meeste fotopostkaarten van Mainau zijn door hem geschoten). Lennart leefde tijdens de Tweede Wereldoorlog in het neutrale Zweden, waar hij als fotograaf en directeur van Europafilm werkte en zijn eigen filmmaatschappij Artfilm oprichtte. Lennart schreef ook twee autobiografieën: “Käre prins, godnatt!” (over zijn jeugd) en “Mainau min medelpunkt” (over de rest van zijn leven).
Lennart heeft jarenlang geen contact gehad met zijn moeder, maar zocht haar in 1942 op in Buenos Aires en nam haar mee naar Mainau. Daar stierf Maria op 13 december 1958 aan een longontsteking. Het was haar laatste wens geweest om verenigd te worden met haar broer Dimitri Pavlovitsj, dus liet Lennart zijn oom herbegraven in de crypte onder de kapel van Schloss Mainau.
Het huwelijk van Lennart en Karin werd op 27 januari 1971 officieel ontbonden. Net als het huwelijk zelf zorgde deze scheiding voor veel media-aandacht. De pers schreef dat Lennart zijn vrouw verliet voor een jongere vrouw, waarop hij tegen de Duitse pers zei: “Ik zal nooit hertrouwen”. Twee jaar later trouwde de 63-jarige Lennart echter met de 28-jarige Sonja Haunz, zijn assistente. Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren: Bettina (1974), Björn (1975), Catherina (1977), Christiaan (1979) en Diana (1982). Lennart behield na zijn scheiding een goed contact met Karin en zijn kinderen uit zijn eerste huwelijk. Sonja en Karin konden ook goed met elkaar opschieten en waren tot Karins dood goed bevriend.
Mainau wordt sinds 1974 geleid door de “Lennart Bernadotte Stiftung”. Lennart woonde tot zijn dood in 2004 op het in 1745 gebouwde Schloss Mainau, maar bracht de zomers door in hun zomerhuis in zijn geboorteland.
Lennart werd op 8 mei 1909 geboren op het koninklijk paleis te Stockholm. Hij was het enige kind van prins Willem van Zweden en echtgenote, grootvorstin Maria Paulowna van Rusland. Hij stamde onder andere af van het Zweedse koninklijke huis, het Griekse koninklijke huis en de Russische tsaristische familie. Zijn ouders hadden geen gelukkig huwelijk: Maria en Willem mochten elkaar niet en Maria was niet geliefd bij de vrouwen aan het Zweedse hof. In 1911 stelde koning Gustaaf V van Zweden, die erg veel om zijn schoondochter gaf, voor om een cruise te maken naar Siam. Maar ook dit kon hun huwelijk niet redden: een paar jaar later werd hun huwelijk officieel ontbonden. De vierjarige Lennart werd toen verder opgevoed door zijn grootouders, koning Gustaaf V en koningin Victoria. Lennart behaalde twee eredoctoraten, aan de universiteit van Stuttgart en Universiteit van Uppsala.
In 1932 kreeg hij het eiland Mainau in handen, waarop hij meer dan een halve eeuw zou wonen. Lennart kreeg het eiland van zijn vader, die het op zijn beurt weer van zijn moeder, koningin Victoria in bezit had gekregen.
In datzelfde jaar trouwde hij op 20 februari voor de wet en op 11 maart voor de kerk in Londen met Karin Nissvandt. Voor dit huwelijk had hij geen toestemming aan de regering gevraagd. Als een lid van het Zweedse koninklijk huis zonder toestemming trouwt, verliezen hij en zijn afstammelingen hun rechten op de Zweedse troon en krijgen ze de achternaam “Bernadotte”. Na zijn huwelijk met Karin ging Lennart dus door het leven als “Lennart Bernadotte”. Veel Zweedse prinsen die hun recht op opvolging hebben opgegeven, krijgen adellijke titels van de groothertog of groothertogin van Luxemburg. Op die manier kreeg Lennart Bernadotte van Groothertogin Charlotte van Luxemburg op 2 juli 1951 de titel “Graaf Bernadotte af Wisborg”.
Lennart en Karin kregen vier kinderen: Brigitta (1933), Marie Louise (1935), Karel Johan Jan Gustaaf Willem (1941) en Karin Cecilia (1944). Het gezin leefde op Mainau, dat Lennart ombouwde tot een toeristische attractie: hij kweekte er zeldzame planten, exotische bloemen en bomen. Graaf Lennart had naast zijn eiland meer hobby’s. Hij had bijvoorbeeld veel cultuurhistorische interesses, schreef een aantal stukken voor de lokale theatergroep en was amateur-fotograaf en -filmmaker (de meeste fotopostkaarten van Mainau zijn door hem geschoten). Lennart leefde tijdens de Tweede Wereldoorlog in het neutrale Zweden, waar hij als fotograaf en directeur van Europafilm werkte en zijn eigen filmmaatschappij Artfilm oprichtte. Lennart schreef ook twee autobiografieën: “Käre prins, godnatt!” (over zijn jeugd) en “Mainau min medelpunkt” (over de rest van zijn leven).
Lennart heeft jarenlang geen contact gehad met zijn moeder, maar zocht haar in 1942 op in Buenos Aires en nam haar mee naar Mainau. Daar stierf Maria op 13 december 1958 aan een longontsteking. Het was haar laatste wens geweest om verenigd te worden met haar broer Dimitri Pavlovitsj, dus liet Lennart zijn oom herbegraven in de crypte onder de kapel van Schloss Mainau.
Het huwelijk van Lennart en Karin werd op 27 januari 1971 officieel ontbonden. Net als het huwelijk zelf zorgde deze scheiding voor veel media-aandacht. De pers schreef dat Lennart zijn vrouw verliet voor een jongere vrouw, waarop hij tegen de Duitse pers zei: “Ik zal nooit hertrouwen”. Twee jaar later trouwde de 63-jarige Lennart echter met de 28-jarige Sonja Haunz, zijn assistente. Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren: Bettina (1974), Björn (1975), Catherina (1977), Christiaan (1979) en Diana (1982). Lennart behield na zijn scheiding een goed contact met Karin en zijn kinderen uit zijn eerste huwelijk. Sonja en Karin konden ook goed met elkaar opschieten en waren tot Karins dood goed bevriend.
Mainau wordt sinds 1974 geleid door de “Lennart Bernadotte Stiftung”. Lennart woonde tot zijn dood in 2004 op het in 1745 gebouwde Schloss Mainau, maar bracht de zomers door in hun zomerhuis in zijn geboorteland.
Titel:
| Prins van Zweden, Graaf Bernadotte af Wisborg |
55 Oscar Bernadotte is geboren op dinsdag 15 november 1859 in Slot Drottningholm, zoon van Oscar II Van Zweden (zie 42) en Sophia van Nassau-Weilburg. Oscar is overleden op zondag 4 oktober 1953 in Stockholm, 93 jaar oud.
Oscar trouwde, 28 jaar oud, op donderdag 15 maart 1888 in Bournemouth (Zuid-Engeland), met Ebba van Fulkila Munck, 29 of 30 jaar oud. Ebba is geboren in 1858. Ebba is overleden in 1946, 87 of 88 jaar oud.
Notitie bij Oscar: Oscar huwde op 15 maart 1888 te Bournemouth (Zuid-Engeland), echter zonder toestemming van de koning, met Ebba van Fulkila Munck (1858-1946). Hij moest afstand doen van alle rechten op de Zweedse troon. Hij verkreeg de titel van ’Graaf van Wisborg", die erfelijk was op alle kinderen. Deze titel kreeg hij van zijn oom, hertog Adolf van Nassau-Weilburg, de latere Adolf I de groothertog van Luxemburg.
Titel:
| prins van Zweden, graaf van Wisborg |
Kinderen van Oscar en Ebba:
1 Maria Bernadotte, geboren op donderdag 28 februari 1889. Maria is overleden op woensdag 19 juni 1974, 85 jaar oud.
2 Karl Bernadotte, geboren op dinsdag 27 mei 1890. Volgt 56.
3 Sophia Bernadotte, geboren op dinsdag 17 mei 1892. Volgt 57.
4 Elsa Victoria Bernadotte, geboren op donderdag 3 augustus 1893. Volgt 58.
5 Folke Bernadotte, geboren op woensdag 2 januari 1895. Folke is overleden op vrijdag 17 september 1948 in Jeruzalem, 53 jaar oud.
Notitie bij Folke: "Graaf Bernadotte", zoals hij doorgaans werd genoemd, was het vijfde kind uit het morganatisch huwelijk van prins Oscar met Ebba van Fulkila Munck. Hij werd na de militaire academie officier in de koninklijke garde en vervulde een aantal hoge maatschappelijke functies.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog redde hij 15.000 gevangenen uit de concentratiekampen, toen hij vicepresident van het Zweedse Rode Kruis was in 1945.
Op 24 april 1945 ontving hij van Heinrich Himmler een aanbod tot vrede met de geallieerden.
Na Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties werd hij in 1947 bemiddelaar van de Verenigde Naties voor Palestina. Hij slaagde er in 1948 in een wapenstilstand te realiseren in de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948.
Later leidde hij de oprichting van de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) (de hulporganisatie van de Verenigde Naties voor Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten).
Op 17 september 1948 werd Folke Bernadotte vermoord door de zionistische, terroristische groep de Lechi of Stern-gang, omdat hij te pro-Palestijns zou zijn. De moordaanslag werd goedgekeurd door onder andere de latere premier Yitzhak Shamir.
Mediabestanden
Tijdens de Tweede Wereldoorlog redde hij 15.000 gevangenen uit de concentratiekampen, toen hij vicepresident van het Zweedse Rode Kruis was in 1945.
Op 24 april 1945 ontving hij van Heinrich Himmler een aanbod tot vrede met de geallieerden.
Na Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties werd hij in 1947 bemiddelaar van de Verenigde Naties voor Palestina. Hij slaagde er in 1948 in een wapenstilstand te realiseren in de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948.
Later leidde hij de oprichting van de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (UNRWA) (de hulporganisatie van de Verenigde Naties voor Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten).
Op 17 september 1948 werd Folke Bernadotte vermoord door de zionistische, terroristische groep de Lechi of Stern-gang, omdat hij te pro-Palestijns zou zijn. De moordaanslag werd goedgekeurd door onder andere de latere premier Yitzhak Shamir.
Mediabestanden
56 Karl Bernadotte is geboren op dinsdag 27 mei 1890, zoon van Oscar Bernadotte (zie 55) en Ebba van Fulkila Munck. Karl is overleden op zaterdag 23 april 1977, 86 jaar oud.
Karl:
Titel:
| graaf van Wisborg |
57 Sophia Bernadotte is geboren op dinsdag 17 mei 1892, dochter van Oscar Bernadotte (zie 55) en Ebba van Fulkila Munck. Sophia is overleden op zondag 21 juni 1936, 44 jaar oud. Sophia trouwde met Carl Fleetwood. Carl is overleden.
58 Elsa Victoria Bernadotte is geboren op donderdag 3 augustus 1893, dochter van Oscar Bernadotte (zie 55) en Ebba van Fulkila Munck. Elsa is overleden op woensdag 17 juli 1996, 102 jaar oud. Elsa trouwde met Carl Axel Cedergren. Carl is overleden.
59 Karel Van Zweden is geboren op woensdag 27 februari 1861 in Stockholm, zoon van Oscar II Van Zweden (zie 42) en Sophia van Nassau-Weilburg. Karel is overleden op woensdag 24 oktober 1951 in Stockholm, 90 jaar oud.
Karel trouwde, 36 jaar oud, op vrijdag 27 augustus 1897 in Kopenhagen met Ingeborg van Denemarken, 19 jaar oud. Zie 30 voor persoonsgegevens van Ingeborg.
Notitie bij Karel: Prins Karel werd gezien als een goede kandidaat voor de Noorse troon die in 1905 onbezet bleef. Echter was koning Oscar II het hier niet mee eens, en daardoor deed Karel afstand van zijn rechten op de Noorse troon. De Deense prins, Karel, een broer van Karels vrouw Ingeborg, werd koning van Noorwegen als koning Haakon VII.
Hij werd vaak de blauwe prins genoemd omwille van zijn blauwe uitrusting. Hij hield niet van het protocol en leidde een eigen gezinsleven. Door de huwelijken van zijn dochters was hij de grootvader van zowel de latere koningen Boudewijn en Albert II van België, alsmede hun zuster de latere groothertogin Josephine Charlotte van Luxemburg en daarnaast van koning Harald V van Noorwegen.
Hij werd vaak de blauwe prins genoemd omwille van zijn blauwe uitrusting. Hij hield niet van het protocol en leidde een eigen gezinsleven. Door de huwelijken van zijn dochters was hij de grootvader van zowel de latere koningen Boudewijn en Albert II van België, alsmede hun zuster de latere groothertogin Josephine Charlotte van Luxemburg en daarnaast van koning Harald V van Noorwegen.
Titel:
| prins van Zweden, hertog van Västergötland |
Kinderen van Karel en Ingeborg: zie 30.
60 Augustus Van Zweden is geboren op woensdag 24 augustus 1831 in Slot Drottningholm, zoon van Oscar I Van Zweden (zie 3) en Joséphine van Leuchtenberg. Augustus is overleden op dinsdag 4 maart 1873 in Stockholms slot, 41 jaar oud.
Notitie bij Augustus: Uit het huwelijk werden geen kinderen geboren. In Zweden stond zijn vrouw bekend als prinses Theresia.
De prins was zeer geïnteresseerd in treinen en locomotieven, en er werd zelfs een locomotief naar hem vernoemd
Augustus trouwde, 32 jaar oud, op zaterdag 16 april 1864 met Theresia Amalia van Saksen-Altenburg, 27 jaar oud. Theresia is geboren op woensdag 21 december 1836 in Ansbach, dochter van Eduard Karel Willem Christiaan van Saksen-Altenburg en Amalia van Hohenzollern-Sigmaringen. Theresia is overleden op maandag 9 november 1914 in Stockholm, 77 jaar oud. De prins was zeer geïnteresseerd in treinen en locomotieven, en er werd zelfs een locomotief naar hem vernoemd
Notitie bij Theresia: Door haar huwelijk werd zij hertogin van Dalarna. Het paar kreeg geen kinderen en leefde gelukkig tot Augustus voortijdige dood in 1873. Prinses Theresia die al aan een zwakke geestesgesteldheid leed, dreigde volkomen in te storten. Ze werd aanvankelijk onder toezicht gesteld van Louis Gerhard De Geer, maar later werd zij - onder het pseudoniem Gravin van Dahlskiöld - naar een sanatorium in Zwitserland gestuurd. Hier bleef ze bijna vijftien jaar.
Teruggekeerd in Zweden legde zij zich toe op liefdadigheid. Zij had een bijzondere band met de aan epilepsie lijdende prins Erik.
Teruggekeerd in Zweden legde zij zich toe op liefdadigheid. Zij had een bijzondere band met de aan epilepsie lijdende prins Erik.
Gegenereerd met Aldfaer versie 4.2 op 08-05-2011 09:11 door Burssens Guido
